Maria Sotiropoulou

Τίποτε δεν καταλαβαίνουν Τριγύρω περήφανα βουνά. Το σπίτι λιθόκτιστο με το τζάκι να καπνίζει. Αλυχτήματα σκύλων, βελάσματα και κουδούνια προβάτων, παράκαιροι λαλήματα πετεινών. Ορεινό χωριό. Κάτοικοι δύο. Ένα ζευγάρι διασωθέντων πρωτοπλάστων. Υπέργηρων. Χωρίς ελπίδα πολλαπλασιασμού, όπως ο Λωτ. Εκτός αν όπως ο Δευκαλίων και η Πύρρα αναδημιουργήσουν τη γη από τις γύρω άφθονες πέτρες.  Δαιμόνια ρεπόρτερ καλύπτει τηλεοπτικά τους βουνίσιους Ροβινσώνες.  «Γιατί μένετε;» ρωτά με την άγνοια της νιότης. Τι σας αρέσει εδώ;»  «Όλα» απαντά ο γέρος αγκαλιάζοντας με μια κίνηση την πλάση.  Εκείνη κοιτώντας δύσπιστα τη βλοσυρή ζωντάνια των ουρανών, με φόβο τα σύννεφα που τρέχουν να συγκεντρωθούν σε τάγματα κάτω απ’ τις προσταγές των μακρινών αστραπόβροντων, με καχυποψία τους ψίθυρους των δέντρων που ανασύρουν μύθους κακών λύκων  «Έχετε μπει ποτέ σε ασανσέρ;» ρωτά πιστεύοντας ότι αυτό είναι το προκλητικότερο δείγμα πολιτισμού της πόλης.  «Α παπα» απαντά ...

Το αθάνατο νερό    Η σήψη από τα γεννοφάσκια μας γεννιέται και απλώνεται πετρελαιοκηλίδα. Την οσφραινόμαστε, μα δεν τη βλέπουμε. Μας αγκαλιάζει, μας κυριεύει, μας πνίγει.      Εμείς παλεύουμε για ουτοπίες. Παιδιά σπέρνουμε, πύργους χτίζουμε στην άμμο. Αναστενάζουμε και το κύμα τους συντρίβει. Σαν τα μυρμήγκια σοφά σοδιάζουμε και ο χειμώνας μας βρίσκει ξερά φύλλα, νοτισμένα ακόμη, να πλέουμε στ’ αφρισμένα κύματα για τον υπόνομο της απόλυτης σιωπής.       Φυλακισμένοι στον πλανήτη πεθαίνουμε ανασαίνοντας τις δικές μας απόπνοιες, μπόχα μελλοθανάτων. Μια τζιμινιέρα καρφωμένη στην καρδιά του ήλιου ματώνει τη γαλήνια επιφάνεια των νερών. Δακρύζει το φεγγάρι καταφρονεμένο και ο ουρανός συννέφιασε δίχως βροχή να εγκυμονεί. Το σύννεφο του θανάτου μας σφιχταγκαλιάζει. Ασθμαίνουν οι μηχανές να φθάσουν την παραγωγή.      Στο τσιμεντένιο μας κλουβί πώς να κελαηδήσω; Κυνηγώντας την ταχύτητα σε καινούριους γαλαξίες άπλωσα φτε...

20+20 Από το Κονέκτικατ στη Λέσβο 15 Δεκέμβρη 2012. Από τη μακρινή Αμερική μας ξύπνησαν οι ήχοι των όπλων στο δημοτικό σχολείο. 20 παιδιά νεκρά, από το χέρι 20χρονου. -Οχι πρωτοφανέρωτη τραγωδία θα πουν οι κυνικοί. Αναμενόμενη. Με τόση οπλοκατοχή καλά να πάθουν! ίσως προσθέσουν κάποιοι άλλοι. Και τι να πούνε οι γονιοί στο Μπεσλάν; Μα βέβαια ποιος το θυμάται πια! Τις εκατοντάδες παιδιών, που, μόλις το 2004, αφού βασανίστηκαν, από τσετσένους τρομοκράτες, με μακροχρόνια επίπονη ομηρία κατέληξαν φρικτά διαμελισμένα από τα εκρηκτικά στο ίδιο το σχολειό τους, τη χαρμόσυνη μέρα του αγιασμού . Λίγο πριν κλείσει η μέρα νέος θλιβερός απολογισμός. 20 νεκροί λαθρομετανάστες ανασύρθηκαν από την παγωμένη μας θάλασσα στ' ανοιχτά της Λέσβου. Ανώνυμοι, άγνωστης εθνικότητας, ούτε οι πρώτοι, ούτε οι στερνοί, κυνηγημένοι από τον πόλεμο και την ανέχεια, κάνουν ρεσάλτο στα τείχη της εικονικής ευημερίας μιας Ευρώπης, που διαλύεται στον τυφώνα της οικονομικής κρίσης. Παραμο...

Χριστούγεννα σε οικονομική κρίση     Από ένα φίλο στο Ισραήλ ήλθε φέτος το πρώτο μήνυμα.   Happy Hanukkah!! σε ηλεκτρονική κάρτα .  Του αντευχήθηκα ηλεκτρονικά  "Χ αρούμενες γιορτές" μιας και αυτές τις μέρες όλη η ανθρωπότητα γιορτάζει .  Ήδη από το Νοέμβρη στην Ασία στολίζουν χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια   και στην Ελλάδα  ό λο και   νωρίτερα  σπίτια και δρόμοι και κυρίως τα μαγαζιά μεταμορφώνονται   για την περίσταση .     Φυσικά όσοι πηγαίνουν εκκλησία νηστεύουν 40 μέρες και δεν περιμένουν να στήσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να θυμηθούν τη γέννηση του Χριστού .  Τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη περιγράφουν έναν μυστηριακό κόσμο , στέρησης αλλά και γενναιοδωρίας , που διαφέρει από τη ζοφερή εικόνα των καπιταλιστικών Χριστουγέννων του Ντίκενς στο Σκρούτζ και των  Σ κανδιναβι...

Τα χημικά και βιολογικά όπλα ξανά στο προσκήνιο Η συνεχιζόμενη τραγωδία στη Συρία έφερε ξανά στην επικαιρότητα τα απαγορευμένα, αλλά υπάρχοντα σε κάθε οπλοστάσιο χημικά και βιολογικά όπλα. M ετά τη φρίκη που γνώρισε η ανθρωπότητα από την εκτεταμένη χρήση των χημικών όπλων -που με τόση ενάργεια περιγράφει ο Στρατής Μυριβήλης στο κεφάλαιο του βιβλίου του «Η ζωή εν τάφω» κάτω από τον τίτλο «τα αέρια»- τα κράτη είχαν συντάξει το πρωτόκολλο συμφωνίας της Γενεύης το 1925 στο οποίο απαγορευόταν η χρήση των χημικών όπλων. Τα χημικά όπλα παρασκευάζονται ευκολότατα είναι φθηνά και σε αυτά ανήκει μια τεράστια γκάμα τοξικών ουσιών από τους ερεθιστικούς παράγοντες (όπως τα γνωστά μας δακρυγόνα) και τις τοξικές ουσίες που προκαλούν φλύκταινες (αέρια μουστάρδας) μέχρι τα νευροτοξικά αέρια (σαρίν) που ήδη χρησιμοποιήθηκαν από τρομοκράτες στο μετρό του Τόκιο. Παρά την απαγόρευσή τους μετά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο κατά τον οποίο 1 εκατομμύριο άνθρωποι προσβλήθηκαν από τα χημ...