Γυναικείο άρωμα στην εξουσία;
Γυναικείο άρωμα στην εξουσία;
Η Φινλανδή Sara Nevin, 34 χρόνων αναδείχθηκε η νεώτερη πρωθυπουργός σε μια κυβέρνησης πλειοψηφίας πέντε κομμάτων, που όλα έχουν επικεφαλής γυναίκες. Για τη Φινλανδία πρώτη γυναίκα ηγέτης ήταν η επιτυχημένη πρόεδρος της Δημοκρατίας Tanja Halonen, που παρέμεινε στο τιμόνι επί 12 χρόνια (2000-2012)
Η εκλογή της -από ομόφυλη οικογένεια γυναικών- Sara Nevin, ακολουθεί την ανάδειξη της ομοφυλόφιλης Ανα Μπράμιτς στην συντηρητική ορθόδοξη Σερβία και αποδεικνύει την αλλαγή στα στερεότυπα και μια πιο ανοικτή κοινωνική προσέγγιση στην Ευρώπη.
Και ενώ θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε ένα ακόμη καρπό των αγώνων του φεμινιστικού κινήματος παραμένουμε σε κατάσταση αναμονής.
Η εμπειρία απέδειξε ότι δεν υπάρχει θηλυκή προσέγγιση στην εξουσία και οι μέχρι τώρα θηλυκοί ηγέτες αποδείχθηκαν συχνά χειρότεροι από τους άνδρες συναδέλφους τους. Η Margaret Thatcher εξακολουθεί να θεωρείται παγκόσμια η σκληρότερη πρωθυπουργός και στον ίδιο ρυθμό βάδισαν όλες οι σύγχρονές της από τη Golden Meir, Indira Gandi και η Isabela Peron, που αξιοποίησε την αγιοποίηση της Evita για να γίνει πρώτη πρόεδρος της Αργεντινής. Πολλές αναδείχθηκαν κυριολεκτικά πατώντας στον τάφο του συζύγου ή πατέρα τους, ενώ αρκετές αποδείχθηκαν το ίδιο διαπλεκόμενες σε σκάνδαλο με τους άνδρες συναδέλφους τους.
Μέχρι σήμερα 60 χώρες έχουν εκλέξει γυναίκα στα ανώτατα αξιώματα, συχνά από χώρες όπως η Ινδία, το Πακιστάν, που δεν έχουν δώσει στη μέση γυναίκα ίσα δικαιώματα Αν και κάποιες θεωρούνται πετυχημένες (Angela Merkel) καμία χώρα δεν είδε τη θηλυκή όψη της διακυβέρνησης.
Σε αντίθεση με την μουσουλμανική Τουρκία που κατά την κρίση των Ιμίων είχε πρωθυπουργό την Tansu Ciller (1993-1996), στην Ελλάδα (αν και από το 1952 οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου) μόνη γυναίκα πρωθυπουργός έγινε η Βασιλική Θάνου και αυτή στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του 2015.
Πιστεύω ότι οι συνθήκες αλλάζουν και οι γυναίκες στο δυτικό κόσμο θα αποκτούν παντού την εκπροσώπηση που δικαιούνται, ακόμη και στο στρατό, αν και αυτό δεν θα σημάνει απαραίτητα αλλαγή στην οπτική της εξουσίας. Αποδείχθηκε ότι οι γυναίκες ψηφίζουν συντηρητικότερα από τους άνδρες και όταν παλεύουν για την εξουσία αποδεικνύονται πιο αδίστακτες.
Ο φεμινισμός δεν είναι γυναικεία υπόθεση ακριβώς όπως ο ρατσισμός δεν είναι υπόθεση μόνο των μαύρων. Αφορά τ' ανθρώπινα δικαιώματα που πρέπει όλοι, άντρες και γυναίκες να περιφρουρούμε σε όποιο μέρος της γης κι αν παραβιάζονται.
Πιστεύω ότι οι αλλαγές δεν προέρχονται από τους ηγέτες, αλλά ότι οι ηγέτες καθρεφτίζουν την κάθε κοινωνία.
Και το ελπιδοφόρο σε αυτή την εκλογή μιας γυναικείας στην πλειοψηφία κυβέρνησης είναι ότι όλοι εστιάζουν στην ηλικία και το οικογενειακό υπόβαθρο της νέας πρωθυπουργού και όχι πια στο φύλο της.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Η εμπειρία απέδειξε ότι δεν υπάρχει θηλυκή προσέγγιση στην εξουσία και οι μέχρι τώρα θηλυκοί ηγέτες αποδείχθηκαν συχνά χειρότεροι από τους άνδρες συναδέλφους τους. Η Margaret Thatcher εξακολουθεί να θεωρείται παγκόσμια η σκληρότερη πρωθυπουργός και στον ίδιο ρυθμό βάδισαν όλες οι σύγχρονές της από τη Golden Meir, Indira Gandi και η Isabela Peron, που αξιοποίησε την αγιοποίηση της Evita για να γίνει πρώτη πρόεδρος της Αργεντινής. Πολλές αναδείχθηκαν κυριολεκτικά πατώντας στον τάφο του συζύγου ή πατέρα τους, ενώ αρκετές αποδείχθηκαν το ίδιο διαπλεκόμενες σε σκάνδαλο με τους άνδρες συναδέλφους τους.
Μέχρι σήμερα 60 χώρες έχουν εκλέξει γυναίκα στα ανώτατα αξιώματα, συχνά από χώρες όπως η Ινδία, το Πακιστάν, που δεν έχουν δώσει στη μέση γυναίκα ίσα δικαιώματα Αν και κάποιες θεωρούνται πετυχημένες (Angela Merkel) καμία χώρα δεν είδε τη θηλυκή όψη της διακυβέρνησης.
Σε αντίθεση με την μουσουλμανική Τουρκία που κατά την κρίση των Ιμίων είχε πρωθυπουργό την Tansu Ciller (1993-1996), στην Ελλάδα (αν και από το 1952 οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου) μόνη γυναίκα πρωθυπουργός έγινε η Βασιλική Θάνου και αυτή στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του 2015.
Πιστεύω ότι οι συνθήκες αλλάζουν και οι γυναίκες στο δυτικό κόσμο θα αποκτούν παντού την εκπροσώπηση που δικαιούνται, ακόμη και στο στρατό, αν και αυτό δεν θα σημάνει απαραίτητα αλλαγή στην οπτική της εξουσίας. Αποδείχθηκε ότι οι γυναίκες ψηφίζουν συντηρητικότερα από τους άνδρες και όταν παλεύουν για την εξουσία αποδεικνύονται πιο αδίστακτες.
Ο φεμινισμός δεν είναι γυναικεία υπόθεση ακριβώς όπως ο ρατσισμός δεν είναι υπόθεση μόνο των μαύρων. Αφορά τ' ανθρώπινα δικαιώματα που πρέπει όλοι, άντρες και γυναίκες να περιφρουρούμε σε όποιο μέρος της γης κι αν παραβιάζονται.
Πιστεύω ότι οι αλλαγές δεν προέρχονται από τους ηγέτες, αλλά ότι οι ηγέτες καθρεφτίζουν την κάθε κοινωνία.
Και το ελπιδοφόρο σε αυτή την εκλογή μιας γυναικείας στην πλειοψηφία κυβέρνησης είναι ότι όλοι εστιάζουν στην ηλικία και το οικογενειακό υπόβαθρο της νέας πρωθυπουργού και όχι πια στο φύλο της.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου