Πιάσαμε πάτο;;;

Πιάσαμε πάτο;;;

Η συμφωνία της 24-5-2016 συνέπεσε με την κατάθεση της φορολογικής δήλωσης, η οποία προς μεγάλη μας έκπληξη και παρά τις προβλέψεις των δημοσιογράφων έβγαλε ελαφρύτερο λογαριασμό!! Ψάξαμε με φίλους εφοριακούς για τυχόν λάθος, αλλά είπαν ότι -άσχετα με το τι ψηφίσαμε (που θα έλεγαν κάποιοι)- επειδή μειώθηκαν οι συντάξεις  το Σύστημα αποφάσισε ότι φέτος τόσα χρωστάμε!! Είναι η δεύτερη φορά μετά τις 100 (έστω 70 τελικά) δόσεις, που η Εφορία δείχνει συμπόνια στο δράμα μας κι ας καρδιοκτυπούμε για το νέο ΕΜΦΙΑ και όσα ακόμη μας τάζουν οι τηλεκασσάνδρες.

Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά ανήκω σε κείνους που τιμωρήθηκαν από την κρίση, επειδή δε σπαταλούσαν, σεβόντουσαν τον κόπο των γονιών και προσδοκούσαν να παραδώσουν κάτι στα παιδιά τους. Είμαι από κείνους, που εξοργίστηκαν από τους πολιτικούς που έλεγαν ότι όλοι μαζί τα φάγαμε και τους ευρωπαίους δανειστές, που μας  στιγμάτιζαν σαν τεμπέληδες και αναξιόπιστους. Και απεργίες κάναμε και μαζικές διαδηλώσεις και στις πλατείες μείναμε και κυρίως συνειδητά ψηφίσαμε για το ακατόρθωτο. Θέλαμε να δείξουμε ότι δεν αντέχουμε άλλο, αλλά δε θέλαμε να χάσουμε τη θέση μας στην ΕΕ και το πετύχαμε. Ξέραμε τον κίνδυνο, που ήταν θανάσιμος. Ηττηθήκαμε, αλλά επιβιώνουμε. Θα ήταν πολύ χειρότερα, αν δεν είχαμε προσπαθήσει. Δεν θα ήταν καλύτερα αν αυτοκτονούσαμε στο Ζάλογγο του Σόιμπλε. Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι του επιθυμητού και σίγουρα μια αριστερή κυβέρνηση, στις συγκεκριμένες συνθήκες, θα στηρίξει καλύτερα τους μικρομεσαίους, απ’ ότι ήδη έπραξε η ΝΔ και ειδικά ο Κ. Μητσοτάκης.

Δυστυχώς όσοι στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση φοβούνται να το παραδεχθούν δημόσια παγιδευμένοι στις διαψεύσεις των ελπίδων τους. Τα πάθη έχουν φουντώσει, συγγενείς και φίλοι (ειδικά στο Διαδίκτυο) εκτοξεύουν αμφοτερόπλευρα απειλές και ύβρεις. Σε όλα τα κανάλια ένας συνήθως ισχνός εκπρόσωπος της κυβέρνησης δέχεται ομοβροντία από όλους τους πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους, τα ψέματα και οι υπερβολές κυριαρχούν και αναμασώνται, ενώ δεν λείπουν και τα πραγματικά λάθη χειρισμού ή ουσίας. Πχ είναι ακατανόητο πως τα πλαστά πτυχία του ΑΣΕΠ του 1998 κι η εφαρμογή απόφασης Γιαννάκου έγιναν πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα τα θετικά στοιχεία κυβερνητικού σχεδιασμού ή πράξης αποσιωπούνται ή διαστρεβλώνονται συστηματικά, έτσι που οι ψηφοφόροι αηδιάζουν από την πολιτική σαν σύνολο.

Αυτό που οι περισσότεροι έλληνες επιθυμούν και το διακηρύσσουν σε κάθε τόνο είναι το ανέφικτο, η μαγική επιστροφή στην παλιά ασυδοσία. Στην πραγματικότητα όμως θα βολευόντουσαν με μια νέα ισορροπία, που θα εξασφάλιζε τα στοιχειώδη κεκτημένα: ειρήνη, ασφάλεια, δουλειά, υγεία, παιδεία, αξιοπρέπεια και επιτέλους να μπει μια τάξη και στη Δικαιοσύνη, ώστε να μη φροντίζει μόνο  τον εαυτό της και επιτέλους πληρώσουν κάποιοι από τους ενόχους.

Πιάσαμε επιτέλους πάτο με αυτή τη συμφωνία; Ο χρόνος θα το δείξει και η πολιτική ευστροφία των κυβερνώντων μέλλει ν’ αποδειχθεί. Οι μεγάλες ιδέες (κομουνισμός, σοσιαλισμός) μόνο από θέση εξουσίας έμπρακτα παράγουν κοινωνικό όφελος ή καταρρέουν. Οι άξιοι ηγέτες στα δύσκολα φαίνονται. Και η ιστορική συγκυρία που συνήθως ευλογεί ή καταστρέφει την Ελλάδα. Τα  μεγάλα ΑΝ. ΑΝ δεν γινόταν η Ναυμαχία στο Ναβαρίνο, ΑΝ δε δολοφονούσαμε τον Καποδίστρια, ΑΝ δεν κάναμε τον πόλεμο το 1897, ΑΝ δεν διώχναμε το Βενιζέλο πριν απ’ τη Μικρασιατική καταστροφή, ΑΝ δεν υπήρχε ο εμφύλιος…  Βαριά η σκιά της Ιστορίας. Το χρέος του 1824 είπαν ότι αποπληρώθηκε στα 1980, ενώ το γαϊτανάκι των ανα  δανειοδοτήσεων συνεχιζόταν. Σε ένα διεθνές οικονομικό σύστημα, όπου η αξίες είναι αγοραία εικονικές δεν υπάρχουν ανεξάρτητες κυβερνήσεις. Σε ένα κόσμο όπου οι πόλεμοι και η πείνα μόνιμα πλέον προκαλούν πλημμύρα ανεξέλεγκτης μετανάστευσης κι ενώ στη Δύση ο Τραμπ και η ακροδεξιά απειλούν να πάρουν τη σκυτάλη της εξουσίας δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για ελπίδα. Υπάρχει απλώς η αίσθηση της πρώτης αύρας στο πρόσωπο, σημάδι ότι ίσως εδώ στην Ελλάδα ο καιρός αλλάζει.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου