Maria Sotiropoulou

Στου Σύριγγα στη Σύρο «Νερό από το Σύριγγα» «νερό από του Λούκη» διαλαλούσαν οι νερουλάδες των παιδικών μου χρόνων.     Με δυο γαϊδουράκια φορτωμένα πήλινα μεγάλα σταμνιά ανεβοκατέβαιναν καθημερινά τα σκαλιά της Ερμούπολης μεταγγίζοντας σε μικρότερα κανάτια το πόσιμο νερό της οικογένειας αντί ελάχιστων κερμάτων.   Σε μια πολιτεία όπου το νερό ήταν πάντα ιερό, αυτή η περιφορά της σπανιότητας αναγορευόταν σε ύψιστη πολυτέλεια.  Κάθε σπίτι είχε στέρνα για να συλλέγει βρόχινο νερό, γιαυτό και με τα πρώτα πρωτοβρόχια οι ταράτσες και οι αυλές καθαριζόντουσαν σχολαστικά. Ελάχιστα σπίτια είχαν πηγάδια με συνήθως λίγο κακής ποιότητας νερό. Έτσι το πόσιμο νερό έπρεπε να έρχεται από τις ελάχιστες μακρινές πηγές και οι κάτοικοι υπερασπιζόντουσαν με ζήλο την προτίμησή τους στη συγκεκριμένη πηγή και το συγκεκριμένο νερουλά.     -Είναι πιο νόστιμο ή πιο χωνευτικό, ήταν οι συνήθεις δικαιολογίες. Σε άλλα κυκλαδονήσια, λιγότερο οργανωμένα, ο...

Η αλήθεια της στιγμής των πραγμάτων Ξεκουκίζοντας τις μνήμες αποκαλύπτεις την ενάργεια των πρώτων αστραπών, την οδύνη των πρώτων εμπειριών, το ωρίμασμα και τους συμβιβασμούς που κάλυψαν με παχύ στρώμα σκόνης τους ενθουσιασμούς της νιότης.   Οι αναμνήσεις ωχριούν, παραπαίουν, ανθίστανται στην παραμόρφωση του χρόνου και στην εξιδανίκευση της απόστασης. Μερικές προτιμούν ν’ αυτοκτονήσουν στη λησμονιά παρά να διαστραφούν κάτω από τους προβολείς του Τώρα. Αισθήματα οδύνης και χαράς διαλύονται σε σύννεφα, έρωτες αιώνιοι ξεχνιούνται, θάνατοι που μας σημάδεψαν απαλύνουν στην παρηγοριά. Μόνη αλήθεια κάποιες εκρήξεις ασήμαντων συμβάντων, μια γεύση, ένα άρωμα, μια φευγαλέα κίνηση, ένα βλέμμα που ανακαλούν ολοζώντανη την πλημμυρίδα αισθημάτων που τότε φάνταζαν ασήμαντα.  «Ψεύδεται σαν αυτόπτης μάρτυς» λέει η παροιμία. Και η μνήμη, αυτόπτης μάρτυς της στιγμής, πάντα ψεύδεται. Ο χρόνος κατρακυλά ή κοντοστέκεται. Σε σταγόνες σιωπής μαζεύεται η μέρα και κ...