Maria Sotiropoulou

«Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος». Σύμφωνοι. Κακώς οι Κασσάνδρες με την ανατολή των φαστφουντάδικων προέβλεπαν την εξαφάνιση οδόντων και εντέρου (μετά την ήδη ατροφία των φρονιμιτών και της σκωληκοειδούς) από το ανθρώπινον είδος, με την καθιέρωση τροφών αποτελουμένων από δισκία επιθυμητών γεύσεων με τις αναγκαίες θρεπτικές ουσίες. Οποία πλάνη! Το φαγητό δεν είναι τροφή αλλά ιεροτελεστία. Παρά την οικονομική κρίση και το ΦΠΑ 23% παραδόξως τα πολυτελή εστιατόρια ανθούν ακόμη. Φαστ φουντ της χοληστερίνης της απελευθέρωσης, κυριλέ μετά κηρίων για ακριβοπληρωμένο υποκατάστατο ρομαντισμού, πανσπερμία εθνικών γεύσεων για κάθε βαλάντιο, από πακέτο για το σπίτι μέχρι σερβίρισμα σε κορμιά ημίγυμνων νεανίδων, που προσφέρονται αφιλοκερδώς να χρησιμοποιηθούν σα σερβίτσιο σε «γεύματα εργασίας» εχόντων και κατεχόντων. Ο Σουητώνιος δε ντρεπόταν να ομολογεί το πάθος του για το κύρος του καλού φαγητού. Το αγαπημένο του ήταν η «πίτα της Αθηνάς» που είχε για υλικά μυαλά παγωνιού και φασιανού, ...

Το ελληνικό θέατρο και ο κινηματογράφος φτώχυναν σε περίοδο μάλιστα τέτοιας κρίσης με την αποδημία (27-8-2011) του Λυκούργου Καλλέργη. Για τη λαμπρή του σταδιοδρομία σαν ηθοποιού και σκηνοθέτη σίγουρα θα μιλήσουν άλλοι ειδικοί, αφού έχει ήδη πάρει τη θέση του στην Ιστορία της τέχνης. Αυτό που δεν έγινε πολύ γνωστό είναι η προσήλωσή του μέχρι τέλους στην πατρική κληρονομιά της θυσίας και των αγώνων για το δίκαιο των εργαζομένων. Ο πατέρας του, Σταύρος Καλλέργης, ήταν πρωτοπόρος σοσιαλιστής και ο πρώτος διοργανωτής της εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα. Ο Λυκούργος, αφού πλήρωσε το μερίδιό του για τα πατρικά φρονήματα, αφού συστρατεύθηκε στους ίδιους αγώνες, συμμετέχοντας ενεργά στο συνδικαλιστικό και το ειρηνιστικό κίνημα, εκλέχθηκε βουλευτής (1977 με το ΚΚΕ) και τελικά έθεσε τελικό στόχο με τη δημιουργία του Ιδρύματος «Σταύρος Καλλέργης» την διάσωση και προώθηση των οραμάτων του σοσιαλισμού την περίοδο μάλιστα που η διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είχε κάνει τη λέξη σοσιαλισμός ν’ ακούγεται σ...

το ιστορικό γεφύρι της Πλάκας μετά την κατάρρευση 1-2-1015 Έρμα γεφύρια Γεφύρια χαμένα στην ερημιά, ξεχασμένα απ’ τους δρόμους, πιστά αγκαλιάζουν τις όχθες και υπερβαίνουν την ορμή των υδάτων, αντιστέκονται στις καταιγίδες και τις κατεβασιές, ξαφνιάζουν το βλέμμα του εξερευνητή πια οδοιπόρου.  Κομψά, ανθεκτικά τανύζονται με χάρη, θαρρείς δίχως προσπάθεια κρέμονται πάνω από το χάος δυσπρόσιτων γκρεμών, απλώνουν σφιχτοδεμένες αγκαλιές για να πετάξουν πάνω από τη θάλασσα, κρέμονται από τον ουρανό με πεντάγραμμα σχοινιά, που συνθέτουν αλληλούια στην ανθρώπινη αποτελεσματικότητα. το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια ιστορικό γεφύρι της Πλάκας Και ο χρόνος περνά, πόλεμοι και λιμοί, μεταναστεύσεις και ευημερίες, χωριά πεθαίνουν ή καίγονται, πόλεις μεταμορφώνονται, νέοι δρόμοι χαράσσονται, τα μονοπάτια χορταριάζουν. Τα γεφύρια βουβαίνονται, μένουν γυμνά, επώδυνα πετρωμένα σα γάλα λεχώνας με νεκρό μωρό. Τα τυχερότερα επιβιώνουν παράλληλα ή και κάτω από την τσιμεντένια ασχήμια το...

Ιούνιος κι η επαρχία ξυπνά απ’ το λήθαργο του χειμώνα. Τανύζεται νωχελικά. Φιλάρεσκα καλλωπίζεται. Ιδού ο νυμφίος τουρισμός έρχεται. Μη μας βρει κι εν τω μέσω της νυκτός. Εποχή για τους ιθαγενείς ν’ απολαύσουμε τον τόπο μας πριν πλακώσουν τ’ αλλόφρονα λεφούσια των ειρηνικών εισβολέων. Ανακαλύπτεις ξανά τις γνώριμες γωνιές.  Οι πόλεις και τα χωριά μεταμορφώνονται όπως τα παιδιά. Ξαφνικά δεν τ’ αναγνωρίζεις. Πώς έτσι μεγάλωσαν! Αναδύθηκαν απ’ το κουκούλι της παιδικότητας φανταχτερές εφήμερες πεταλούδες.  Έτσι κι η επαρχία. Ξαφνικά αναδύονται από το πουθενά, όχι πια παραγκομαχαλάδες, αλλά σπίτια καλοχτισμένα με μόνιμο χαρακτηριστικό τις καλαίσθητες λιθοδομές που δεν εξαντλούνται στη διακόσμηση των τοίχων, αλλά περίτεχνα περιβάλλουν και τα οικόπεδα.  Ασφαλώς δεν μεταβάλλαμε γούστα έτσι ξαφνικά αντικαθιστώντας την ευκολία του μπετόν και του ελενίτ με τη καλαισθησία της πέτρας, που πάντα αφθονούσε στον τόπο μας. Το μυστικό βρίσκεται στο φθηνό εργατικό δυναμικό των αλβα...

Όλα ξεκίνησαν όταν ένας αξιοσέβαστος ερευνητής ήπιε ένα καφέ με μιαν ανταποκρίτρια του Associated Press. Off the record ανέφερε ότι επί τέλους μετά πό 20 χρόνια προσπαθειών οι όγκοι στα ποντίκια μειώθηκαν αισθητά. Για τους ανθρώπους, πρόσθεσε, χρειαζόμαστε τουλάχιστον ενάμισυ χρόνο ακόμη για να ξεκινήσουν πειράματα. Μια τέτοια βόμβα δε μένει αναξιοποίητη στα χέρια τρομοκράτη. Έτσι η καλή δημοσιογράφος πέταξε την είδηση. Έκρηξη ελπίδας. «Βρέθηκε το φάρμακο για τον καρκίνο» αλάλαζαν οι δορυφόροι εκτινάσσοντας σερπαντίνες πολύγλωσσων τηλεοπτικών μηνυμάτων. Ανέσυραν από τη λήθη κάποια βίντεο από ιατρικά συνέδρια όπου προ δεκαετίας ο ερευνητής εξηγούσε στους συναδέλφους του την πρωτοποριακή πράγματι σκέψη του να στραγγαλίσει τους όγκους με τις στατίνες, και άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου. Ετοιμοθάνατοι καρκινοπαθείς απαιτούσαν να είναι τα πρώτα πειραματόζωα. Σ’ ενάμισι χρόνο θα έχουμε πεθάνει δήλωναν μπροστά στις κάμερες. Κανείς δεν πρόσεξε την απουσία του ίδιου του ερευνητή από τα...

-Οι αμαζόνες έκοβαν τον ένα τους μαστό. Αυτό σκεπτόμουν μπαίνοντας στο χειρουργείο. -Ήταν πιο βολικό στον πόλεμo, μου απαντούσε μέσα μου κάποια κακόπιστη φωνή. Κι έπειτα, αυτές δεν νοιάζονταν για έρωτες, συμπλήρωσε. Ο αναισθησιολόγος μου χάιδευε τα μαλλιά. -Παραδομένη, σκέφτηκα, "ως πρόβατον επί σφαγήν". -Δεν θα καταλάβεις τίποτε, μου ψιθύρισε φιλικά πίσω απ' τα γυαλιά του που αστραποβολούσαν. Μου άπλωσε το δεξί μου χέρι και πραγματικά ούτε που κατάλαβα την τσιμπιά που μου πέρασε τον ορό. Χάζευα τον τεράστιο προβολέα, που σαν τηγάνι σκόπευε κάπου την κοιλιά μου. - Σαν το διαστημόπλοιο στις "Στενές επαφές τρίτου τύπου", συλλογίστηκα. Ο αναισθησιολόγος τώρα μου δίπλωνε τ' αριστερό χέρι και κάπου το στρίμωξε. -Θάναι άβολα, πρόλαβα να συλλογιστώ πριν βουλιάξω στον ύπνο. -Ευτυχώς δεν προχώρησε αρκετά η διήθηση, άκουγα κάποιες φωνές. -Όμως ο μαστός...πάει. -Δεν γινόταν τίποτε -Εσείς οι άντρες πάντα έτσι λέτε. Δε σκεπτόσαστε πως για τις γυνα...

Στα παράδοξα κυκλοφόρησε η είδηση του 48χρονου άραβα που είχε αποκτήσει από 8 γυναίκες 46 παιδιά, συστήνοντας την ψαροφαγία αντί του Βιάγκρα. Ο δυστυχής ήταν ζωντοχήρος από τις 5 προηγούμενες συζύγους κι επειδή σαν καλός μωαμεθανός ζούσε τώρα μόνο με 3, έψαχνε και για μια δεκαπεντάρα, προφανώς όχι ανάμεσα στις 23 κόρες του. Στο εξ ίσου μουσουλμανικό Ιράκ 36χρονη είχε παντρευτεί πολιτικά με 8 άνδρες. Δε διαφήμιζε κανένα χάπι, αλλά βάλθηκαν να την τιμωρήσουν κι από πάνω όταν ο 8ος σύζυγος βγαίνοντας απ’ τη φυλακή αναρωτήθηκε την κλασική ανδρική απορία «Βρε γυναίκα, τίνος είναι τα παιδιά;». Επειδή σ’ αυτή την περίπτωση τα πρακτορεία δεν αναζήτησαν τις λεπτομέρειες θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι μετά τον πόλεμο στο Ιράκ λόγω της λειψανδρίας, η κυβέρνηση επιδοτεί τους γάμους εισάγοντας μάλιστα και συζύγους που συνήθως παντρεύονται με κάποιαν Ιρακινή, που την εγκαταλείπουν με τα παιδιά της μετά την είσπραξη του επιδόματος. Έτσι η Ιρακινή που διατηρούσε ταυτόχρονα 8 άνδρες (στον άνδρα το Κορά...