Οικογενειακή κατάρα

Σεπτεμβρίου 09, 2014

Οικογενειακή κατάρα

Μύθοι! Κένεντι, Ωνάσηδες, Νιάρχοι! Αφιερώματα για την «κατάρα» της χλιδής, κατάλογοι των «τραγωδιών». Για ένα προσεκτικό παρατηρητή, κοινοτυπίες. Ότι συμβαίνει καθημερινά δίπλα μας, στο σπιτικό μας δίχως ποτέ να λούζεται στο φως της δημοσιότητας.
Τα χειρότερα παίζονται στο σκοτάδι της ανωνυμίας. Λέμε δυο λόγια συμπόνιας και βιαζόμαστε να προσπεράσουμε για να ξορκίσουμε το κακό. Πολλοί αγωνιούν περισσότερο για την τύχη φασματικών τηλεοπτικών ηρώων. Πιότερο παθιάζονται με τα δράματα ειδώλων.
Πρίσλευ, Μονρόε, Νταιάνα. Φθάνουν στο σημείο να οικτίρουν τα δοχεία της κενότητας του πλούτου, της δόξας, της επιτυχίας, της λάμψης.
Κανείς δε θυμάται το ανώνυμο βρέφος του Τρίτου κόσμου, τους νεκρούς από τους αδιάλειπτους πολέμους, τα πτώματα μεταναστών που συνεχίζουν να ξεβράζονται στις ακτές της «ασφάλειας» μας.
Εκλογικεύσεις για το ανέφικτο της επιλογής μιας παρόμοιας για μας τύχης. Ψυχολογική άμυνα για την αποδοχή της μετριότητας, που -σάβανο- μας τυλίγει.
-Καλύτερα γερός παρά πλούσιος, λέμε, λες και τα δυο μαζί νάναι ασυμβίβαστα. Φλυαρίες για «κατάρες» των προνομιούχων, ούτε δυο αράδες για τους καθημερινούς άδικους θανάτους από τροχαία και ναρκωτικά, την έμμεση αυτοκτονία μας. Αδικο, όπως η ανθρώπινη μοίρα. Αναμασούν την «τραγωδία» των ειδώλων και ξεχνούν το δράμα των ηρώων.
Η νεαρή δασοπυροσβέστης, που αποτεφρώθηκε στη μάχη της με τη φωτιά κι ο σύντροφός της που χαροπαλεύει, αξίζουν μεγαλύτερο μερίδιο συλλογικής στοργής και υστεροφημίας. Ανέγγιχτοι από «κατάρες» πλήρωσαν ακριβά την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο.
-Αυτά δεν πουλάνε, λένε οι έμποροι της επικαιρότητας.
Σωστά, οι πραγματικοί ήρωες είναι σάρκα από τη σάρκα μας. Ο αληθινός πόνος δε μοιράζεται σε αντίδωρα πένθους. Αυτή η σιωπή, προάγγελος της λήθης, είναι η πραγματική κατάρα μας. Γιατί ξεχνάμε όσα θάπρεπε να θυμόμαστε και μνημονεύουμε μόνο τα είδωλα που μας επιβάλουν. Και δεν τους πρέπει.