Maria Sotiropoulou

 Το ιστορικό μυθιστόρημα «Μανιές γιαγιές» της καταξιωμένης γιατρού λογοτέχνιδας Πίτσας Σωτηράκου είναι νομίζω το πρώτο που καταγράφει διεξοδικά τα πάθη της μέσης αστικής τάξης από την «Κατοχή» της Τρόικα στην Ελλάδα και το μόνο που έχει σαν βάση μια άγνωστη σελίδα του Α Παγκοσμίου πολέμου, όταν το Δ Σώμα στρατού, επιφορτισμένο να υπερασπιστεί την Καβάλα, αυτομόλησε στους Γερμανούς οι οποίοι το μετέφεραν στο Γκαίρλιτς μετατρέποντας το, σε στρατοπεδο αιχμαλώτων.  Το βιβλίο με τη γνωστή λογοτεχνική δεινότητα της ΠΣ ιστορεί την αποκάλυψη της αλήθειας για τη γερμανίδα γιαγιά της αφηγήτριας, όταν η εγγονή Χίλντα, πιεσμένη από την οικονομική κρίση ανοίγει το παλιό μπαούλο της γιαγιάς κι αρχίζει να ξεπουλά τα οικογενειακά κειμήλια. Η αφήγηση ξεκινά μάλλον χιουμοριστικά με την πρώτη επίσκεψη σε ενεχειροδανειστήριο, την περιπέτεια -φυλάκιση στο τμήμα λόγω απώλειας του εισιτηρίου στο Μετρό, συνεχίζει με την περιγραφή της διάλυσης του αστικού ιστού και τη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του ελληνικ

    Ελεγείες  για τον έρωτα , ύμνοι για τη φιλία , δυσπιστία όμως και ειρωνικά χαμόγελα για τη συντροφικότητα που αναπτύσσεται στον γάμο .   - Σιγά ! λένε . Μετά 5-6 χρόνια γάμου ή το δικό σου πόδι πιάνεις ή της γυναίκας σου , το ίδιο κάνει. . Κανείς δεν αμφισβητεί τη ρουτίνα που θαμπώνει τη λάμψη του πρώτου έρωτα, . Όλοι όμως φαίνεται να θέλουν να διαγράψουν τα βαθύτερα αισθήματα, που σφιχτοδένουν το ανδρόγυνο μέσα από την περιπέτεια του γάμου και κάνουν τη σχέση μοναδική, εντελώς ξεχωριστή από τον δεσμό γονιών - παιδιών . Χαρές και λύπες , προβλήματα και επιτυχίες , κατανόηση και διαφωνίες , αρρώστιες , γεννητούρια και θάνατοι, απιστίες και καυγάδες , αγώνας για την οικονομική επιβίωση και το πέτρα- πέτρα στήσιμο του σπιτικού , η παρακολούθηση των παιδιών ν ' ανθίζουν και να μεταναστεύουν απ ' τη δυαδική οικογένεια, όλα όσα μεταμορφώνουν το ζευγάρι σε ταιριαστό ανδρόγυνο . Με τον χρόνο οι φίλοι γίνονται κοινοί, αλλά όχι απαραίτητοι , για τη συνεννόηση, αρκεί ένα βλέμ

  Κλείνοντας τα 99 του χρόνια, ακμαίος μέχρι το τέλος, έφυγε ο μαστρ’ Αργύρης (όπως υπέγραφε και ήθελε να τον λέμε) αφήνοντας μας θησαυρούς κληρονομιάς επιστημης, τέχνης και κυρίως ανθρωπιάς και αγωνιστικότητας. Γεννημένος το 1924 στην Τρίπολη Αρκαδίας, παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας έγινε από μικρός, ορειβάτης, ποδηλάτης, εξερευνητής του τοπίου. Την 28η Οκτωβρίου 1940, ο Αργύρης συμμετέχει στη μεγάλη διαδήλωση της πόλης και εκεί γνωρίζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο διάσημος αρχιτέκτονας-πολεοδόμος-μηχανικός Γεώργιος Κανδύλης μυεί τον Πετρονώτη στην Εθνική Αντίσταση και στο ΕΑΜ. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, λαμβάνει απολυτήριο από τον ΕΛΑΣ. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, αλλά το 1947 στρατεύθηκε. Από το στρατόπεδο στην Τρίπολη μεταφέρθηκε ως πολιτικός κρατούμενος στη Μακρόνησο. Το 1952 τελειώνει τη Σχολή Αρχιτεκτόνων και το 1953 συνεχίζει τις σπουδές του στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Επιστρέφει με ποδήλατο στην Αθήνα, τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα, είκοσι επτά ημέρες. Φοίτη