Σε φλεγόμενο πλοίο

   

     Σε φλεγόμενο πλοίο βουλιάζουμε . Όλοι μας. Μόνη ελπίδα η ανθρωπιά μας. Προσμένουμε τα  ανθρώπινα χέρια, -που κρέμονται πάνω απ' τη φύση και τα λάθη μας- να μας ανυψώσουν σε μηχανές ασφάλειας. Προδομένοι από την απληστία εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην ανθρώπινη επιδεξιότητα, Το θαύμα της τεχνολογικής προόδου οφείλει ν' αγκαλιάζει κάθε άνθρωπο διαφορετικά δεν αποτελεί δείκτη πολιτισμού, αλλά ύβρη της Ιστορίας. 

Άσχημος χρόνος αυτός που πέρασε. Συνηθίσαμε πια να είμαστε οι απόβλητοι της Ευρώπης, τα πειραματόζωα των οικονομικών πειραμάτων των αγορών.  

Ξεπουληθήκαμε. Δεν έχουμε πια άλλο να δώσουμε. Μόνο σε κάποιο θαύμα ελπίζουμε. Στον από μηχανής θεό. 

Πάντως εθελούσια δε ξαναμπαίνουμε στο μαντρί που μας προτείνουν ξανά. Τώρα πια δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε. "Αποθανέτω η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων." Ή θα υπάρξει η Ευρώπη των ονείρων μας ή ας διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. 

Πιστέψαμε στις Σειρήνες, που μας έταζαν. Γευτήκαμε τους καρπούς της γης των Λωτοφάγων. τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες ακόμη τους αντιμετωπίζουμε. Όλα γιατί πιστέψαμε το μύθο της Ελένης. Όλα γιατί με δόλο πυρπολήσαμε την πολύχρυση Τροία. Ο ηρωισμός μας σκέλεθρο, η δολιότητα στάχτη. Απ' όλο το ματωμένο έπος μένει μόνο η τρυφερότητα της εικόνας του Αστυάνακτα να παίζει με το φτερό της πατρικής περικεφαλαίας κατά τον αποχαιρετισμό της Ανδρομάχης στον Έκτορα. Αυτό μένει στην ανθρώπινη ζωή. Το μετείκασμα των αισθημάτων. Μια χειρονομία, ένα άγγιγμα, μια λέξη που ίσως δεν ειπώθηκε ποτέ, μια γεύση ονείρου.

Αν αντικρύζαμε έστω και τον καπνό απ' τις εστίες της φτωχικής Ιθάκης μας! Αν μας περίμενε πιστή στην αγάπη η Πηνελόπη μας. Αν είχαμε ένα Τηλέμαχο για να ελπίσουμε στο Αύριο!! Ίσως τότε το 2015 θα γινόταν καλύτερο για την Ελλάδα.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου