Αναζητώντας τη θεραπεία του COVID-19

Αναζητώντας τη θεραπεία του COVID-19

Καθώς αναζητούμε τη θεραπεία του νέου Κορωνοιού, καλό είναι να ξανασκεφθούμε κάποια πράγματα. 
Πρώτα απ’ όλα να τιμήσουμε ανιδιοτελείς ανθρώπους, όπως ο Αλεξάντερ Φλέμιγκ, που ανακαλύπτοντας την Πενικιλλίνη, άνοιξε το δρόμο για την παρασκευή των Αντιβιοτικών που διέσωσαν την ανθρωπότητα από την πλειονότητα των μικροβιακών λοιμώξεων που μέχρι τότε θέριζαν την ανθρωπότητα, ο Άλμπερτ Σέιμπιν, που με το θαυματουργό του εμβόλιο για την Πολυομυελίτιδα κατακύρωσε υγιές μέλλον στα παιδιά όλου του κόσμου, ή ο Γεώργιος Παπανικολάου που με το Παπ τεστ έσωσε εκατομμύρια γυναίκες.
Σήμερα πρέπει να θυμόμαστε τέτοια παραδείγματα την ώρα που η ανθρωπότητα κάνει τιτάνιο αγώνα για την παρασκευή εμβολίου  κατά του νέου Κορωνοιού, ενώ ο ΟΗΕ έκρουσε τον κώδωνα κινδύνου για την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό όλων των κρατών κι ενώ στις ΗΠΑ διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν (9 στους 10 διασωληνωμένους) λόγω της ανεπάρκειας του Δημόσιου  Συστήματος Υγείας στο πλουσιότερο και καλύτερα εξοπλισμένο (μόνο για πλουσίους) κράτος στον κόσμο. 
 Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη «Σκοπός της Ιατρικής είναι η πλήρης θεραπεία, η άμβλυνση των οξέων φαινομένων των νόσων και η μη επέμβαση σε ανίατες νόσους, αφού είναι γνωστό ότι η Ιατρική δεν ανασταίνει νεκρούς» (Περί Τέχνης). «Χωρίς την Ιατρική όλα θα ρυθμιζόντουσαν από την τύχη» (Περί Αρχαίης Ιητρικής) και βέβαια «υπάρχει αυτόματη ίαση σε πολλές αρρώστιες» (Περί Ευσχημοσύνης) γιαυτό και «ο γιατρός πρέπει να υποχωρεί με δέος μπροστά στο θείον» (Περί Ευσχημοσύνης) όμως «κάθε πράγμα έχει τη γενεσιουργό του αιτία, έτσι που και η αυτόματη ίαση μετά έλεγχον καταδεικνύεται μόνο κατ’ όνομα αυτόματη» (Περί Ευσχημοσύνης).
Στην εποχή της χρηματιστηριακής παγκοσμιοποίησης η Ιατρική έχει απομακρυνθεί από τις αρχές του Ιπποκράτη και αφού πέρασε από την Ιατρική της Ασθένειας (όπου ο ασθενής ταυτιζόταν με το σύμπτωμα) στην Ιατρική της Υγείας (όπου ενοχοποιείται, αν δεν προλάβει την εμφάνιση της νόσου) έχει σήμερα μεταλλαγεί στο περίφημο Managed Care, τη Διαχείριση της Περίθαλψης, όπου υπέρτατη αρχή αναγορεύεται, όχι το τι επιτάσσει η επιστήμη για τη εξατομικευμένη ανάγκη του ασθενούς, αλλά η περιβόητη  cost efficiency. Σε αυτό το καθεστώς εμπορίου όλα επιτρέπονται, αφού για πρώτη φορά κέντρο λήψης ιατρικών αποφάσεων για τον ασθενή δεν είναι ο γιατρός, αλλά ο manager και το Χρηματιστήριο. Αυτό ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με το πιο υποτυπώδες σύστημα δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης, (MedicareMedicaid) να καλύπτει μόλις 40 εκατομμύρια Αμερικανούς, τους πιο εξαθλιωμένους, μη παρέχοντας ούτε τη δωρεάν φαρμακευτική τους περίθαλψη. Αυτό εφαρμόστηκε και στη χώρα μας με ορατά αποτελέσματα, τόσο στη νοσοκομειακή όσο και την πρωτοβάθμια περίθαλψη, μέχρι που η Πανδημία ανάγκασε όλους στην Ευρώπη να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και να ενισχύσουν ξανά τη Δημόσια Υγεία.
