Με αφορμή τη φιλοξενία προσφύγων στη Μονή Πορετσού

Στις εκκλησίες (η συγκεκριμένη καταστράφηκε από τους ισλαμιστές) της Συρίας είχε και κορίτσια παπαδάκια!!

Αυτή τη παράδοση μοιραζόμαστε με τη Συρία

Η είσοδος στον Ελληνορθόδοξο πατριαρχικό ναό της Παναγίας στη Δαμασκό

Μουσουλμάνοι σε χριστιανικά μοναστήρια!!!

Με αφορμή τη φιλοξενία προσφύγων στη Μονή Πορετσού

Με ενδιαφέρον διάβασα την αξιέπαινη πρωτοβουλία του σεβασμιοτάτου Ηλείας κ Γερμανού να στεγάσει στην εγκαταλειμένη ιστορική Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πορετσού, γυναικόπαιδα από τη Συρία και αμέσως μετά την απάντηση κάποιων από την τοπική κοινωνία που αντιδρούσαν στο γεγονός ότι Μουσουλμάνοι θα μένουν σε χριστιανικό μοναστήρι.

Είναι παράδοξο ότι εκείνοι που σήμερα επαναστατούν για την χρήση μιας Μονής σαν τόπο φιλοξενίας αλλοθρήσκων δεν είχαν αντιδράσει όταν η συγκεκριμένη Μονή είχε επισκευασθεί με κονδύλια της ΕΕ για να γίνει ξενοδοχείο. Προφανώς τα λεφτά ισοπεδώνουν τις θρησκευτικές εντάσεις. Το πιο παράδοξο είναι ότι οι καλοί χριστιανοί, που αντιδρούν στη φιλοξενία αλλοθρήσκων είναι οι ίδιοι που τη Μεγάλη Παρασκευή μετά τον Επιτάφιο έστησαν ολονύχτιο γλέντι στο χωριό για να πείσουν το πόσο έχουν ξεπεράσει τα θρησκευτικά στερεότυπα.

Οι άνθρωποι μουσουλμάνοι και χριστιανοί, που θα φιλοξενηθούν προέρχονται από τη Συρία, που είχε αγκαλιάσει τους έλληνες πρόσφυγες το 1922 και όπου η ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών ήταν τόσο μεγάλη, ώστε κατά την πρόσφατη επίθεση των φανατικών στα χριστιανικά μοναστήρια οι μουσουλμάνοι που τα προστάτευαν ήταν ανάμεσα στα πρώτα θύματα. Για όσους έχουν ταξιδέψει σε αυτές τις χώρες γνωρίζουν καλά ότι εκκλησίες όπως ο αη Γιώργης ο Κουδουνάς στην Τουρκία, ο άγιος Γεώργιος στο Κάιρο, η θαυματουργή Παναγία στη Δαμασκό κλπ θεωρούνται χώροι ιεροί και για τους μουσουλμάνους, που ευλαβικά προσεύχονται και κάνουν τάματα στους ελληνορθόδοξους αγίους, στο Σινά μουσουλμάνοι βεδουίνοι προστατεύουν επί αιώνες το βυζαντινό Μοναστήρι, ενώ θυμάμαι την εβραία φίλη μου που κάθε μήνα ερχόταν στην εκκλησιά μας για να πάρει αγιασμό επειδή είχε βιώσει (έλεγε) τη θαυματουργό του δράση στη ζωή της. 
Το συγκινητικό ενδιαφέρον για τη Μονή Πορετσού είναι τα ιστορικά ντοκουμέντα και επιγραφή στο ναό, που αναφέρουν ότι κατά την τουρκοκρατία ένας ντόπιος χωρικός, Κοκλώνης, είχε γλιτώσει ένα τουρκόπουλο από σφαγή. Όταν το παιδί μεγάλωσε έγινε άρχοντας στην Τρίπολη και θέλησε να ανταποδώσει την χάρη στον ευεργέτη του, εκείνος έδωσε πλούσια δωρεά στη Μονή χάρη στην οποία ανακαινίστηκε ο ναός, χτίστηκε γεφύρι στο χωριό κα.

Ο πόνος και η ελπίδα ενώνει τους ανθρώπους και ευτυχώς ισοπεδώνει και τα θρησκευτικά σύνορα επιτρέποντας την ειρηνική συνύπαρξη.

Δυστυχώς δεν είναι μόνο οι φανατικοί του ISIS, που διαστρέφουν τη θρησκεία για να δικαιολογήσουν την απανθρωπιά τους. 

Ο σεβασμιότατος Ηλείας Γερμανός δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύει το πραγματικά χριστιανικό του ήθος. Μετά το άνοιγμα των συνόρων με την Αλβανία φιλοξενούσε επανειλημμένα  στις κατασκηνώσεις που στεγάζονται στην Κάτω Ιερά μονή Δίβρης, παιδιά από τη Δίβρη της Βορείας Ηπείρου. Τότε η δυσπιστία των ντόπιων αφορούσε τη γλώσσα!!! (αν και εκείνα τα παιδιά μιλούσαν καλύτερα ελληνικά από τους διβριώτες, που είχαν ήδη νοθεύσει τη γλώσσα λόγω τηλεόρασης).

Τώρα μαθαίνουμε ότι στο Πορετσό θα φιλοξενηθούν, μονογονικές οικογένειες Συρίων προσφύγων, με μικρά παιδιά και όχι μετανάστες.

Την δαπάνη για την φιλοξενία και την παραμονή τους, αναλαμβάνει εξολοκλήρου η Μητρόπολη Ηλείας, χωρίς επιχορηγήσεις ή ένταξη σε προγράμματα προσφύγων.

Ήδη η Μητρόπολη Ηλείας έχει προσλάβει τέσσερα άτομα για την κουζίνα της μονής και σύντομα θα προσληφθεί και δάσκαλος για τα παιδιά των προσφύγων.

Ακούγεται ότι ίσως και η Κάτω Μονή Δίβρης χρησιμοποιηθεί με αυτό το σκοπό και ο δήμος Αρχαίας Ολυμπίας συγκάλεσε συγκέντρωση για το «προσφυγικό», όπου φοβάμαι ότι οι κραυγές θα κυριαρχήσουν. 

Εγώ λέω: Μακάρι. Δεν είναι μόνο η ανθρωπιστική πλευρά. Το έρημο κατά το χειμώνα χωριό, στο οποίο φέτος έκλεισε το Νηπιαγωγείο, χρειάζεται αυτό τον πολιτισμικό πλούτο για να ξανανθίσει, όπως έγινε επανειλημμένα σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης, που φιλοξένησε κατατρεγμένους. 

Μακάρι και άλλοι μητροπολίτες να ακολουθούσαν το χριστιανικό παράδειγμα του κ Γερμανού. Αυτή η Ελλάδα της φιλοξενίας και της ανοχής είναι εκείνη που ιστορικά επιβίωσε και μεγαλούργησε.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου