Maria Sotiropoulou

Στο Μπαλί κάποτε Πρέπει να μιλήσεις για όλα αυτά. Αυτό μου λέει η φωνή μέσα μου. Αμφιβάλω. Ποιον θα ενδιαφέρουν οι τουριστικές μου εντυπώσεις; Δε ζούμε την εποχή του Μέλβιλ που μόνο οι ναυτικοί κι οι παράτολμοι περιηγητές  μιλούσαν για του κόσμου τα παράξενα. Σε κάθε εφημερίδα ή περιοδικό βρίσκεις ρεπορτάζ διαφημίσεις γιαυτά τα μέρη. Κι έπειτα πόσο αξιόπιστη μπορεί να είναι η δική μου εικόνα, η εικόνα που μου επιβάλει το ταξιδιωτικό γραφείο με το κλιματιζόμενο πούλμαν, το πολυτελές ξενοδοχείο, το χρυσό κλουβί του καλά φυλασσόμενου παραδείσου μας; Και όμως τώρα που η οικονομική κρίση μηδένισε τις επιλογές των αποδράσεων νιώθω την ανάγκη να φυλλομετρήσω κάποιες φευγαλέες εντυπώσεις από  τα ταξίδια που η ζωή μου χάρισε. Γιαυτό ακριβώς θέλω να μιλήσω. Τώρα που όλες οι πόρτες κλείνουν. Για τη διαφορά στην πολυτέλεια. Για την ψαλίδα που όλο μεγαλώνει. Για όσα μπορείς ν' απολαμβάνεις χωρίς τύψεις. Για όσα επιστρέφεις για να σε κρατήσουν στη ζωή της ρουτίνας που σε αργ...

Η δημοκρατία στο εδώλιο     Το είδαμε και αυτό. Η λούφα και η κοπάνα να διαφημίζονται σαν πολιτική πρόταση. Η αποχή, λέει, ανακηρύχτηκε σε πρώτο κόμμα, αφού προπαγανδίστηκε από τους κουρελάρχες των καναλιών.     - Έτσι γινόμαστε Ευρωπαίοι, δήλωναν. Κάτι ξέρουν εκείνοι που τόσα χρόνια το εφαρμόζουν και δεν ψηφίζουν.     -Διαμαρτυρόμαστε, λένε, δεν αδιαφορούμε.     Στις ξαπλώστρες και στα μπαρ της Μυκόνου  με πανάκριβα αξεσουάρ -παράσημα της γύμνιας τους νέοι δήλωναν περήφανα οπαδοί της αποχής και εκπρόσωποι της γενιάς των 500 Ευρώ.   Τα κατάφεραν λοιπόν. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης κι ενώ διαμαρτυρόντουσαν υποτίθεται για τα σκληρά μέτρα, εξέλεξαν με την αποχή δεξιότερες μέχρι και ακροδεξιές παρατάξεις, που θα εφαρμόσουν στην ΕΕ και ως επακόλουθο σε κάθε κράτος μέλος σκληρότερες για τους εργαζόμενους πολιτικές.     Κανείς δεν αμφισβητεί την παντοδυναμία του Κανένα στη συλλογική συνείδ...

                       ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ...   ΙΛΙΑΔΑ ΚΑΙ ΟΔΥΣΣΕΙΑ                                                                "- Δοκίμασε, της είπε. Είναι τόσο απλό! της είπε.         Ρούφηξε, προσεκτικά. Της ήλθε να κάνει εμετό. Τινάχτηκε να ξεφύγει, μα κείνος ήταν πεσμένος πάνω της και την πίεσε με λύσσα.         - Ακόμη μια φορά.        Ο γλόμπος μεγάλωνε. 'Εγινε ένας ήλιος. Χρώματα ξεκινούσαν από παντού.  Mύριζε χρώματα,  γευόταν χρώματα, άκουγε χρώματα. Κι έπειτα ήχοι, τόσοι ήχοι! 'Hχοι που τους άγγιζε, τους γευόταν,     τους έβλεπε.          Τι   παραδεισέ...

ΑΛΥΣΙΔΩΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ Ήταν μια όμορφη γυναίκα. Από αυτές που θεωρούν φυσικό το να σταματούν οι άντρες στο πέρασμά τους, και αυτονόητο το να δέχονται κομπλιμέντα και μικροεκδουλεύσεις. Στους άντρες αρέσει τόσο να δείχνουν ιπποτικοί σε μιαν ελκυστική γυναίκα! Δίχως νάναι πολύπειρη στις ερωτικές συναλλαγές είχε μάθει με το χρόνο ν ‘αντιμετωπίζει με χαμόγελο τ’ αδέξια φλερτ ή τις εκδηλώσεις θαυμασμού στο πέρασμά της ειδικά όταν προέρχονταν από άντρες ηλικιωμένους, δηλαδή ακίνδυνους. Σκεπτόταν με θλίψη ότι αυτό τους είχε απομείνει πια, να χαίρονται στον έρωτα. Το χαμόγελο μιας ελκυστικής γυναίκας, που ακόμη αστράφτει γιαυτούς. Σκεπτόταν ακόμη ότι οι γυναίκες δεν ήταν τόσο τυχερές. Ο χρόνος πρόσθετε γοητεία στον άντρα, ενώ μάραινε τη γυναικεία λάμψη. Αν μια γυναίκα ήθελε να διατηρεί το ανδρικό ενδιαφέρον ζωντανό έπρεπε να υποβάλλεται στα βασανιστήρια της μοντέρνας αισθητικής, στις πλαστικές και λογής λογής επεμβάσεις, που την παραμόρφωναν σταδιακά σε μιαν ανέκφραστη κούκλα με πανομοιό...