Μμμμμμμ!!!

Μμμμμμμμ!!!!

Κάθε παιδί με τα χούγια του!
 Πρωτοπαίδια οι εγγονές μου Μαρία και Μελίνα, κι όμως ο κόσμος διαφορετικός στην κάθε μια. 
8 μηνών δοκιμάζοντας τις γεύσεις η Μαρία δυστροπούσε με την κάθε κουταλιά, ακόμη και του πιο εξωτικού φρούτου, ενώ η Μελίνα ανταποκρίνεται με ένα γιορταστικό Μμμμμ στην κάθε κουταλιά. 
Η Μαρία χρειαζόταν κούνημα για να κοιμηθεί, ενώ η Μελίνα μπαίνει στο κρεβατάκι της, παίρνει το Φωτεινούλη αγκαλιά και περιμένει υπομονετικά τον ύπνο να την πάρει.
Κάθε παιδί διαφορετικά γεύεται και διαφορετικά αγκαλιάζει την κάθε εμπειρία. 
Ο Πέτρος, δεύτερο παιδί, πρώτο αγόρι μαθαίνει ευκολότερα πατώντας τα χνάρια, που αφήνει η αδελφή του. Εκπαιδεύεται τόσο από τις ομοιότητες, όσο και από τις αντιθέσεις. Βιάζεται να μεγαλώσει για να ενταχθεί στα παιχνίδια των συνομηλίκων της αδελφής του. 
-Κι εγώ 6, λέει στα παιδιά της παιδικής χαράς κι ας είναι μόνο 4.
Δεν τον ικανοποιούν τα παιχνίδια της ηλικίας του. Βιάζεται να φθάσει στην κορφή σκαρφαλώνοντας στα σκοινιά, όπως η αδελφή του. 
Η πρώτη κούκλα για τη Μαρία ήταν αποκάλυψη, ενώ η Μελίνα προτιμά το είδωλό της στον καθρέφτη, όχι όμως όταν είναι μόνη, αλλά στην αγκαλιά του ανθρώπου που εμπιστεύεται.
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις το κληρονομικό και το επίκτητο. Όσοι λένε ότι το παιδί γεννιέται και δεν γίνεται ίσως έχουν δίκιο. Η Μαρία πεισματικά επιλέγει, ενώ ο Πέτρος αν και τη μιμείται στα περισσότερα τρώει με ευχαρίστηση τις περισσότερες τροφές. Παραδόξως και τα δυο τρώνε με ευχαρίστηση τις φακές, ενώ δεν προτιμούν τις τηγανητές πατάτες.
Οι γονείς τους τρώνε τα πάντα, εκτός αν κάνουν δίαιτα, όπως και ο μπαμπάς της Μελίνας αντίθετα με τη μαμά της, που ακόμη και τώρα δεν δοκιμάζει το ψάρι.
Η Μελινούλα κλαίει σπαρακτικά από μωρό, μόνο όταν πεινάει και συνεχίζει να στραγγίζει κάθε σταγόνα απόλαυσης σε κάθε νέα γεύση. Κάθε κουτάκι, κάθε μπαλάκι, κάθε μικρός ή μεγάλος πειρασμός μπαίνει στο στόμα για εξερεύνηση ή ανακούφιση από την ενόχληση των ερεθισμένων ούλων της. Τίποτε δεν είναι άχρηστο ή αδιάφορο. Όλα έχουν αξία αυθεντική. Ας λένε ότι θέλουν οι διαφημίσεις. Ένα χάρτινο κουτάκι φαίνεται πιο ενδιαφέρον από το πιο ακριβό παιχνίδι. Ένα πετσετάκι πιο ανακουφιστικό από οποιαδήποτε ειδική κρέμα ανακούφισης των ούλων από το ριζοδόντιασμα.
Τη ζηλεύω καθώς μπουσουλά χαμογελώντας στην κάθε νέα εμπειρία. 
-Μμμμμμ, κελαηδά στην κάθε της μπουκιά κι ανοίγει διάπλατα το στοματάκι στο κουταλάκι, που πλησιάζει. Ελάχιστες φορές στραβομουτσουνιάζει στο ξινό, αλλά δεν παύει να εμπιστεύεται τη νέα δοκιμή.
Είναι η ενσάρκωση της σοφίας της ζωής. Η ευγνωμοσύνη για την κάθε γεύση, κάθε ελάχιστη στιγμή.  Γιατί τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Ούτε η ελάχιστη ευμάρεια, που εξασφαλίζει τον επιούσιο, ούτε η καλή υγεία, που καθορίζει την καλή μας όρεξη. Γιαυτό και πάντα ευχόμαστε "Εις υγείαν" σε κάθε γουλιά και "καλή όρεξη" σε κάθε μπουκιά μας.
Μακάρι η Μελινούλα μας να συνεχίσει με τόσην απόλαυση να ξεζουμίζει τη ζωή.
Μακάρι κάθε παιδί σε όλη τη γη να βίωνε έτσι αυτή την εμπειρία στην κάθε γεύση. 
Μακάρι κάθε άνθρωπος μέχρι τέλους να μπορούσε να ρουφάει έτσι κάθε φορά, το κάθε τι, μέχρι την τελική ανάσα του. 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

  1. Ageliki Maniadaki Μακάρι κάθε παιδί σ'όλη τη γη...
    Μου αρέσει! · Απάντηση · 1 · 19 ώρες

    Giannis-Tasoula Kotsikas-Mousiou Μ αυτά τα παιδάκια Μαρία μου ξαναγενιομαστε κι εμείς μαζί τους ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης