Maria Sotiropoulou

Οι Μαύρες Παρασκευές της κοπάνας Η Black Friday όπως και ο άγιος Βαλεντίνος μας ήλθαν από την Αμερική. Ακολούθησαν την καταναλωτικά πετυχημένη συνταγή του Santa Clauss και -γιατί όχι; - αφού κινούν το εμπόριο. Όμως φέτος στην Ελλάδα όλα τα κανάλια (και η ΕΡΤ) προέβαλαν την ετήσια πλέον κοπάνα των μαθητών για να στηθούν στις ουρές (κυρίως των ηλεκτρονικών ειδών), σαν απτή.απόδειξη της οικονομικής ανάκαμψης. Αναρωτιέμαι με τι λεφτά όλοι αυτοί οι έφηβοι αγοράζουν κινητά και ηλεκτρονικά παιχνίδια που στοιχίζουν περισσότερο από το μέσο μισθό των γονιών τους. Αναρωτιέμαι γιατί ο γονιός που δίκαια παραπονιέται για τους χαμηλούς μισθούς και την ακρίβεια εξακολουθεί να επιτρέπει στο παιδί του ν' αγοράζει αυτά τα πανάκριβα παιχνίδια, που με την εξέλιξη της τεχνολογίας μοιάζουν να είναι μιας χρήσης . Στην Αμερική τα παιδιά που ξενυχτούν μπροστά στα καταστήματα σε αυτή την ηλικία έχουν στην πλειοψηφία τους δουλέψει για το χαρτζιλίκι τους και στα 18 εξορίζονται από το σπίτι.. Όσο

Αυτοί οι άθεοι στο LIDL  Περιμένοντας στην ουρά των ταμείων του νέου φανταχτερού σε λαϊκή γειτονιά, LIDL,το πανόραμα του νεοέλληνα,  Μια γιαγιά, που θέλει η ταμίας να της αλλάξει την ώρα στο κινητό "Θα βρω το μπελά μου από το διευθυντή" λέει η ταμίας, πριν ικανοποιήσει βιαστικά το αίτημά της,  Ο θρασύς πελάτης, που για μια χρονοβόρα διαδικαστικά αλλαγή παρακάμπτει -με το έτσι θέλω- τη σειρά και ο κλασσικός μουρμούρας: -Ταμεία άλλα δε βάζουνε; Κατοχή το καταντήσανε ξανά!! Σε λίγο θα μας κάνουμε άθεους, όπως στη Γερμανία!!! Οι υπόλοιποι συμφωνούν και επικροτούν.  -Και τις συντάξεις; Σιγά που θα μας δώσουν αναδρομικά. Είναι για να πλουτίζουν οι δικηγόροι.  -Ο Τσίπρας φταίει. Σιγά μην τον πιστέψουμε !!!  -Γιατί κι ο Μητσοτάκης μας πρόκοψε!!! -Όλα τα γουρούνια ίδια μούρη!! -Μέχρι κι οι Αλβανοί μας καβαλήσανε.  -Πιο έξυπνος ο Ερντογάν τους παίζει όλους.  Ίσως τελικά δε φταίει το Διαδίκτυο για την αφόρητη απρέπεια που μας κατακλύζει. Οι συνθήκες μας μετέτ

Τα χειρότερα γενέθλια Παραμονή των γενεθλίων μου ανηφόρισα στην Αθήνα σε συνάντηση με φίλους.  Ατυχία πρώτη. Χρειάστηκε μισή ώρα στην ουρά των εκδοτηρίων στην Ομόνοια για να φορτισθεί η μισή -λόγω ηλικίας- κάρτα. Απέναντι από το σταθμό Μετρό στην Ακρόπολη το καφεστιατόριο που θα γινόταν η συνάντηση και όλα κυλούσαν καλά στην τουριστική γραφικότητα, που περιλαμβάνει από πλανόδιους οργανοπαίχτες και ζητιάνους μέχρι κλασσικούς τουρίστες και μοντέρνα νιάτα.  Το σοκ ήλθε μόλις χαιρέτησα για να φύγω.. Η τσάντα μου άφαντη. Μαζί της το κινητό, το πορτοφόλι με ταυτότητα άδεια οδήγησης και πιστωτικές κάρτες, κλειδιά και είδη πρώτης ανάγκης. Και ξαφνικά νιώθεις ανύπαρκτος. Δε θυμάσαι πια κανένα τηλέφωνο, αφού στο κινητό πατάς φωτογραφίες ή ονόματα για να τηλεφωνήσεις, μόνο του σπιτιού σου, που είναι τούτη την ώρα άδειο. Οι φίλοι προσφέρονται να σε δανείσουν, αλλά αυτό που επείγει είναι ένα εισιτήριο ΜΕΤΡΟ για να μη ξαναστηθείς στην ουρά και ευτυχώς οι φίλοι σου το έχουν.  Μπαί