Moλυσματικές νόσοι και ατομικά δικαιώματα

Moλυσματικές νόσοι και ατομικά δικαιώματα

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές ανακάλυψαν το πρόβλημα των πορνείων και την εξάπλωσης του ΑIDS στη χώρα μας. Το γιατί μόλις τώρα το αντιλήφθηκαν και τόσο άμεσα έδρασαν αποτελεσματικά, είναι απορίας άξιο, αφού χρόνια τώρα, οι εφημερίδες έχουν νόμιμες διαφημίσεις, όλα τα κανάλια κάθε νύχτα προβάλουν διαφημίσεις ροζ τηλεφώνων, (που θησαυρίζουν) ενώ συχνά μέρα μεσημέρι ψάχνοντας στις συχνότητες των καναλιών πέφτεις σε τσάμπα πορνοκάναλα απ’ όπου όλοι (μικροί- μεγάλοι) εκπαιδεύονται στα βίτσια, ενώ το Ίντερνετ, όπου τώρα βρήκαν τη διαφήμιση της πρώτης φορές με το σχετικό τιμολόγιο, είναι απλά το νέο μέσο διαφήμισης .

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι παρά την σχετικά πρόσφατη σεξουαλική απελευθέρωση, (κάποτε πίστευαν ότι η πορνεία θα λήξει με τον θρίαμβο του κουμμουνισμού) που ανέδειξε το σεξ σε ανέξοδο, στιγμιαίο σπορ, η επί πληρωμή συνουσία και μάλιστα από νέους άνδρες και οικογενειάρχες αντί να περιορισθεί, όπως έλπιζαν όσοι αγωνίστηκαν να σπάσουν τα ταμπού, διογκώθηκε.

Παραμένει κυρίως ανδρικό «προνόμιο», ενώ οι άνδρες ιερόδουλοι απευθύνονται αποκλειστικά σε οικονομικά εύρωστες γυναίκες με τη μορφή ζιγκολό, ενώ το αμερικανόφερτο έθιμο του ανδρικού στριπ (βασικά σε μπάντσελορ πάρτι ή συναθροίσεις σε μπαρ για τη γιορτή της γυναίκας!!), συνήθως δεν καταλήγει σε επί πληρωμή συνουσία.

Έτσι οι γυναίκες στη συντριπτική πλειοψηφία είναι εκείνες που γίνονται θύματα της σεξουαλικής βιομηχανίας, το τράφικινγκ έχει γυναίκες σα θύματα και κάθε μια από αυτές κουβαλά μια τραγική ιστορία. Αν και υπάρχουν συνειδητά επαγγελματίες πόρνες, στην πλειοψηφία τους, οι εκδιδόμενες -κυρίως αλλοδαπές- είναι σκλάβες κάποιου κυκλώματος ή νταβατζή.

Πολύ κουβέντα έγινε για το αν έπρεπε ή όχι να δημοσιευθούν οι φωτογραφίες των ιερόδουλων φορέων του σεξ. Κάποιοι κακοήθεις έφθασαν στο σημείο να ειρωνεύονται την εμφάνισή τους κατά την προσαγωγή στο δικαστήριο, οι ίδιοι κομπλεξικοί, που επειδή οι ίδιοι δεν έχουν ειδικά προσόντα, κάνουν φωναχτά κριτικές καλλιστείων στις λουόμενες των πλαζ. Μερικοί αντίθετα έφθασαν στο σημείο να ζητούν δημοσιοποίηση των ονομάτων και όλων των πελατών φορέων, αφού κι εκείνοι ανεύθυνα -χωρίς προφυλακτικό- έκαναν σεξ με ανεξέλεγκτη πόρνη.

Το θέμα της μετάδοσης μολυσματικών νόσων είναι παλιό. Είναι σωστό όσοι εμπλέκονται με εργασία που μπορεί να μεταδώσει μιαν υπάρχουσα  νόσο να μην εργάζονται σε αυτή την εργασία. Γιαυτό και πάντα γινόντουσαν έλεγχοι για σεξουαλικώς μεταδιδόμενες νόσους στις πόρνες, και εξακολουθούν να γίνονται έλεγχοι για Ηπατίτιδα κλπ στους εργαζόμενους στην εστίαση και για Μελιταίο και Βρουκέλα στους κρεοπώλες ή σφαγείς.

Παρά την ανεργία είναι ανεύθυνο το να τοποθετήσεις κάποιον μεταδοτικό υπάλληλο σε θέση, που σίγουρα θα διασπείρει μια νόσο.

Όσο για τις ιερόδουλες, αν θεωρηθούν σαν επαγγελματική ομάδα και ήδη έχουν σχετικό σωματείο, υποχρεούνται, αν είναι οροθετικές να αλλάξουν επάγγελμα ή τουλάχιστον να χρησιμοποιούν απαραίτητα προφυλακτικό, άσχετα με την υψηλότερη τιμή που χρεώνεται η συγκεκριμένη πράξη. Έτσι για τις επαγγελματίες ιερόδουλες, που αν και ήξεραν ότι είχαν AIDS συνέχιζαν να δουλεύουν ανεύθυνα η δημοσιοποίηση της φωτογραφίας ήταν επιβεβλημένη για να ενημερωθούν για τον κίνδυνο τα θύματα -πελάτες. Δεν τίθεται θέμα προστασίας των δικαιωμάτων τους ακριβώς όπως πρέπει να γίνεται πάντα για τον επίορκο γιατρό, που παίρνει φακελάκι ή με τις ανήθικες μεθόδους ή τεχνικές που εφαρμόζει θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των ασθενών του.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους άνδρες επαγγελματίες του είδους, οι οποίοι όμως επειδή αρχικά το AIDS έπληξε τους ομοφυλόφιλους, είναι πιο ενημερωμένοι και έδρασαν στην πλειοψηφία πιο υπεύθυνα.

Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη τραγωδία είναι ότι πολλές ίσως η πλειοψηφία από αυτές τις «παράνομες» ιερόδουλες  είναι μετανάστριες, που η κάθε μια κουβαλά τη δική της τραγική ιστορία και πίσω τους κρύβεται το κύκλωμα των ανδρών κυρίως προαγωγών, οι οποίοι ακόμη και αν γνωρίζουν το πρόβλημα τις εξωθούν εκβιαστικά στην πράξη, για να μη χάσουν τα κέρδη τους. Αυτοί, οι «κύριοι» συχνά συναλλάσσονται με όργανα της δίωξης και ποτέ δεν διαπομπεύονται τις ελάχιστες φορές που συλλαμβάνονται.

Σε μια κοινωνία που θέτει την απόλαυση σαν απόλυτη αξία, οι άνθρωποι συνεχώς ανικανοποίητοι αναζητούν την ηδονή, εκεί που το σύστημα της αγοράς διαφημίζει ότι μπορούν ν’ αγοράσουν. Ακόμη και στην πουριτανική Αμερική για την υπόθεση Στρο Σκαν θεωρήθηκε κατακριτέα η καταγγελία του βιασμού και όχι η με οικονομική συναλλαγή εθελούσια συνεύρεση με  καμαριέρα και όχι με δηλωμένη ιερόδουλο.

Παρά τις φρικαλέες  πια προειδοποιήσεις -ακόμη στα κουτιά των τσιγάρων- οι καπνιστές γίνονται περισσότεροι και σε νεότερες ηλικίες. Παρά την εκτεταμένη μετά το AIDS καμπάνια για την χρήση προφυλακτικών, ακόμη και σε σταθερές σχέσεις, αποδείχθηκε ότι πολλοί άνδρες προτιμούν να ζουν επικίνδυνα -πληρώνοντας περισσότερο!- για την πράξη, που θα μολύνει τους ίδιους και πιθανότατα την οικογένειά τους από μια βαριά, θανατηφόρα ασθένεια ή και τα άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, που κανένα του δεν είναι ευχάριστο .

Και επειδή το κράτος σήμερα ασχολείται μόνο με τα οικονομικά μεγέθη και όχι με τις τραγωδίες των ανθρώπων, ας θυμίσουμε ότι η θεραπεία των φορέων AIDS είναι κατά πολύ ακριβότερη του οποιουδήποτε μέτρου για την αποτροπή της μετάδοσης.

Και μιλώντας για πρόληψη φυσικά δε μιλάμε για το χτίσιμο μιας νέας Σπιναλόγκα, με αστυνομικού τύπου μέτρα.  

Η μετάδοση επιδημικών νόσων και όχι μόνο του AIDS, αλλά και νικημένων ασθενειών, όπως η Φυματίωση, η Ελονοσία και η Λέπρα επιτείνεται μέσω της παγκοσμιοποίησης των μαζικών ταξιδιών και κυρίως της μετανάστευσης, η οποία επειδή είναι κυρίως παράνομη εκθέτει τους απελπισμένους ανθρώπους, εκτός από το βίαιο θάνατο, που γίνεται όλο και πιο συχνός, σε νοσηρούς παράγοντες, τόσο κατά το ταξίδι αλλά και κατά την εγκατάσταση στις χώρες προσαρμογής. Οι ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης ευνοούν τη διασπορά των νόσων στις κοινωνίες υποδοχής, όπου συχνά οι κάτοικοι δεν έχουν τα αντισώματα, ακόμη και για νόσους των οποίων οι ξένοι (και οι τουρίστες) είναι φορείς. Το ίδιο σε αντίστροφο, είναι γνωστό και πάντα συνέβαινε με τους ταξιδιώτες εξωτικών προορισμών, όπως η Ινδία και η Αφρική, όπου σήμερα για να τις επισκεφθεί κάποιος απαιτούνται ειδικά εμβόλια και μέγιστη προσοχή στις υγειονομικές συνθήκες.

Οι επιδημικές νόσοι δε γνωρίζουν ηλικία, φύλο, φυλές ή σύνορα. Δυστυχώς έχουν ταξικές προτιμήσεις, αφού σχετίζονται με τις καλές συνθήκες υγιεινής, που δεν υπάρχουν σε όσους με πρόσχημα την οικονομική κρίση εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο στα φτωχά ή πλούσια κράτη. 

Σε μια ευνομούμενη χώρα θα απαιτούσαμε ενημέρωση και εθελοντική πρόσβαση στους φορείς υγείας. Επειδή μιλάμε για την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης χωρίς να χρειάζεται πανικός, και αφού όλοι κάποτε κάπως πεθαίνουμε, για να προφυλάξουμε τον εαυτό μας και όσους αγαπάμε μια είναι προς το παρόν η πρακτική για όλους μας σταθερή πρόταση.  

Προφύλαξη με αυστηρή τήρηση κανόνων υγιεινής. Επειδή το ξεχάσαμε μετά το πέρας του συναγερμού από τη γρίπη Πάντα καλό πλύσιμο χεριών -όσο συχνότερα μπορούμε, και πάντα μετά την τουαλέτα- λαχανικών, φρούτων, και πάντα (εκτός αν θέλουμε να τεκνοποιήσουμε) χρήση προφυλακτικού στο σεξ. Όπως αποδείχθηκε από αυτή τη τραγωδία κανείς πια δε μπορεί να είναι σίγουρος για κανένα.

                Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου