Ο Ελληνισμός της Αυστραλίας

1998 στο προξενείο μας στη Μελβούρνη με τους ομογενείς Γιάννη Κατσαρό, Ιωάννα Λιακάκου, Βίκυ Τρακιλίδου, Λιάσκος, Νικολακόπουλος, και την πρόξενο

Ο Ελληνισμός της Αυστραλίας

Επίκαιρο ξανά τώρα που κατεβάσαμε τους διακόπτες της ΕΡΤ σε όλη την ομογένεια

Η Αυστραλία μας είναι γνωστή από τα Καγκουρώ και τα Κοάλα της. Τώρα τη θυμηθήκαμε με τους Ολυμπιακούς. Ελάχιστα μας απασχολεί ο ελληνισμός της. Λες κι είμαστε όλοι τυφλοί. Ομφαλοσκοπούμε και ξεχνάμε την πραγματικότητα της σημερινής Μεγάλης Ελλάδας που σε πείσμα της μητρικής αστοργίας εξακολουθεί και λατρεύει τη Μητρόπολη που την έσπρωξε στην προσφυγιά. Αυτοί που έφυγαν μετανάστες διωγμένοι απ’ τη στέρφα γη κι έμειναν ν’ ακροβατούν στην νέα Ήπειρο. 

Δεν ήταν εύκολο. Ακόμη και σήμερα οι οικολογικές ανησυχίες καταντούν εμμονή σ’ αυτή τη χώρα. Όπως για να μπεις στις ΗΠΑ πρέπει ν’ απαντήσεις αρνητικά σε μια λίστα ανόητες ερωτήσεις για την τρομοκρατία, στην Αυστραλία σε ανακρίνουν περιβαλλοντολογικά, (αλίμονό σου αν αγοράσεις ορχιδέες από το αεροδρόμιο της Μπαγκόκ) ενώ μόλις εισέλθει τ’ αεροπλάνο στον αναέριο χώρος τους υποχρεούται να ψεκάσει τους αεραγωγούς μήπως μεταφέρει έντομα μετανάστες. Απορεί λοιπόν κανείς για τον εγκλιματισμό του ελληνισμού σ’ αυτή την πειθαρχημένη χώρα, όπου οι θερμοκρασίες του χρόνου συμπυκνώνονται σε μια μέρα. 

Οι έλληνες της Αυστραλίας είναι ξεχωριστή ράτσα, ανώτερη. Δεύτερης κατηγορίας πολίτες για τους αγγλοσάξονες, «αυστραλοί» δηλαδή φτωχομετανάστες για τους έλληνες. Μπρος γκρεμό και πίσω ρέμα βάδισαν. Στην αρχή με τ’ όνειρο της επιστροφής. Έπειτα με τον καημό της αυστραλιοποίησης των παιδιών τους. Κι όμως διατήρησαν την αγάπη τους γιαυτή την πατρίδα, που τους φέρθηκε σα μητριά αστείρευτη πολύ περισσότερο από τους αμερικάνους και τους καναδούς. Ίσως φταίει η απόσταση που εξιδανικεύει.

 Στην Αυστραλία ο έλληνας επισκέπτης συναντά την Ελλάδα της φιλοξενίας και της ζεστασιάς που έχει πια πεθάνει στη μητρόπολη. 

παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία στη Μελβούρνη

Δε χρειάζεται να ψάξεις για τους έλληνες. Εκείνοι εμφανίζονται μπροστά σου και τσακώνονται ποιος θα σε πρωτοπεριποιηθεί σα νάσαστε παλιοί φίλοι, να σε πάει στους αυθεντικά ελληνικούς δρόμους, να σου δείξει το ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι, την εφημερίδα, το βιβλιοπωλείο, το ελληνικό Μαιευτήριο, το ελληνικό σχολειό, το ελληνικό πανεπιστήμιο (ιδιωτικής ελληνοαυστραλιανής φυσικά πρωτοβουλίας και χρηματοδότησης). Και είναι ντροπή γιατί μόνο χάρη στους Ολυμπιακούς ανακαλύψαμε ότι ο άνθρωπος «παρά τω αυστραλιανώ πρωθυπουργώ» είναι έλληνας ή ότι μερικά από τα διασημότερα πρόσωπα εκεί είναι έλληνες και το παινεύονται. Γιατί αυτό τον πολύτιμο ελληνισμό να τον θυμόμαστε μόνο αν γίνουν εκεί οι Ολυμπιακοί αγώνες;

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ στήλη "εξ αφορμής" 30-9-2000

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου