Maria Sotiropoulou

Το τέλος       Γέρασε η Αργυρώ, ως είναι φυσικό και πρέπον στους ανθρώπους. Ποτέ δεν ήταν όμορφη για να μπορεί κάποιος να τραγουδήσει τα ρόδα της θωριάς της που μαράθηκαν. Ποτέ δεν ήταν γελαστή για να της λένε ότι τα γεράματα φέραν τη γκρίνια.    Πάντα τσιγκούνα κι άπονη, πάντοτε στερημένη. Γεννήθηκε σε φτωχή μα τίμια φαμελιά από αυτές που κρατάνε πάντα καθαρό το μέτωπο και άδεια ην κοιλιά. Τέταρτο ζωντανό παιδί από τα δεκατρία που γέννησε η μάνα της, μα που δε φτούρησαν στη ζωή. Πόλεμοι, μιζέρια, φτώχεια, δυστυχία, ο πατέρας στο καπηλιό η μάνα στο χωράφι, ο πατέρας στο καφενείο η μάνα στην κουζίνα, ο πατέρας στον πόλεμο η μάνα στα βουνά. Έτσι ήταν τα παλιά εκείνα χρόνια που ο άντρας ήταν αφέντης και η γυναίκα, γυναίκα κι άντρας μαζί.   Παντρεύτηκε μεγάλη στα τριάντα της, αφού μερόνυχτα ύφανε ολάκερο δωμάτιο με προικιά κι αφού της γράφτηκαν το καλύβι τους στο χωριό μετά το θάνατο και της τελευταίας αδελφής της. Τ’ άλλα της δύο αδέλφια τα’ α...

Vampire May Day in Ypsilanti Δεν ήξερα καν την ύπαρξη τέτοιας πόλης. Πολλαπλά ενδιαφέρον κείμενο, αν και με διαφορετικές από τις κρατούσες απόψεις. Ας πούμε για τον τρόπο διακυβέρνησης των Φαναριωτών στη Μολδοβλαχία που τις συνδέει με τον μύθο του Δράκουλα. Διαφορετική οπτική για την Ελληνική επανάσταση (πείραμα εφαρμογής καπιταλισμού σε μια χώρα)  και για το κίνημα του Υψηλάντη, όπως και αμφισβήτηση της προσφοράς των αμερικανών στον αγώνα των ελλήνων. (είχαν στείλει νέγρους μαχητές στον αιγυπτιακό στόλο) Υπάρχει σημείο όπου αμφισβητούνται οι υπέρ τη φυλετικής ισότητας απόψεις του Μπάυρον,  Βέβαια μου προκαλεί εντύπωση η αποσιώπηση του Βαλκανικού κινήματος του Ρήγα Φεραίου σε μια τόσο λεπτομερή ιστορική παράθεση Σύνδεση και με τη σημερινή οικονομική κρίση Διακινείται από το  κίνημα Occupy Ypsilanti http://www.counterpunch.org/2012/04/27/ypsilanti-vampire-may-day/ Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

http://www.ert.gr/ert-arxeio/item/10326-TSER%CE%9DOMPIL

            Πολλοί ξαφνιάστηκαν με την είδηση ότι ο Θεόδωρος, γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη, περιλαμβάνεται στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ. Ειδικά όσοι από μας συνήθιζαν να πορεύονται κάθε χρόνο στις πορείες Ειρήνης, όπου άκουγαν από τα μεγάφωνα «Μαζί μας πορεύεται και  ο γιος του Γρηγόρη Λαμπράκη» και ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα.        Ο υποψήφιος βουλευτής επικρατείας της ΝΔ κ. Θεόδωρος Λαμπράκης είναι γιος του από το γάμο του με τη Ρούλα Χαραλάμπους. Ήδη από το 1985 στην Ελευθεροτυπία αρ φύλλου 2.934 δημοσιευόντουσαν οι απόψεις του «ζω στο δικό μου κόσμο» «Γιατί όχι και με τη ΝΔ;» «Να είμαστε στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ» «Δεν ξέρω για παρακράτος, μόνο για Γκοτζαμάνη» Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 25 Μαΐου 1997 δημοσιεύεται εκτεταμένη επιστολή διαμαρτυρίας του μετά από δημοσίευμα σχετικά με την παρουσία στην Μαραθώνια πορεία και τις συνεντεύξεις των δυο άλλων γιων του Γιώργου και Γρηγόρη από τις σχέσεις του με την Κω...

Το τέλος της κυρα Ασπασίας    Τι γαλήνη και τι ευτυχία ξεχύνονταν από κείνο το σπίτι! Τρία δωμάτια όλα κι όλα. Μπρος το σαλόνι με τους καναπέδες αντικριστά, με τα κάτασπρα κολλαριστά κεντητά καλύμματα, και πάνω οι φωτογραφίες των γονιών κι απογόνων που ξενιτεύτηκαν, φωτογραφίες κακόγουστα βαμμένες από κάποιο πλανόδια φωτογράφο. Στη μέση το τραπέζι μακρόστενο με το βελούδινο τραπεζομάντηλο να το σκεπάζει ως κάτω στο χωματένιο δάπεδο. Κι έπειτα η σερβάντα γιομάτη γυαλιστερά ποτήρια, χρωματιστά φλιτζάνια και στο τζάμι που τάκλεινε παλιές φωτογραφίες των παιδιών, σαν ήτανε μικρά, των εγγονιών, που μόνο τα καλοκαίρια έφθαναν να γεμίσουν το σπίτι φασαρία.    Στο βάθος η κρεβατοκάμαρα μύριζε πάντοτε λιβάνι, με το παράθυρο βορινό συνέχεια να βουίζει στον αέρα, που όμως είχε τη θέα ολόκληρου του νησιού με τα περιβόλια καταπράσινα, με το χωριό αντικρύ κατάλευκο σα χιονισμένο ως κάτω τη θάλασσα, πάντα μαγεύτρα.    Στη γωνιά τα εικονίσματα. Κάθε παιδί και ό...

