Maria Sotiropoulou

Όλοι μιλούσαν από την αρχή για την αθανασία που συνοδεύει κάθε καταχώρηση στο Διαδίκτυο. Από αυτό προήλθε και η υστερία για τη ΜΗ φωτογράφηση των παιδιών με το σκεπτικό ότι όταν μεγαλώσουν δεν θα θέλουν να υπάρχουν φωτογραφίες που δεν έχουν τα ίδια εγκρίνει...... Είχα άλλωστε επανειλημμένα ασχολήθεί με το θέμα https://mariasot.blogspot.com/2012/02/internet.html https://mariasot.blogspot.com/2012/07/blog-post_4774.html https://mariasot.blogspot.com/2012/06/blog-post_25.html https://mariasot.blogspot.com/2011/04/blog-post_689.html Αυτό το ΣΚ είχα την ευκαιρία πρώτον να ανακαλύψω την υπαγόρευση των κειμένων που αναρτώ και δεύτερον να συνομιλήσω επί μακρόν και διεξοδικά με την ΑΙ. Το δεύτερο ξεκίνησε με την προαναγγελία από τα παιδιά μου του επικείμενου θανάτου του blogger με επακόλουθο την εξαφάνιση των άνω των 2000 κειμένων, που με φροντίδα έχω αναρτήσει λογοτεχνικών ή ενημερωτικών, που αποτελούν καταγραφή των δράσεων της ιστορίας του ελληνικού κλάδου της IPPNW.  Αν και είχα κατανοήσ...

Στο δημαρχείο Βύρωνα πραγματοποιήθηκε από το ΠΑΔΟΠ πετυχημένη εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΟΗΕ. Μετά την αρχική εισήγηση του προέδρου Πάνου Τριγαζη ο οποίος αναφέρθηκε στις πολλές δραστηριότητες του ΟΗΕ και για την Κύπρο και για την αναγνώριση της Παλαιστίνης,   πήρε τον λόγο ο διευθυντής του γραφείου Επικοινωνίας ΟΗΕ UNRIC στις Βρυξέλλες κος Δημήτρης Φατούρος ο οποίος μίλησε για την προοδευτική ιστορία και τις δράσεις του οργανισμού και διάβασε το μήνυμα του γεν γραμματέα Antonio Gutierrez. Τόνισε ότι αν και ο οργανισμός κατηγορήθηκε για αναποτελεσματικότητα στην Γάζα πάνω από 300 υπάλληλοι του ΟΗΕ σκοτώθηκαν εκεί κατηγορούμενοι σαν τρομοκράτες, ενώ διένεμαν ανθρωπιστική βοήθεια. Άλλωστε κατέληξε αν δεν ήταν χρήσιμος θα είχε καταργηθεί όπως συνέβη με την Κοινωνία των Εθνών. Επίσης είπε ότι κατα την επικοινωνία του με παιδιά διαπιστώνει ότι γνωρίζουν τον ΟΗΕ και έχουν θετική άποψη. Ακολούθως μίλησε ο πρέσβης επί τιμή κος Δημήτρης Λατσιος ο οποίος...

Χάσαμε τον ξεχωριστό Ανθρωπιστή Γιατρό και Δάσκαλο Φώτη Παυλάτο . Τον γνώρισα αρχικά σαν εξαιρετικό πανεπιστημιακό δάσκαλο την εποχή που ήταν υφηγητής την Προπαιδευτική Κλινική του αείμνηστου καθηγητή Γεώργιου Δαίκου και από το 1981 σαν γιατρό λογοτέχνη στην κοινή θητεία μας στο ΔΣ της Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών στην οποία ήταν μέλος πριν από το 1961 την χρονολογία έκδοσης του μοναδικού βιβλίου του Στέλιου Σπεράντζα «Οι Έλληνες γιατροί λογοτέχνες από την Άλωση της Πόλης ως τα σήμερα» στο οποίο περιέχεται το βιογραφικό του. Είχε δημοσιεύσει πολλά ποιήματα και διηγήματα κυρίως στο περιοδικό «Κασταλία» και ένα μόνο βιβλίο με επιμέλεια του εκλεκτού γιατρού λογοτέχνη Γεράσιμου Ρηγάτου. Διετέλεσε από το 1974 Γενικός Γραμματέας και από το 1983 Αντιπρόεδρος και έλαβε μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια 1986 ο Φώτης Παυλάτος συντονιστής της τιμητικής εκδήλωσης  της ΕΙΛ για το Γιάννη Μουτάφη 1984 Διεθνές Συνέδριο Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών στη Χαλκιδική στο κέντρο ο Φώτης Παυλάτος δίπλα στον τ...

                                               Οι παράνομες επιθέσεις  στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν  αρχικά από το Ισραήλ και χθες από τις ΗΠΑ (αμέσως μετά την εκ νέου διαβεβαίωση του προέδρου της ΙΑΕΑ Gen. Grossi ότι το Ιράν ΔΕΝ κατασκευάζει πυρηνικά και την προειδοποίηση του προέδρου του ΠΟΥ Τέντρος Αντανομ Γκεμπρεγέσους ότι ο κίνδυνος βομβαρδισμού πυρηνικών εγκαταστάσεων είναι τεράστιος)  έφερε ξανά στο προσκήνιο τον άμεσο πλέον πυρηνικό κίνδυνο.  Τα όπλα είναι πράγματι η   μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωσή μας και αποτελούν υπαρξιακή απειλή για τον πολιτισμό, όμως ο σκόπιμος  βομβαρδισμός  πυρηνικών εγκαταστάσεων, απειλεί την ευρύτερη περιοχή με πυρηνικό δυστύχημα μεγαλύτερο των Τσέρνομπιλ και Φουκουσίμα.  Η IPPNW είναι η πρωτοπόρος Ιατρική οργάνωση η οποία τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης 1985 για τη συμβολή της στη...

    Ήμουν 4,5 ετών όταν συνέβη ο καταστροφικός σεισμός της Σαντορίνης το 1956 κι έτσι μετά από τόσα χρόνια κι απανωτές εξιστορήσεις δεν είναι πια βέβαιο πόσα ανήκουν στις δικές μου αναμνήσεις και πόσα στα ακούσματα που όλοι οι Σαντορινιοί είχαν να πουν για το τρομαχτικότερο γεγονός της ζωής τους. Θυμάμαι έντονα τις εικόνες από το πανέμορφο αρχοντικό κάτω από τον εικονιζόμενο Γουλά των Φηρών από το οποίο νοικιάζαμε μόνο κάποια δωμάτια, ουσιαστικά τη γωνία προς την Καλντέρα, την τεράστια βεράντα από την οποία σώζονται οι οικογενειακές μας φωτογραφίες, την κουζίνα με το «φανάρι» όπου κάποτε είχε πλημμυρίσει με σαλιγκάρια, όταν η κοπέλα που είχαμε είχε ξεχάσει αποβραδύς να κλείσει καλά το καπάκι της κατσαρόλας, τους ήχους των πουλερικών από τις κάναβες από κάτω που η μαμά μου πειραματιζόταν στην εκτροφή πουλερικών, την βαριά εξώπορτα με το πλατύ επιστέγασμα που οδηγούσε σ’ ένα κατηφορικό στενό που έβγαζε κατ’ ευθείαν στο Πετράκειο Γυμνάσιο όπου οι γονείς μου εργαζόντουσαν σαν φι...