Ένας μήνας νέα κυβέρνηση

Ένας μήνας νέα κυβέρνηση

Κλείνοντας ένα μήνα με τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και απ' όλες τις πλευρές βγάζουν μαχαίρια. Αναμενόμενο; Είμαστε παρορμητικός λαός. Μετά τα "Ωσαννά" σε μια βδομάδα τα "Σταυρωθείτω". Κι ενώ θα ήταν αναμενόμενο από την ΑΝΕΛ να ξεκινήσει η γρίνια για τους αναμενόμενους συμβιβασμούς είδαμε την εσωτερική κριτική και μάλιστα από ανθρώπους σύμβολα να ταυτίζεται με τη στρατηγική εκείνων που ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια μας.

1) Πρώτα απ' όλα η εντολή του ελληνικού λαού προς τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν να βελτιώσει την κατάσταση όπως διακήρυττε στη Θεσ/νικη παραμένοντας ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ. Άσχετα με τις προσωπικές επιλογές ή τις τοποθετήσεις των τάσεων ενώ ο κόσμος ψήφιζε με το σκεπτικό "Ας κάνουν και τα μισά απ' όσα κάνουν" δεν αμφισβητούσε την παραμονή στο ΕΥΡΩ. 

2) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέκτησε πλήρη πλειοψηφία για να εφαρμόσει τη δική του πολιτική. Συνεργάστηκε με το πλέον αντιμνημονιακό δεξιό κόμμα για να πετύχει τα μέγιστα στη διαπραγμάτευση.

3) Την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ΔΕΝ ενδιαφέρει το πώς θα επιτευχθεί ή το πώς θα λέγεται η συμφωνία. ΘΕΛΕΙ τη βελτίωση του οικονομικού του επιπέδου έστω και ελάχιστα ενώ ότι και να λένε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είδε ότι αυτή τη φορά υπήρξε διαπραγμάτευση ακόμη και αν δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα. Και είναι άδικο κάποιοι να ταυτίζονται τόσο με τους γερμανούς, που να κατηγορούν το στυλ του Βαρουφάκη για τις αναμενόμενες παραχωρήσεις σε αυτό το σκληρό παζάρι με τους δανειστές.

4) Η λύση του να τα σπάσουμε και να βγούμε τώρα από το ΕΥΡΩ θα ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία αυτής της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα. 

5) Μέχρι σήμερα η νέα κυβέρνηση έδωσε νέο ήθος στην πολιτική ζωή. Η παρουσία νέων σοβαρών ανθρώπων στο Μαξίμου και γεγονότα όπως η διαμονή του πρωθυπουργού στην Κυψέλη και η μετακινήσεις του υπουργού Οικονομικών στην οικονομική θέση δεν είναι κινήσεις εντυπωσιασμού αλλά πραγματικές αξίες για την επανεκκίνηση της εμπιστοσύνης του έλληνα στους δημοκρατικούς θεσμούς, Θετικά αποτιμάται και η σοβαρότητα και ευπρέπεια του κυβερνητικού εκπροσώπου σε αντίθεση με τους προηγούμενους που είχαν εξευτελίσει τη διαδικασία ενημέρωσης.

6) Παρά την αηδιαστική κριτική ΝΔ ΠΑΣΟΚ περί δήθεν επιστροφής στο Μνημόνιο η νέα ελληνική κυβέρνηση πρέπει να νιώθει περήφανη επειδή ανέδειξε τη σημερινή κατάσταση στην ΕΕ, ξεκίνησε μέσα στην Ευρώπη διαδικασία αποδόμησης της γερμανικής παντοδυναμίας και οι συνέπειες δεν θ' αργήσουν να φανούν. Όσοι ισχυρίζονται ότι δεν κερδίσαμε το παραμικρό ή ότι δεν υπήρξε κίνδυνος ας αναρωτηθούν το γιατί όλη η ανθρωπότητα είχε στραμμένο το βλέμμα της πάνω μας, το γιατί οι χειρότεροι αντίπαλοι ήταν οι συντηρητικές κυβερνήσεις Ισπανίας και Πορτογαλίας που εξακολουθούν να εφαρμόζουν πιστά το Μνημόνιο.

