Στεφάνι, η αμφίεση του βρόγχου της Ανάγκης
Βουβή, μοναχική, μελαγχολική πρωτομαγιά της Καραντίνας φέτος. Χωρίς πλαστικά στεφάνια στα φανάρια. Με τα χορτάρια να φυτρώνουν στην άσφαλτο στολίζοντας τις ρόδες των ναρκωμένων μας τροχοφόρων. Με την ελπίδα της απόδρασης, την αγωνία της επερχόμενης οικονομικής καταιγίδας, την εσωστρέφεια της Ιντερνετικής απομόνωσης. Περίκλειστοι δοξολογούμε την Άνοιξη στο νεφόπληκτον άστυ, ενώ οι νεραντζιές κι οι ακακίες πυρπολούν μεθυστικά την ατμόσφαιρα και τα λιανοπούλια επιμένουν να δοξολογούν τον έρωτα σε δάση από μπετόν γύρω μας. Όμως η μαγεία του κόσμου επιμένει, αν και το Μάιο γεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι. Άσχετα από εργατικές πρωτομαγιές, ο συμβολισμός του στεφανιού δεν είναι ευφρόσυνος. Στεφάνι, γιρλάντα περιδέραιο δεν ήταν πάντα παρά η αμφίεση του βρόγχου της Ανάγκης. Αδράστεια, Μοίρα, Τύχη, Άτη, Αίσα, Δίκη, Νέμεσις, Ειμαρμένη, οι μεταμορφώσεις των αλυσίδων του Κρόνου, που σφιχτοδένουν θεούς κι ανθρώπους. Τ’ Ολυμπιακό πάνθεον τις αντικατέστησε με τ...