Στο Σχιστό  επιτέλους διαθρησκευτική διαχείριση του θανάτο υ    Τα ταφικά έθιμα μεταλλάσσονται, είτε μας αρέσει, είτε όχι.    Στο νεκροταφείο του Σχιστού Κυριακή του Θωμά, μέρα λαμπρή, σχεδόν καλοκαίρι και δεν πέφτει καρφίτσα από τροχοφόρα, που συνωστίζονται γύρω στους τάφους -γυαλιστερά πρόβατα που βόσκουν αμέριμνα τη χλόη, πριν μεταμορφωθεί σε πανάκριβες πολυκατοικίες νεκροπόλεως.    Δεν πρόκειται για τη συνηθισμένη, κατά τις Κυριακές, μετατροπή του νεκρότοπου σε χώρο πάρκιν για τους πελάτες του γειτονικού Κυριακάτικου παζαριού, που συνδέουν τη φθηνή βδομαδιάτικη έξοδο για κατανάλωση, με το μνημόσυνο των πεθαμένων. Ούτε για την Καθαρή Δευτέρα, όπου πολλοί αμολούν καλούμπα ανάμεσα στους τάφους, γειώνοντας τα όνειρα των χαρταετών με την μονάκριβη αλήθεια της σήψης.    Τούτη τη μέρα, πρώτη Κυριακή μετά την Ανάσταση, παρατηρείται μαζική εισβολή εκδρομέων μνημόσυνου τουρισμού. Κάθε τάφος και κέτερινγ, κάθε μεσοτύμβιο στενό και ...

  ….Άθελά του σκέφθηκε την εικόνα του αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης ξυπόλυτου και ρακένδυτου μπροστά στο εκτυφλωτικό μεγαλείο του Πάπα.     -Αλίμονο, αλίμονό σου δύστυχε! μουρμούρισε. Πώς τόλμησες να κάνεις τέτοια σύγκριση, εσύ, ο τελευταίος αμαρτωλός; Εσύ, που ντύνεσαι την ταπεινότητα με την ελπίδα της αιώνιας δόξας, εσύ, που υποδέχεσαι το θάνατο με τη βεβαιότητα της αθανασίας, εσύ που εξευτελίζεσαι επειδή σούπαν πως μόνο έτσι θ’ ανυψωθείς;     Κοίταξε απ’ το παράθυρο την πολιτεία που κοιμόταν γαληνεμένη.   - Άγιος στ’ αλήθεια είναι ο φτωχός, που ξενυχτά στο στρώμα ακούγοντας το κλάμα του παιδιού του που πεινάει.     Άγιος στ’ αλήθεια είναι ο άντρας που συγχωρά κι αγκαλιάζει με πάθος τη γυναίκα που μόλις τον πρόδωσε.      Άγια στ’ αλήθεια είναι η γυναίκα που ανέχεται το μπεκρή, την ώρα που μεθυσμένος της γυρεύει ικανοποίηση, αυτόν που τη χτυπά και την εξευτελίζει κι αυτή το στόμα της κλειστό να μη το μάθουν τα παιδιά,...

Θα έπρεπε να δώσουμε αμέσως κάρτα  ιθαγένειάς  στον τραυματισμένο ήρωα και να στέλνουμε κάποια τιμητική "σύνταξη' στους συγγενείς των θανόντων. Γιατί μας έδειξαν τι είμαστε κάποτε εδώ στην Ελλάδα. Έλληνες και  Έλληνας  δεν είναι όποιος  γεννιέται  στην Ελλάδα αλλά όποιος  μετέχει  της παιδείας μας http://sotirissotiropoulos.blogspot.com/2012/04/blog-post.html

Γρηγόρης Λαμπράκης ο πρωτοπόρος ειρηνιστής  γιατρός βιβλίο έκδοση "Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά των πυρηνικών και βιοχημικών όπλων" 1988 πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών 1988 ΕΙΣΑΓΩΓΗ 25 χρόνια πέρασαν από το στερνό φτερούγισμα του χελιδονιού της Ειρήνης του Γρηγόρη Λαμπράκη. Το τελευταίο τέταρτο του τρικυμισμένου 20 ου αιώνα, του πιο πυκνογραμμένου αιώνα, αυτού που ματωβάφθηκε με δυο παγκόσμιους πολέμους, που οπλίστηκε με πυρηνικά, που γέννησε κοινωνικές και ταξικές επαναστάσεις κι απελευθέρωσε πρωτόγνωρες δυνάμεις επικοινωνίας, του αιώνα, που , αν και έστειλε τον άνθρωπο στο φεγγάρι στάθηκε ανίκανος να χορτάσει τα πεινασμένα παιδιά στη Γη, να προστατεύσει το φυσικό περιβάλλον, να οραματίσει τους νέους, και να ειρηνέψει τους ταραγμένους λαούς. Αυτά τα 25 χρόνια μετρούν όσο παλιότερα αιώνες και μας επιτρέπουν με ψύχραιμο μάτι να αξιολογήσουμε προσωπικότητες σαν το Γρ Λαμπράκη , που έγιναν σημαίες, σύμβολα, καθιε...