Maria Sotiropoulou

Στο σημαντικό βιβλίο του Γιώργου Γραμματικάκη «Η κόμη της Βερενίκης» γράφει για την αιτία της δημιουργίας του κόσμου: «Το κάτι υπάρχει επειδή το τίποτε, δηλαδή το κενόν, είναι ασταθές» και πιο κάτω «Η αυτοκτονία του άστρου ... δεν φαίνεται πράξη άσκοπη. Συγκλονιστική όσο κι αν είναι η ιδέα εν τούτοις είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη. Και τη ζωή μας την οφείλουμε στο θάνατο κάποιου άστρου» Όπου η Επιστήμη γίνεται ποιητικότερη απ’ την Θρησκεία «χους ει, και εις χουν εξελεύσει» κι αγκαλιάζει τη Μυθολογία σε ασύλληπτες διαστάσεις δυνάμεων δημιουργίας και καταστροφής, ενώ αφήνει αναπάντητο το βασικό ερώτημα της υπαρξιακής μας αγωνίας. Γιατί όλα αυτά; Γιατί και πώς έτυχε όλα να ξεκινήσουν έτσι κι όχι αλλιώς; Γιατί έτυχε να υπάρξει τούτος ο ήλιος και τούτο το μοναδικό αστέρι που μοναχικά κουβαλάει τη ζωή; Γιατί έτυχε ν’ αρχίσει η αλυσίδα της ζωικής εξέλιξης; Κι όλες αυτή η αλυσίδα των συμπτώσεων γιατί; Για να καταλήξουμε ξανά στην αστάθεια του τίποτε, είτε αυτοκτονώντας απ’ την άφρονα χρ...

Πολίτες Κόντρα στον Καιρό: Από το Τσερνομπίλ στη Φουκουσίμα - Επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία από τ politesna.blogspot.com

Χαμογελούσα την ώρα που πήγαινα την Κανέλλω για ζευγάρωμα. Καβαλημένος ανάποδα στο γαϊδούρι την παραφύλαγα μη μου ορμήξει. Κρατούσα ένα χοντρό μαγγούρι κι όταν αυτή έκανε πως σιμώνει, γκαπ, τη χτύπαγα καταμεσίς στο κούτελο κι εκείνη υποχωρούσε με τα μεγάλα υγρά της μάτια δυο λίμνες θλίψη. Δώδεκα χρονώ παιδόπουλο, πώς να την κάνω πέρα τέτοιαν όμορφη, μεγάλη, καθαρή γελάδα, που μοσκομύριζε χόρτο κι ουρανό; Μήπως και δεν την έπαθα τις προάλλες; Τότε που δεν τόξερα, τότε που ήμουν ακόμη παιδί και πήγα σαν κάθε μέρα να την αρμέξω. Μεγάλα βαριά ζεστά τα μαστάρια της και το γάλα γλυκό ν' αφρίζει καθώς χύνονταν στο κανάτι μ' ορμή. Χαιρόμουν να σημαδεύω τις φουσκάλες, να τις πολλαπλασιάζω, να τις ταξιδεύω. Και τότε ξαφνικά η καφετιά γελάδα δίνει μια, αναποδογυρίζει την κανάτα και με καβαλά. Έβαλα τις φωνές. Τα στήθια της μούκοβαν την ανάσα κι αυτή να λαχανιάζει πάνω μου. Είδαν κι έπαθαν να με γλυτώσουν. Όμως έμαθα. Τώρα πια ξέρω τι ζητά η ...

Μέσα στην οικονομική κρίση και την κοινωνική αναστάτωση η κοινή γνώμη συγκλονίστηκε από τη θεαματική αυτοκτονία ενός ηλικιωμένου άνδρα μετά το θάνατο της γυναίκας του. Οι εφημερίδες πρόβαλαν το γεγονός σαν ερωτική τραγωδία τεκμηριώνοντας μάλιστα αυτή την άποψη στο σημείωμα, που άφησε πίσω του ο αυτόχειρας και στο οποίο όριζε σαν αιτία της πράξης του τον έρωτα. Έρωτας λοιπόν που άντεξε μέσα στο γάμο; Απάντηση στους σχολιαστές του Σαίξπηρ, που μονότονα επαναλαμβάνουν ότι ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέττα έγιναν σύμβολο, μόνο και μόνο γιατί πέθαναν νωρίς; Μπορούμε να μιλάμε για έρωτα μετά τη συμβίωση τόσων χρόνων; "Τι εστί έρως;" λοιπόν, για να θυμηθούμε τα παλιά σχολικά λευκώματα; Ανατρέχοντας τη λογοτεχνία συναντάμε ένα πλήθος συναισθημάτων που θα μπορούσαμε να ορίσουμε σαν έρωτα, αν και διαφέρουν μεταξύ τους ριζικά. Έρωτες παιδικοί και λάγνοι, έρωτες αιώνιοι και στιγμιαίοι, έρωτες εύθραυστοι ή ανθεκτικοί, έρωτες σαρκικοί και θεϊκοί...

Όχι κυρία Ντε Μπωβουάρ Μ’ ένα εκτυφλωτικά κόκκινο ταγιέρ περπατούσε στο στενό πεζοδρόμιο με το μυαλό βαρύ από έγνοιες. Σ’ ένα σημείο τα σκαλιά κάποιας εισόδου και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα ίσα που άφηναν το περιθώριο ν’ ακροβατήσει στις φηλοτάκουνες γόβες της. Πέρασε με την προσοχή που χρειάζεται για να μην παγιδευτεί ξανά το τακούνι στους ειρμούς του τσιμέντου κι ούτε που πρόσεξε τον άνδρα που είχε σταθεί απέναντι. -Ούτε ένα ευχαριστώ!; της είπε καθώς περνούσε δίπλα του. Κάποιας ηλικίας, καλοβαλμένος, σίγουρα δεν έκανε καμάκι. -Ορίστε; ρώτησε. -Είδατε ότι ένας ηλικιωμένος κύριος σταμάτησε για να περάσετε. Δε θάπρεπε να πείτε ένα "ευχαριστώ"; - Έχετε δίκιο, είπε ξεπερνώντας την αρχική έκπληξη. Βλέπετε έχουμε γίνει όλοι τόσο αφηρημένοι! Σας ευχαριστώ. Συνέχισε το λικνιστικό βήμα των τακουνιών στο ασταθές πεζοδρόμιο, ενώ το ξανασκεπτόταν. - Δηλώνω, όχι λάθος, ΕΙΜΑΙ φεμινίστρια. Όμως το θεωρώ αυτονόητο δικαίωμά μου το να σταματούν πάντα οι άνδρες για να πε...

Φεμινισμός στα χρόνια της ΤΡΟΙΚΑ Χρειάστηκε το ΔΝΤ και η επανάληψη της Ιστορίας. Ξανά σπρώχνουν τις γυναίκες να επιστρέψουν στο σπίτι, ξανά οι γυναίκες θα σηκώσουν το βάρος των παιδιών και των γερόντων, ξανά οι γυναίκες θα αμείβονται λιγότερο και θα απολύονται πρώτες ή δε θα προσλαμβάνονται καθόλου. Πάνω που όλοι έκαναν μημόσυνο στα φεμινιστικά ιδεώδη. Πάνω που οι δυτικές κοινωνίες έλεγαν ότι το πρόβλημα έχει λυθεί. Όμως όχι, δεν τέλειωσε η ιστορία του φεμινισμού τώρα, που οι κόρες μας βαδίζουν πια τις λεωφόρους της ισότητας που χάραξαν οι αγώνες των μανάδων μας. Γιατί φεμινισμός είναι η επανάσταση των ονείρων του θηλυκού ανθρώπου και τα όνειρα εξατομικεύονται. Το πείραμα δεν τέλειωσε. Ήταν τόσο σύντομη αυτή η πορεία προς το φως. Μόλις λίγες γενιές, μόνο στις δυτικές κοινωνίες, μια χούφτα γυναίκες έγειραν τη ζυγαριά προς το δίκιο που θεωρούσε τόσους αιώνες φυσικό νόμο την ανδρική παντοκρατορία. Όμως φεμινισμός είναι το δικαίωμα στη διαφορά και σεβασμός στην ιδιαιτερότητ...

            Είναι η πυρηνική ενέργεια φθηνή και πράσινη;             Η πυρηνική ενέργεια αναδύθηκε σαν παράπλευρος όφελος των πυρηνικών όπλων. Η χρήση της μεγάλωσε πολύ κατά τη δεκαετία του 1960 με τη βοήθεια γενναίων επιδοτήσεων και την προβολή της άποψης ότι η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια θα ήταν «πολύ φθηνή για να τη μετράμε». Το 2007 η συνολική παγκόσμια πυρηνική δυνατότητα ήταν 372 Γιγαμπάτ ( Gb ) και η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια έφθανε το 14% της παγκόσμιας ηλεκτρικής κατανάλωσης. Στη Γαλλία, το Βέλγιο και τη Σουηδία το μισό της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας προέρχεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες, ενώ στις ΗΠΑ και η Βρετανία  το 20%. Ανησυχία για τους κινδύνους και το υπερβολικό κόστος σταμάτησαν την κατασκευή νέων πυρηνικών εργοστασίων σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες πλην της Φινλανδίας και της Γαλλίας. Στις ΗΠΑ το πρόγραμμα κατασκευής πυρηνικών εργοστασίων σταμάτησε το 1878. Ενδιαφέρον για την κατασκευ...