Στον αστερισμό των Διδύμων

            Αυτό κι αν ήταν χειρουργικό χτύπημα.

 Δυο αεροπλάνα να διαπερνούν δυο ουρανοξύστες σα νυστέρια, η φρίκη να αιμορραγεί, η απελπισία των ιπταμένων αυτοχείρων ν’ αποδεικνύεται σοφότερη απ’ τις λευκές ελπίδες που ανέμιζαν εύπιστες από φλεγόμενα παράθυρα προς ελικοφόρους αγγέλους, και η απίστευτη κονιορτοποίηση της αλαζονείας του ύψους, μια μεταλλαγμένη κατάληξη των δίδυμων πύργων της Βαβέλ. 

Από τις 11 Σεπτεμβρίου κινούμεθα στον αστερισμό των Διδύμων.
 Η αποστροφή για το έγκλημα δε μπορεί να σκιάζεται από συμψηφισμούς θυμάτων. Η χαιρεκακία δεν αρμόζει σε τόση οδύνη. Δε μπαίνουν στη ίδια ζυγαριά τα θύματα της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Παλαιστίνης, οι κούρδοι ή οι κύπριοι με τους ανυποψίαστους μάρτυρες της αμερικανικής ευδαιμονίας.

 Και όμως αυτή τη μικρόψυχη λογική που φαίνεται να επεκράτησε στη χώρα μας είναι ταυτόσημη με την παιδαριώδη λογική του προέδρου Μπους που ξεκίνησε έναν άδικο εκδικητικό πόλεμο κατά του Αφγανιστάν με πρόσχημα την τρομοκρατία και με μεσαιωνικά συνθήματα όπως «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», «Είναι ο πόλεμος του απόλυτου καλού ενάντια στο απόλυτο κακό» και κατάφερε να συσπειρώσει το μουσουλμανικό κόσμο κατά της Δύσης.

 Η φρίκη του βιοχημικού πολέμου απλώθηκε όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά σε όλη τη γη. Όμως αυτά τα θανατηφόρα όπλα δεν είναι σπορά των όποιων τρομοκρατών. Οι δυο τότε υπερδυνάμεις φρόντισαν να καλλιεργήσουν θανατηφόρους ιούς και μικρόβια, να συντηρήσουν ιούς όπως της Ευλογιάς και του Δάγκειου που είχαν πάψει να απειλούν το ανθρώπινο είδος χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες όλων των λαών. Αυτό το στέλεχος του Άνθρακα προέρχεται από εργοστάσιο βιολογικών όπλων στο Οχάιο (όπως οι ίδιοι παραδέχθηκαν) και το να ψάχνουν ποιος άλλος θα μπορούσε να το παράγει (κατασκευάζοντας κατάλογο μελλοντικών χωρών θυμάτων), είναι σα να ψάχνει  η ελληνική αστυνομία να βρει ποιος άλλος κατασκευάζει τις οβίδες που έκλεψε και χρησιμοποιεί η 17 Νοέμβρη από το Σικούριο. 

Αυτό το τερατώδες τρομοκρατικό χτύπημα που έκανε καταφανή τη γύμνια της Αμερικής παρά τα τόσα μέτρα ασφαλείας δε μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την εκ των ένδον βοήθεια. Κανείς δε διανοήθηκε  να βομβαρδίσει την Οκλαχόμα για ν’ αποκαλύψει τους συνεργούς του Τίμοθι Μακ Βέιν. 

Αντίθετα θεωρείται φυσικό για να «οδηγηθούν στη δικαιοσύνη» λίγοι τρομοκράτες το να βομβαρδίζονται ανηλεώς εκατομμύρια εξαθλιωμένων Αφγανών, οι αποθήκες του Ερυθρού Σταυρού  και τα νοσοκομεία, ενώ σε αντίθεση με ότι συνέβη στο Κόσοβο καμιά οργανωμένη προσπάθεια δεν είδαμε για τη δημιουργία κέντρων υποδοχής προσφύγων στις γύρω περιοχές. 

Οι Δίδυμοι κατέρρευσαν, όμως θάπρεπε να στέκουν σύμβολα της ταυτότητας του ανθρώπινου πόνου μπροστά στην παντοδυναμία του θανάτου.  

Ο αστερισμός των Διδύμων που διανύουμε παρά την τεχνολογική πρόοδο μυρίζει Μεσαίωνα, προοιωνίζει επιδημίες δεινότερες της πανούκλας. 

Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς ο απλός άνθρωπος μπορεί ν’ αντισταθεί σ’ αυτή την ήδη καθεστηκυία απειλή. 

Γιατί καμιά θρησκεία δεν είναι πιο μεγάλη, ο θεός είναι ένας, αγαπά το ίδιο όλα του τα παιδιά άνδρες και γυναίκες και δεν σώζει επιλεκτικά κάποια κράτη, ούτε προκαλεί ιερούς πολέμους. Αν στο 2001 οι άνθρωποι δεν έχουν κατανοήσει ακόμη αυτές τις απλές αλήθειες του ουμανισμού είναι άξιοι της μοίρας τους.

 Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου