Maria Sotiropoulou

  Ανήμερα το Πάσχα έφυγε μια ακόμη εξαιρετική γυναίκα της Σαντορίνης μας, η Ρένα Γρίβα, η επί πολλά χρόνια πετυχημένη πρόεδρος της μεγαλύτερης κοινότητας των Κυκλάδων, του Εμπορείου και πρωτοπόρος σε κάθε προοδευτική προσπάθεια, από τη δημιουργία παιδικού σταθμού μέχρι και την οργάνωση της Αιμοδοσίας.  Την γνώριζα από παιδί λόγω οικογενειακών δεσμών και πάντα ήμουν περήφανη γιατί η Σαντορίνη πρωτοπορούσε αφού είχαμε όχι μια αλλά τρεις πετυχημένες προέδρους τη Ρένα Γρίβα )Εμπορείο) τη Στέλλα Δαμασκηνού (Μεγαλοχώρι) και την Πλατή (Οία) Η Ρένα ήταν ένας ζεστός, δραστήριος άνθρωπος, διαυγής και μαχητική μέχρι το τέλος που ζωντάνευε τις μνήμες και τους αγώνες του νησιού μας σε κάθε ευκαιρία. Τελευταία φορά μιλήσαμε επί μακρόν μετά την ωραία εκπομπή αφιέρωμα  του Δημήτρη Πράσσου και είχαμε υποσχεθεί ότι οπωσδήποτε θα βλεπόμαστε το καλοκαίρι.... Παρ’ ότι τη μακαρίζουμε, επειδή έζησε μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες και γεμάτη με επιτυχίες στους δύσκολους αγώνες της , όπως κάθε άνθρω...

  Οι μεγάλες ώρες αντιστέκονται τη νύχτα που μας διαλύει.  Περαστικές οπτασίες οι νίκες, ουρανός η απελπισία μας, γιατί το αύριο ωκεανός μας κυκλώνει και το σκαρί μας αβέβαιο.  Ανθρώπινα κοπάδια την έρημο ποτίζουν μ' αίμα και δάκρυ.  Ο ύπνος μας βαθύς, γεμάτος εφιάλτες κι οι λέξεις άστοχες καμπανολαλιές στον ύμνο του Τίποτε. Και πώς να τραγουδήσεις την Άνοιξη στο μεσουράνημα του θέρους; Κι ως πότε θ' αντιστέκεσαι στην Αλήθεια, που αψηφά τις αλήθειες, που σε μαστιγώνουν; Τα τρομαχτικά οράματα των προφητών τύφλωσαν τ' ακοίμητα βλέφαρα κι η ανάσα του πελάου μας πολιορκεί.  Να τραγουδήσουμε το χαμένο μέλλον, ξεχνώντας του χθες την παραφροσύνη, μιας κι όμοιοι με θεοί παλέψαμε υψώνοντας τη γροθιά στο πεπρωμένο μας. Λυπημένες αγάπες οι μέρες των παιδιών που θα 'ρθουν. Κόσμοι, φανταχτερές σαπουνόφουσκες, λιμάνια ανήλιαγα, χάρτες μυστικοί κομμένοι κι ένα σπυρί ρυζιού να ταξιδεύει στ' άπειρο. Τα σύνορα των αδυναμιών μας ψήλωσαν φυλακίζοντας τις ελπίδες μας και το φως αδιά...