7) Είναι βέβαιο ότι κάθε έλληνας από το 80% που δηλώνει μετεκλογικά υποστηρικτής της νέας κυβέρνησης τρέφει διαφορετικές προσδοκίες και κυρίως περιμένει προσωπική ανακούφιση από τα δεινά που περνά. Δεν πρόκειται να ωφεληθούν όλοι. Ούτε και πρέπει να πούμε ποτέ ότι με την πολιτική μας θα ωφεληθεί η Ελλάδα, όπως έλεγαν οι προηγούμενοι, επειδή δεν υπάρχει ευτυχισμένη χώρα με αναξιοπαθούντες πολίτες. 

Η κυβέρνηση καλείται να ακροβατήσει σε πολύ επικίνδυνο γκρεμό για περισσότερους από τους 4 μήνες της συμφωνημένης μετάβασης στη διαπραγμάτευση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ή θα έπρεπε  η κυβέρνηση ν' ακολουθήσει την εύκολη λύση των προκατασκευασμένων από τους σοφούς της Εσπερίας εντολών για τη σωτηρία των αριθμών ή να κλωτσήσει και να βρεθεί στο κενό του οικονομικού στραγγαλισμού. Και οι δυο περιπτώσεις θα ήταν πολύ χειρότερες και για τον κάθε έλληνα και για την Αριστερά που θα αποδεικνυόταν ότι μόνο σαν αντιπολίτευση ξέρει να σχεδιάζει, ενώ η απογοήτευση του ελληνικού λαού θα μεταμόρφωνε τη φρέσκια ελπίδα του στη χειρότερη παραίτηση και υποταγή στα κελεύσματα των κερδοσκόπων. 

Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και πραγματική σοφία για να διαχειριστείς τις επιθέσεις που προέρχονται πια από όλες τις κατευθύνσεις. Σίγουρα οι "θεσμοί" κάνοντας κάποιες υποχωρήσεις σχεδίαζαν στη φθορά της κυβέρνησης (που συχνά προέρχεται ή και επιτάσσεται από τους ίδιους), ενώ τα παπαγαλάκια της διαπλοκής ξεσπάθωσαν ξανά στα ΜΜΕ. 

Τίποτε δε θα είναι εύκολο και ίσως να μην αποδώσει τελικά όσα προσδοκούσαμε. Αρκεί να δούμε ένα δίκαιο και αποδοτικό φορολογικό σύστημα και μιαν αποτελεσματική κυβέρνηση. Αρκεί να μη ξαναδούμε ποτέ το ρουσφέτι και την αλαζονεία της εξουσίας, Αρκεί να δούμε την ελληνική κυβέρνηση να πολιτεύεται χωρίς εξαρτήσεις για αξίες που δεν απαιτούν οικονομικό κόστος. Αρκεί ν' αποδείξει ότι νοιάζεται και μετακυλύει το βάρος του χρέους ισότιμα σε κάθε έλληνα ανάλογα με τις πραγματικές δυνατότητες του και φυσικά ξεσκεπάζοντας τα αιώνια λαμόγια. 

Πολιτική λένε ότι είναι η τέχνη του εφικτού, ενώ η Αριστερά αγκαλιάζοντας στο Ανέφικτο της παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας όλων των ανθρώπων, συχνά πετυχαίνει  ιστορικά μια δικαιότερη κοινωνία. 

Μη πυροβολείτε λοιπόν τη νέα κυβέρνηση ειδικά όσοι επί τόσα χρόνια στον πάγκο προσδοκούσατε την πρόσκληση της Ιστορίας για το παιχνίδι της εξουσίας και αλλαγή με υπευθυνότητα. Η μπάλα είναι πια στα χέρια μιας αριστερής κυβέρνησης και το λιγότερο που μπορούμε να δώσουμε είναι ένα παράθυρο αναμονής.  Ειδικά όταν όλος ο κόσμος φαίνεται να κρατά την αναπνοή του περιμένοντας το επόμενο βήμα της. 

Είπαμε ΟΧΙ. Κάπου μπλοκάραμε τον τερατώδη μηχανισμό των αγορών. ΝΑΙ κύριε Βενιζέλο. Κατακτήσαμε το δικαίωμα ΕΜΕΙΣ να υπαγορεύουμε τους περιορισμούς για να ξεπληρωθεί το χρέος που σεις μας φορτώσατε. Και είναι καθήκον να ξαναγράφουμε κάθε φορά κάθε μέτρο, διαπραγματευόμενοι βήμα με βήμα έτσι ώστε να πλήττουν όσο το δυνατόν λιγότερο τους ασθενείς και να πληρώσουν επιτέλους οι παντοδύναμοι. 

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου