Maria Sotiropoulou

Πού φθάσαμε!!! Στον ηλεκτρικό γύρω στις 7, βράδυ Παρασκευής. Κόσμος κουρασμένος που βιάζεται να γυρίσει στο σπίτι φορτωμένος με τις έγνοιες του. Λίγο μετά το Θησείο φωνές από τα μεσαία καθίσματα του συρμού. Αρχικά γυναικεία «Κάτσε καλά σου λέω. Δε ντρέπεσαι που χεις μαζί σου και το παιδί!» παραπέμπουν σε πιθανή σεξουαλική παρενόχληση. Ο αντίλογος σε σπαστά ελληνικά δυναμώνει την γυναικεία επίθεση. -Κάτσε καλά, σου λέω, που βρωμάς. Να βγεις αμέσως στην επόμενη στάση. Το δειλό «Ποια είσαι εσύ που θα μου πεις τι θα κάνω;» προκαλεί ένα οχετό ύβρεων από τα γυναικεία χείλη, που θέτει σε άτακτη υποχώρηση από το κέντρο της σκηνής όλες τις παρακαθήμενες γυναίκες.  Εκείνος μεσόκοπος, γεμάτος, προφανώς μετανάστης, ίσως παράνομος, μ’ ένα αδύνατο κορίτσι 6-7 απέναντί του κι εκείνη εύσωμη, γυμνασμένη με μαύρη φόρμα χωρίς μανίκια και τατουάζ να καλύπτουν τα μπράτσα στα απέναντι καθίσματα συνεχίζει τις απειλές. -Ρε σέβομαι το κοριτσάκι σου, βρωμιάρη, ειδάλλως θα σου έδειχνα, που βρώ...

Η νόσος του Έρωτα Παρατηρείται μια τάση αγιοποίησης του έρωτα. Θεωρείται ύβρις ο χαρακτηρισμός «ανέραστος» ενώ αντίθετα στον «ερωτόπληκτο» αποδίδεται η λεβεντιά του επαναστάτη, του αντιεξουσιαστή, του πραγματικά ζώντος. Ενώ καταδικάζουν την πορνογραφία σοβαροί γραφιάδες εικονογραφούν τις θεωρίες τους με άφθονη γυμνή κατά προτίμησιν θηλυκιά σάρκα.  Όμως ο έρωτας ήταν είναι και θα είναι μια ιερή νόσος καλοήθης -με την εξαίρεσιν ελάχιστων θανατηφόρων κρουσμάτων- με καθορισμένη κλινική πορεία και ημερομηνία λήξης. Οι περισσότεροι άνθρωποι την περνούν μια ή και περισσότερες φορές στη ζωή, ποτέ δεν την καταλαμβάνει ολόκληρη, αλλ’ αντίθετα περιορίζεται σε ελάχιστα κλάσματά της. Δε μπορείς να προκαλέσεις τον έρωτα να γεννηθεί, ούτε να τον εξαναγκάσεις να περάσει γρηγορότερα.  Φυσικά δεν είναι τεκμήριον  πνευματικότητας η πολυδιαφημιζόμενη ανά τας ρίμας και τας οδούς ανύπαρκτη ερωτική προδιάθεση.  Είναι σα να θεωρείς την Ανεμοβλογιά απόδειξη ευαισθησίας.  Ο...

Στον αστερισμό των Διδύμων              Αυτό κι αν ήταν χειρουργικό χτύπημα.  Δυο αεροπλάνα να διαπερνούν δυο ουρανοξύστες σα νυστέρια, η φρίκη να αιμορραγεί, η απελπισία των ιπταμένων αυτοχείρων ν’ αποδεικνύεται σοφότερη απ’ τις λευκές ελπίδες που ανέμιζαν εύπιστες από φλεγόμενα παράθυρα προς ελικοφόρους αγγέλους, και η απίστευτη κονιορτοποίηση της αλαζονείας του ύψους, μια μεταλλαγμένη κατάληξη των δίδυμων πύργων της Βαβέλ.  Από τις 11 Σεπτεμβρίου κινούμεθα στον αστερισμό των Διδύμων.  Η αποστροφή για το έγκλημα δε μπορεί να σκιάζεται από συμψηφισμούς θυμάτων. Η χαιρεκακία δεν αρμόζει σε τόση οδύνη. Δε μπαίνουν στη ίδια ζυγαριά τα θύματα της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Παλαιστίνης, οι κούρδοι ή οι κύπριοι με τους ανυποψίαστους μάρτυρες της αμερικανικής ευδαιμονίας.  Και όμως αυτή τη μικρόψυχη λογική που φαίνεται να επεκράτησε στη χώρα μας είναι ταυτόσημη με την παιδαριώδη λογική του προέδρου Μπους που ξεκίνησε έναν ...

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΑ 69 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΗΕ Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014, 18.00-20.00 Υπουργείο Εξωτερικών, Αίθουσα Γιάννου Κρανιδιώτη- Ακαδημίας 1 Με την ευκαιρία των 69 χρόνων του ΟΗΕ, το Γραφείο ΟΗΕ Ευρώπης, το Γραφείο της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η Εθνική Επιτροπή ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, η Εθνική Επιτροπή ΟΥΝΕΣΚΟ, η Ελληνική Εταιρία Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων, το Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών, και το   New York College , Σας προσκαλούν στο Συνέδριο με θέμα : «ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΡΟΛΟΥ ΟΗΕ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΚΑΙ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ» Θα απευθύνουν σύντομο χαιρετισμό ο Υπεύθυνος του Γραφείου ΟΗΕ στις Βρυξέλλες για Ελλάδα και Κύπρο κ. Δημήτρης Φατούρος, ο Διευθυντής του Γραφείου της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στην Ελλάδα κ. Γεώργιος Τσαρμπόπουλος , ο Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροοπής ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ κ. Λάμπρος Κανελλόπουλος , η Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής ΟΥΝΕΣΚΟ κα Καίτη Τζιτζικώστα , ο Πρόεδρος της ΕΔΔΔΣ κ. Στέλιος Περράκης , η ΓΓ του ΠΑΔΟΠ και πρ...

Οικογενειακή κατάρα Μύθοι! Κένεντι, Ωνάσηδες, Νιάρχοι! Αφιερώματα για την «κατάρα» της χλιδής, κατάλογοι των «τραγωδιών». Για ένα προσεκτικό παρατηρητή, κοινοτυπίες. Ότι συμβαίνει καθημερινά δίπλα μας, στο σπιτικό μας δίχως ποτέ να λούζεται στο φως της δημοσιότητας. Τα χειρότερα παίζονται στο σκοτάδι της ανωνυμίας. Λέμε δυο λόγια συμπόνιας και βιαζόμαστε να προσπεράσουμε για να ξορκίσουμε το κακό. Πολλοί αγωνιούν περισσότερο για την τύχη φασματικών τηλεοπτικών ηρώων. Πιότερο παθιάζονται με τα δράματα ειδώλων. Πρίσλευ, Μονρόε, Νταιάνα. Φθάνουν στο σημείο να οικτίρουν τα δοχεία της κενότητας του πλούτου, της δόξας, της επιτυχίας, της λάμψης. Κανείς δε θυμάται το ανώνυμο βρέφος του Τρίτου κόσμου, τους νεκρούς από τους αδιάλειπτους πολέμους, τα πτώματα μεταναστών που  συνεχίζουν να ξεβράζονται στις ακτές της «ασφάλειας» μας. Εκλογικεύσεις για το ανέφικτο της επιλογής μιας παρόμοιας για μας τύχης. Ψυχολογική άμυνα για την αποδοχή της  μετριότητας, που -σάβανο- μας τυλίγει....