Στο καθεστώς αυτής της Αμερικανικού τύπου Ιατρικής τάξης η διαπλοκή χρηματιστικού κεφαλαίου, φαρμακευτικών βιομηχανιών και βιοϊατρικής έρευνας έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό, που τα πιο έγκυρα  ιατρικά περιοδικά να εκπέμπουν σήμα  κινδύνου. Η επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας JAMA, αποκάλυψε ότι τα δύο τρίτα του συνόλου των πανεπιστημιακών κέντρων έχουν μετοχές σε εταιρείες που γίνονται χορηγοί ερευνών  στα ίδια κέντρα, ο ένας στους τέσσερις πανεπιστημιακούς ιατρούς- ερευνητές χρηματοδοτείται από φαρμακευτικές εταιρείες, ενώ υπάρχει μια στατιστικά σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στη χορηγία μιας εταιρείας και στα ευνοϊκά γι’ αυτήν την εταιρεία συμπεράσματα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εταιρείες παρασκευής φαρμάκων  είναι εκείνες, που παράγουν χημικά και βιολογικά όπλα, τα οποία σήμερα εξαπλώνονται ταχύτατα, ενώ στις ΗΠΑ η νομοθεσία επιβάλει το διττό χαρακτήρα κάθε χρηματοδοτούμενης έρευνας για ειρηνικούς και πολεμικούς σκοπούς.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό δεν είναι παράδοξο το ότι από τη μια διαφημίζονται ιατρικά θαύματα, λες και η Ιατρική θα μπορούσε ποτέ να καταργήσει το θάνατο και τα γηρατειά, ενώ από την άλλη συστηματικά κατηγορούνται γιατροί για αμέλεια, συχνά από κυκλώματα δικηγόρων που εκμεταλλεύονται τον πόνο ή την οικονομική ένδεια  των συγγενών, έτσι που πια να έχει παγιωθεί κλίμα ανασφάλειας, που ήδη κατέστρεψε την σχέση εμπιστοσύνης γιατρού- ασθενή, που επί τόσους αιώνες επικρατούσε.
Είναι καθήκον όλων και όχι μόνο των γιατρών να υπερασπισθούν την Ιατρική από την εκπόρνευση που της επιβάλλεται από την χρηματιστηριακή προσέγγιση. Η Ιατρική ανακαλύφθηκε «χάριν και ένεκα των πασχόντων» (Περί Αρχαίης Ιητρικής) όλων των πασχόντων χωρίς καμιά διάκριση και έτσι πρέπει να παραμείνει. Κατά τον Γαληνόν η Ιατρική δεν είναι Επιστήμη, αλλά Τέχνη, αφού ο άνθρωπος κατά την Ιπποκρατικήν αντίληψη δεν είναι σύνολον ανταλλακτικών, αλλά ενιαία ψυχοσωματική οντότητα και ο γιατρός δεν είναι τίποτε πιο πολύ από «φύσεως υπηρέτης και μιμητής». Αυτή την ταπεινόφρονα θεώρηση καλό είναι να έχουμε, όποτε χρειαζόμαστε την παρηγοριά της Ιατρικής μπροστά στο τελεσίδικο γεγονός του θανάτου, που μας απειλεί όλους. Πόλεμοι, τροχαία, καρδιοπάθειες, νεοφανείς επιδημίες, φυσικές καταστροφές και εγκλήματα που διαπράττουν οι άνθρωποι κατά των ανθρώπων και του περιβάλλοντος (ατομικά ή σαν καθεστώτα ή κράτη) υπήρχαν και θα υπάρχουν, όσο υπάρχουμε. 
Αναζητώντας τρόπους θεραπείας του COVID-19 καλό είναι να υπολογίσουμε ότι οι επιδημίες με Ιώσεις ήλθαν για να μείνουν και τώρα είναι καιρός να αποτιμήσουμε τι ζητάμε από την Παγκοσμιοποιημένη Ιατρική του Αύριο. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ η Ευρώπη στην πλειοψηφία της έδειξε να βαδίζει στα ανθρωπιστικά ιδεώδη του Ιπποκράτη και το δημόσιο σύστημα υγείας ήδη ενισχύθηκε και θα συνεχίσει να ενισχύεται, αφού και οι ιδιώτες αντελήφθησαν ότι και οι επιδημίες είναι πανανθρώπινες και δε γνωρίζουν σύνορα ή κοινωνικο- οικονομικά μεγέθη. 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

  1. Agela Katraxoura
    Μαρια μου εχουμε αναγκη να τα θυμομαστε ολα αυτα Μπραβο σου ακομη μια φορα που τα θυμισες Με αγαπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης