Μια φίλη έφυγε

 Μια καλή μου φίλη έφυγε, αφού πάλεψε επί ενάμιση μήνα στην εντατική με τον Κορωνοιό.

Η Ειρήνη Χατζηφώτη, ήταν μια εξαιρετική φιλόλογος, που είχε εργαστεί με τον καθηγητή άνδρα της για πολλά χρόνια σε ελληνικά σχολεία του εξωτερικού και (όταν τον έχασε νωρίς) πάλεψε γενναία για να μεγαλώσει τα δυο καλά της παιδιά τη Ναταλία και το Νίκο, ενώ αξιώθηκε να γνωρίσει και 4 εγγόνια.

Ήταν μια γυναίκα πληθωρική σε αισθήματα, που αγαπούσε και φρόντιζε όχι μόνο τους συνανθρώπους της αλλά και τα ζωάκια, που έφθαναν στην πόρτα του εξοχικού της και τάιζε, θεράπευε και αναγκαστικά όταν πολλαπλασιάστηκαν στείρωνε με δικά της έξοδα. Αγαπούσε και τα φυτά και μετά τη συνταξιοδότησή της φρόντιζε κάθε χρόνο να έχει ντομάτες κλπ ζαρζαβατικά στο λαχανόκηπό της, ενώ τα ευφάνταστα γλυκά και οι συνταγές της είχαν διεθνές άρωμα. Ακόμη δεν ξεχνώ τα αχλάδια που σαν κομπόστα βουτηγμένα σε κάποιο ποτό πρόσφερε στις πολύωρες συζητήσεις μας. 

Η Ειρήνη ανήκε στη γενιά των γυναικών που αν και είχαν επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα δεν έπαυαν να ασχολούνται με το νοικοκυριό και τη φροντίδα των παιδιών και δεν υπήρχε κάτι που να μη δοκιμάζουν από κηπουρική μέχρι χειροτεχνία. Η Ειρήνη είχε πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα και ήταν μέχρι το τέλος αξεπέραστη σε ότι κι αν καταπιανόταν. 

Ήταν περήφανη κόρη του λογοτέχνη Κώστα Μαρίνη 

https://mariasot.blogspot.com/2010/07/k.html 

και είχε κληρονομήσει την αγάπη του για τη λογοτεχνία. 

Είχε ζήσει μια πλούσια σε γνώσεις και εμπειρίες ζωή και μεταγγίζοντας σωστές αρχές στα παιδιά της αξιώθηκε να να δει να μεγαλώνουν με υγεία και προκοπή και να της ανταποδίδουν την φροντίδα και την αγάπη. 

Η απώλειά της αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό σε όλη της την οικογένεια και σε όσους τη γνώρισαν από κοντά και την εκτίμησαν όπως της άξιζε. Σε μένα -που ζήσαμε μαζί έντονα τις χαρές και λύπες που οι ζωή μας μοίρανε- θα είναι πάντα στην καρδιά μου.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου