Maria Sotiropoulou

  Μπάιρον  Από την βασανισμένη αναζήτηση της ποίησης στην ενσάρκωση της επανάστασης Ομιλία για την «Εταιρεία Κυκλαδικών Μελετών» στο χώρο του Συνδέσμου Συριανών στην Αθήνα     Κάθε μελετητής της Ιστορίας γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος δεν είναι ασπρόμαυρος, η αλήθεια έχει πολλά πρόσωπα και τίποτε δεν είναι δίκαιο σε ένα περιβάλλον, όπου ο μύθος κατασκευάζει τα σύμβολα συχνά με μεγαλύτερη επιτυχία απ’ όσο θα επιθυμούσαν οι νικητές κάθε πολέμου. Κανένας άνθρωπος δεν είναι απόλυτα καλός ή κακός. Όλοι παλεύουμε να διαμορφώσουμε σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο το τυχαίο μείγμα των γονιδιακών μας καταβολών και των περιβαλλοντολογικών μας επιρροών σε αυτό που αναγνωρίζουμε σαν τον εαυτό μας. Από κει κι έπειτα κάποιους τους αγγίζει η Μοίρα την ύστατη στιγμή και τους μεταμορφώνει σε είδωλα. Ο Λόρδος Μπάιρον αποτελεί ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Γεννημένος χωλός (στη δεξιά κνήμη) στο Λονδίνο  στις 22 Ιανουαρίου 1788 με πατέρα τον "Τρελό Τζακ" Μπάυρον πλοίαρχο του Βασιλικού

    Νιώθω πολύ τυχερή επειδή χάρη στο γεγονός ότι οι γονείς μου υπητέτησαν σαν καθηγητές φιλόλογοι στην Ερμούπολη Σύρου 1957-1964, έζησα ονειρεμένα παιδικά χρόνια, δέθηκα στενά με το νησί και απόκτησα φιλίες που όχι απλά άντεξαν αλλά δυνάμωσαν με το πέρασμα του χρόνου.  Στην έρευνα για το βιβλίο μου «Γρηγόρης Λαμπράκης ο πρωτοπόρος ειρηνιστής γιατρός» (1988) https://mariasot.blogspot.com/2012/04/blog-post_03.html  με ιδιαίτερη συγκίνηση ανακάλυψα και δημοσίευσα ότι «Το 1940 παρουσιάζεται και υπηρετεί στη Σχολή Εφέδρων αξιωματικών Σύρου απ' όπου σώζεται ένα αναμνηστικό λεύ­κωμα όπου γράφει:   «Δέκα μέρες προτού φύγω από τη σχολή ως ιατρός δια το μέτωπον, εσκέφθην να ζητήσω από τους συμμαθητάς μου να χαράξουν σ' αυτό το τετράδιο λίγα λόγια για να τους θυμούμαι εάν ζήσω, Ως αρχηγός των εν τη σχολή προσεπάθησα να προσ­δώσω εις τους μαθητάς την έννοια της αγάπης και της αλλη­λεγγύης... Χαρισμένο εις τους αγαπημένους μου συμμαθητάς τους οποίους εύχομαι να εύρη το τέλος του σκληρού αυ