Maria Sotiropoulou

Θα γίνει ξανά η χρήση απαγορευμένων όπλων το πρόσχημα για “στρατιωτικό ανθρωπισμό”; Η συνεχιζόμενη τραγωδία στη Συρία έφερε ξανά στην επικαιρότητα τα απαγορευμένα, αλλά υπάρχοντα σε κάθε οπλοστάσιο χημικά και βιολογικά όπλα. Τα χημικά όπλα παρασκευάζονται ευκολότατα είναι φθηνά και σε αυτά ανήκει μια τεράστια γκάμα τοξικών ουσιών από τους ερεθιστικούς παράγοντες (όπως τα γνωστά μας δακρυγόνα) και τις τοξικές ουσίες που προκαλούν φλύκταινες (αέρια μουστάρδας) μέχρι τα νευροτοξικά αέρια (σαρίν) που ήδη χρησιμοποιήθηκαν από τρομοκράτες στο μετρό του Τόκιο. Παρά την απαγόρευσή τους μετά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο κατά τον οποίο 1 εκατομμύριο άνθρωποι προσβλήθηκαν από τα χημικά όπλα και 90.000 πέθαναν, τα χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν από τους Ιταλούς στην Αιθιοπία (1935-1936), από τους Ιάπωνες στην Κίνα (1937-1945) από τους Γερμανούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (1940-1945), από τους Αμερικανούς στο Βιετνάμ (1940-1945) από την Αίγυπτο στην Υεμένη (1963-67) από το Ιράκ κατά του Ιράν (1...

Για τη Συρία Πότε θα κάνει ξαστεριά;; Ο πόλεμος αργά μα σταθερά σιμώνει. Η καυτή του ανάσα πυρπόλησε τους βορινούς μας φράχτες. Τα λουλούδια στο περβόλι μας μαράθηκαν. Η άνοιξη τρόμαξε, κρύφτηκε στο μαύρο χώμα, κούρνιαξε κάτω απ’ τη φλούδα της γης να περιμένει το τέλος. Εδώ τελειώνουν, είπε, οι εποχές. Μόνη εποχή ο όλεθρος. Μανάδες σκούζουν και μαλλιοτραβιούνται, μοιρολογούν και κλαίνε, μανάδες εχθρές, μανάδες αδελφές, μανάδες χωρισμένες με συρματοπλέγματα, παιδιά που μάλωσαν διαβαίνοντας το φράχτη της αυλής, λουλούδια που μαράθηκαν σαν έγειραν να μυρώσουν το γειτονικό περβόλι.  Βιετνάμ, Λίβανος, Ιράκ, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία, πάντα Παλαιστίνη, τώρα Συρία, Αίγυπτος, ίσως Ιράν κι η Μέση Ανατολή πυριτιδαποθήκη με πυρηνικό φιτίλι το Ισραήλ.... Γαία εν πυρί μειχθήτω...  Με πρόσχημα το Δίκαιο... Ξανά, όπως στο Ιράκ, όπως στα Βαλκάνια... Με δυο μέτρα και δυο σταθμά πάντα... Για ένα αδειανό πουκάμισο... για μιαν Ελένη..  Έτσι έμαθαν να σφάζονται οι ανθρώποι. Γιατί ...

Ιωνικός όρθρος Ανεμίζουν οι σκέψεις, ξέφτια φωτός. Τραμπαλίζεται το βαρκάκι στη χαίτη των κυμάτων. Η Λέρος απλώνει πλοκάμια μνήμης.  Λύνονται οι αρμοί της συγκρότησης.  Χωρίς σύνορα το ηλιοβασίλεμα στοργικά κουκουλώνει της θάλασσας το λίκνο. Μητρικός μαστός η προπέτεια των νησιών προσφέρεται σε άπληστα αιολικά χείλη. Ιωνικός όρθρος αντιλαλεί κι ο μουεζίνης αποκρίνεται αντίκρυ. Όσο υπάρχει άνθρωπος οι θεοί θα συνδιαλέγονται με το χρόνο.  Όσο υπάρχει χρόνος οι άνθρωποι θ’ απορούν με την ευτέλεια της τελειότητας της πλάσης. Όσο υπάρχει θάνατος οι θνητοί θα κορφολογούν την ελπίδα με ούζο και λιαστό χταπόδι. Όσο υπάρχει χρήμα οι παράδεισοι θα διαφημίζονται σε ιλουστρασιόν αφίσες που ξεθωριάζουν στη συμπίεση του πρώτου τουριστικού πακέτου. Ένα τρεχαντήρι καλπάζει στο μελτέμι. Δελφινιών άμιλλα συνοδεύει την αλισάχνη που μας αγιάζει. Γυμνοί βράχοι ανώνυμοι στεφανηφόροι αφρών προπονούν τα κύματα στο «μετ’ εμποδίων». Θαυμάζω την βλοσυρή έπαρση των Πυρ...

Ακόμα μια φορά τ ο ιαπωνικό «Πλοίο της Ειρήνης»» στον Πειραιά Στις 18 Αυγούστου 2013 κατέπλευσε στο Λιμάνι του Πειραιά, προερχόμενο από την Κύπρο (15 Αυγούστου) και Τουρκία (17 Αυγούστου) το «Πλοίο της Ειρήνης», το οποίο πραγματοποιεί το 80 ο ταξίδι του γύρω από τη γη, διάρκειας 85 ημερών αυτή τη φορά (18 Ιουλίου – 10 Οκτωβρίου) , με αίτημα έναν κόσμο ελεύθερο από τα πυρηνικά όπλα και την πυρηνική απειλή. Στο «Πλοίο της Ειρήνης» επιβαίνουν 800 φίλοι της Ειρήνης από διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και εννέα «Χιμπακούσα» (επιζώντες των πυρηνικών ολοκαυτωμάτων της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι – 6 και 9 Αυγούστου 1945). Δεν είναι η πρώτη φορά που δεχόμαστε την συγκεκριμένη επίσκεψη. Για την ακρίβεια, το πρώτο ταξίδι γύρω από τη γη του Πλοίου της Ειρήνης, το 1990, είχε αφετηρία και τέρμα το λιμάνι του Πειραιά, με το πλοίο «Ωκεανός» της «Ηπειρωτικής». Ακολούθησαν άλλα 79 ταξίδια (μαζί με το τωρινό), με αφετηρία την Ιαπωνία, και άλλες επισκέψεις στον Πειραιά, με εκδηλώσεις υπ...

Πυρηνικά και ανθρώπινα δικαιώματα “ Είδα ένα όνειρο, που δεν ήταν καθόλου όνειρο Ο λαμπρός ήλιος είχε εξαφανισθεί και τ' αστέρια αναρωτιόντουσαν γιατί να λάμπουν στο αχανές στερέωμα χωρίς αντίνες και μονοπάτια στην παγωμένη γη Το πρωινό ήλθε και έφυγε δίχως να φέρει την ημέρα και οι άνθρωποι ξέχασαν τα πάθη τους στην οδύνη αυτής της απομόνωσης και οι καρδιές τους πάγωσαν στην εγωιστική προσευχή για φως και ζούσαν δίπλα στις φωτίτσες τόσο στους θρόνους και τα παλάτια, όσο και στις καλύβες Και όταν όλα καταναλώθηκαν σαν καύσιμα οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν γύρω από τα ερειπωμένα τους σπίτια για να κοιτάξουν για μια στερνή φορά ο ένας το πρόσωπο του άλλου” Το ποίημα “Σκοτάδι” του φιλλέληνα ποιητή Λόρδου Μπάυρον γράφτηκε το 1816, “το έτος χωρίς καλοκαίρι” που ακολούθησε την ηφαιστειακή έκρηξη της Ταμπόρα στην Ινδονησία το 1815, η οποία προκάλεσε κλιματική αλλαγή επί 2 έτη κατεβάζοντας τη θερμοκρασία του πλανήτη κατά 0.7°C, μεταβολή ικανή να ...