Maria Sotiropoulou

  1956 από εκδρομή του Γυμνασίου Θήρας στο Μέσα Βουνό ο πατέρας μου ξεναγεί             Η εφήμερη αιωνιότητα της Σαντορίνης  κείμενο που περιέχεται στον τόμο μνήμης για τα 200 χρόνια «Σαντορίνη και Επανάσταση του 1821»     Η Σαντορίνη σήμερα συγκαταλέγεται στους διασημότερους τουριστικούς προορισμούς χάρη στην απαράμιλλη ομορφιά της. Πολύτιμη κι εύθραυστη σα μαργαριτάρι, φυλαχτό στο λαιμό του Αιγαίου κατευθείαν από της γης τα σπλάχνα, μαχαιριά στη θάλασσα. Τα κρίνα των σπιτιών της, ολάνθιστα πεταρίζουν στης άβυσσος τα χείλη και πίσω από τις υπέροχες τουριστικές φωτογραφίες μια άλλη διαχρονική αλήθεια όπου όλα βαριά, όλα πικρά, όλα χυμούς γεμάτα, χρώματα, σχήματα, καημοί, νοτισμένοι απ’ τ’ αγιάζι.          Η Σαντορίνη είναι η χώρα των θαυμάτων! Το αφράτο χώμα που τριζοβολά σε κάθε βήμα το βαραίνει ανείπωτη σιωπή. Η γη   στη Σαντορίνη είναι ολιγαρκής. Της φθάνει λίγο νερό -βασικά πρωινή ομίχλη- και άπλετο φως. Η θάλασσα είναι άπληστη. Δεν παύει να την απειλεί, δεν παύει να τη σ

  Η πανδημία του COVID/19 έπληξε και τον πολυδιαφημισμένο εορτασμό των 200 χρόνων από την εθνική επανάσταση του 1921 έτσι που πολλές εκδηλώσεις ματαιώθηκαν ή έγιναν υποτονικά, χωριά έψαχναν αιωνόβια πλατάνια για να επιδείξουν δήθεν συμμετοχή, την ώρα που περιοχές με ουσιαστική συμμετοχή έμειναν άβουλες ή αρκέστηκαν σε θρησκευτικά μνημόσυνα,  ενώ ακόμη και σοβαρά ιδρύματα αρκέστηκαν σε τυπικές ανούσιες δράσεις. Η Σαντορίνη αντίθετα χάρη στην πρωτοβουλία εμπνευσμένων πολιτών, με τη χρηματοδότηση ιδιωτών και πολιτιστικών φορέων κατάφερε ένα πραγματικό άθλο, την έκθεση «Σαντορίνη 1821-2021» στο Βιομηχανικό Μουσείο Τομάτας «Δ. Νομικός» (7Αυγούστου-10 Οκτωβρίου) και την έκδοση του πολυτελούς τόμου με τίτλο «Σαντορίνη και Επανάσταση του 1821» (εκδόσεις Καλλίστη, Θηραϊκή Εταιρεία και Santorini Archive Project) που αποτελεί θησαυρό για όποιον πραγματικά ενδιαφέρεται να γνωρίσει πραγματικά και σε βάθος το πολυδιαφημισμένο επιφανειακά νησί μας.  Όπως γράφει στην εισαγωγή  ο Αρχαιολόγος (και ψυ

 Πριν ακόμη καταλαγιάσουν οι φλόγες από τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές οι φανατικοί ξεκίνησαν τις ανταλλαγές «πολιτικών» ύβρεων, λες και καθένας έχει τη μοναδική λύση στο τσεπάκι του. Οι ειδικοί όμως λένε ότι οι πυρκαγιές στα μεσογειακά δάση είναι όχι μόνο φυσικές αλλά και αναγκαίες για την αναδάσωση. Όμως σε φυσιολογικές συνθήκες συνέβαιναν κάθε 100 περίπου χρόνια. Όσοι ζουν σε δασικές περιοχές γνωρίζουν καλά από διηγήσεις των προγόνων και προσωπική εμπειρία τον συνεχή κίνδυνο, ενώ όσοι χτίζουν βίλες ή χαμοκέλες στο δάσος επιλέγουν να ζουν με αυτόν. Οι εμπρησμοί λόγω αμέλειας ή σκοπιμότητας ήταν πάντα εχθροί του δάσους  καθώς και η αλλαγή χρήσης της γης μετά από κάθε πυρκαγιά. Σίγουρα οι πολιτικές που τοποθετούν το κάθε είδους κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον είναι καταδικαστέες, είτε αφορούν το χτίσιμο πυρηνικών εργοστασίων είτε τους σχεδιασμούς «αξιοποίησης» περιοχών. Η Κλιματική αλλαγή πρόσθεσε καταστροφικότητα σε αυτό το -συχνά αξιοποιούμενο- φυσικό  φαιν