Επιστροφή στον Καιάδα;

Επιστροφή στον Καιάδα;

Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού (21 Μαρτίου) διάβασα στα ψιλά των ΜΜΕ για μια δημοσκόπηση που έγινε στην καρδιά της "ανθρωπιστικής" Ευρώπης, το Βέλγιο, η οποία με συντριπτική πλειοψηφία αποφάσισε ότι για την ευρωστία των ασφαλιστικών ταμείων καλό θα είναι οι υπερήλικες (άνω των 85) να μην έχουν δικαίωμα νοσοκομειακής περίθαλψης. 

Επειδή σε κάποιους μπορεί να φαίνεται απίθανο να νομοθετηθεί αυτός ο ηλικιακός ρατσισμός, ας θυμίσουμε ότι τόσο στο Βέλγιο, όσο και στην Ολλανδία η ευθανασία ακόμη και ανηλίκων είναι νομικά κατοχυρωμένη ως ανθρωπιστικό "δικαίωμα επιλογής". 

Κάποτε οι υπέρμαχοι της Ιπποκρατικής ηθικής, από το Σβάιτσερ μέχρι τους Γιατρούς του κόσμου, θεωρούσαμε  για τα πολιτισμένα κράτη αυτονόητο τη δωρεάν υγεία και παλεύαμε για το δικαίωμα στην περίθαλψη των ανθρώπων στις  φτωχές περιοχές του πλανήτη. 

Σήμερα παρατηρούμε μια αυτοδιάλυση των δομών υγείας σε όλο το δυτικό κόσμο και μια άνευ όρων παράδοση της Ιατρικής στους κανόνες της αγοράς. Μπορούμε σήμερα να παλεύουμε για την ποιότητα περίθαλψης στον Τρίτο κόσμο, όταν δεν τηρούνται στοιχειώδεις κανόνες ιατρικής κάλυψης στον υποτίθεται πολιτισμένο κόσμο μας; Είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να συνεχίζεται για πολύ η κατασπατάληση πόρων για αισθητικές επεμβάσεις, όταν δεν καλύπτεται δωρεάν ούτε η Ασπιρίνη; Πόσο απέχουμε από τη ναζιστική λογική της θανάτωσης κάθε ανάπηρου ή αδύναμου; 

Δυστυχώς όπως αποδείχθηκε και στις ΗΠΑ με το Healthcare, η απάνθρωπη αυτή λογική δεν είναι ισχύει μόνο για το Βέλγιο, που ψηφίζει όλο και πιο ακροδεξιά. Σήμερα σε όλο τον "πολιτισμένο" κόσμο ο μέσος άνθρωπος νιώθει άνετα τοποθετώντας την Υγεία στο Χρηματιστήριο και πιστεύοντας ότι μόνο όσοι πληρώνουν εισφορές έχουν δικαίωμα στην στοιχειώδη περίθαλψη.

Στόχος της Ιατρικής, από την γέννησή της, σύμφωνα με τα Ιπποκρατικά ιδεώδη είναι η περίθαλψη των πασχόντων και η προστασία των ασθενών με κάθε τίμημα. Σήμερα βιώνουμε τον παραλογισμό να καλείται ο γιατρός να παρέχει ιατρική φροντίδα ανάλογη με την ασφαλιστική κάλυψη και όχι με τις ανάγκες υγείας του κάθε ασθενούς. Ο γιατρός έχει εκπαιδευθεί να αντιμετωπίζει την παντοδυναμία του θανάτου με μικρές καθημερινές νίκες της τέχνης του, με μια παράταση του εφήμερου της υγείας απέναντι στην αέναη επιδρομή των ασθενειών. Κάθε ζωή που κερδίζεται είναι για την Ιατρική πολύτιμη. Κάθε ζωή, φίλου ή εχθρού, από το νεογέννητο μέχρι τον αιωνόβιο, από την Αφρική και την Υεμένη μέχρι την Ευρώπη και τις ΗΠΑ έχει την ίδια αξία.

Αν και είναι κοινό μυστικό ότι στα νοσοκομεία με τις λίστες αναμονής της εντατικής οι νέοι (όπως είναι φυσικό) προηγούνται των ηλικιωμένων και η πρόσβαση σε εξειδικευμένες τεχνικές απαιτεί γερό πορτοφόλι, η θεσμοθέτηση αυτού του ηλικιακού ρατσισμού είναι το πρώτο βήμα επιστροφής σε Καιάδα και Άουσβιτς. 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου