Επιστροφή στα παιδικά βήματα. Στο Χριστό Τα Θέρμη
![Εικόνα](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZa6wC-LKoHgCexo3o0jPy1KZBeGKhOZAfMuUrJCUw89xyTexri25Y0eq44SzR4Kf8dU1nzCCNbpzE6XkYL2f_6E6jSEmPg04RtPYZR-kdSsNa0J_jbvGllfyMEfR-UJwYPHJmqomLWesdFj6pffWG-sER4wQ_hyphenhyphene36B1ggt9pK1GQkW-0c5yBfUfDnlM/w640-h480/IMG_20240713_071825~2.jpg)
Κάθε φορά που επιστρέφω στο χωριό μου προσπαθώ να ξαναβρεθώ σε μέρη αμόλυντα από τον τουρισμό. Όλοι μου έλεγαν ότι -σε αντίθεση με της Παναγιάς της Πλάκας- ο δρόμος είναι επικίνδυνος, αλλά αφού συμβουλεύθηκα το Γιώργο Γαβαλά, στην οικογένεια του οποίου ανήκει ο τόπος, αποφάσισα να κατέβω φυσικά πρωί πρωί για να προλάβω τον ήλιο. Παρά την πρωτοφανή φετινή ανομβρία, που άδειασε όλες τις στέρνες μέχρι το τηγάνι τους, και τους παρατεταμένους πρώιμους καύσωνες, που κατέστρεψαν ντοματάκια και σταφύλια, η ιδιαιτερότητα της θηραικής γης, που κρατά την υγρασία της θάλασσας, επιτρέπει στα αγριολούλουδα και τα αγκάθια να διατηρούνται ανθισμένα μέσα Ιούλη, ενώ οι συκιές και η κάπαρη γαντζώνονται σε απρόσμενα απρόσιτα σημεία. Ανθισμένος ο καθ ημάς «πλάτανος» για τους υπόλοιπους Κουφοξυλιά Ο Χριστός τα Θέρμη και η Παναγιά η Πλάκα είναι οι παραλίες του Μεγαλοχωριού, όπου υπάρχουν και ιαματικές θερμοπηγές, σήμερα εγκαταλειμένες αλλά που παλιά είχαν κτίσματα όπου φιλοξενούσαν οικογένειες. Ξεκίνησα