«Καλά Χριστούγεννα» σε όλο τον κόσμο

 «Καλά Χριστούγεννα» σε όλο τον κόσμο

Μεγάλη κουβέντα έγινε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επειδή ο πρωθυπουργός ευχήθηκε «Καλά Χριστούγεννα» στα προσφυγόπουλα -εξ ορισμού μωαμεθανάκια- σύμφωνα με τους επικριτές της συγκεκριμένης ευχής.

Κατ’ αρχάς οι πρόσφυγες ειδικά από τη Συρία δεν είναι μόνο Μωαμεθανοί, αλλά αντίθετα κυρίως διωγμένοι από τον φανατισμό χριστιανοί.

Όμως η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» δεν αποτελεί σύμβολο της πίστεως. Σε αντίθεση με το Πάσχα, που όλοι πάνε με τη λαμπάδα στην εκκλησία μέχρι ν’ ακούσουν το «Χριστός ανέστη» και να σπεύσουν για τη μαγειρίτσα, τα Χριστούγεννα οι περισσότεροι δεν πάνε στην πρωινή λειτουργία, αντίθετα είναι η ώρα που επιστρέφουν από το ρεβεγιόν της παραμονής.

     Η ευχή «καλά Χριστούγεννα» ή μάλλον «καλές γιορτές» σηματοδοτεί τον διαθρησκευτικό εορτασμό του Χειμερινού ηλιοστασίου, από τον Δυτικό κόσμο, που προϋπήρχε των τριών μεγάλων εορτών του Χριστιανισμού (Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα), και του Ιουδαϊκού Χανουκά, αφού συνδέεται και με την ευθυγράμμιση και τις τελετές του Στόουνχετζ. Η 25^η Δεκεμβρίου γιορταζόταν από τους Ρωμαίους σαν γιορτή της γέννησης του Ηλίου γεγονός, που εξυπηρετούσε τους πρώτους χριστιανούς για να γιορτάσουν απαρατήρητοι σε συνθήκες διωγμού και τη γέννηση του Σωτήρα.

Χάρη στον Santa Clauss της Coca Cola και για την προώθηση του τουρισμού η γιορτή των Χριστουγέννων εξαπλώθηκε παντού την εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Έτσι από το Νοέμβρη σε χώρες με εντελώς διαφορετικό θρησκευτικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, από την Ταϊλάνδη και το Μπαλί μέχρι την Ινδία και την Κίνα παντού υπάρχει γιορταστική διακόσμηση με επιγραφές που εύχονται Merry Christmas. Όσοι έχουν διεθνείς φίλους μπορεί να λάβουν και ευχή Happy Hanukah, χωρίς παρεξήγηση, ενώ το αυτόματο ευχολόγιο του FB διαθέτει ευχητήρια εικονίδια για κάθε θρησκευτική συνήθεια.

Οι γιορτές του Χειμώνα ήταν εξ αρχής γιορτές της ελπίδας για την επαναφορά του ήλιου στην ζωή. Έτσι εξακολουθούμε να τις γιορτάζουμε παρά τον καταναλωτικό πυρετό των τελευταίων χρόνων. Μοιράζουμε ευχές για υγεία, ειρήνη και ευτυχία για όλο τον κόσο και μαζευόμαστε στο γιορτινό τραπέζι, δίπλα σ’ ένα αειθαλές φωταγωγημένο δένδρο, που συμβολίζει τις ελπίδες μας. Στην Ελλάδα στο γιορτινό τραπέζι μας συνηθίζαμε να κρατάμε το πιάτο του «Χριστού ή του φτωχού» και να μοιραζόμαστε ακόμη και τη μπουκιά μας. Αυτό το προχριστιανικό βίωμα γενναιοδωρίας προς τον ξένο και ενδεή (και που βασίζεται στο Ισοκρατικό  «Μηδενί συμφοράν ονειδίσεις. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον») είναι παράλογο να ευτελίζεται σε μια τσιγκουνιά -από μικροκομματική εμπάθεια- ευχητήριων λόγων, τούτες τις «Άγιες μέρες», που όλοι δοξολογούν την γέννηση της Αγάπης ακόμη και προς τους εχθρούς μας. 

Με αυτό το συμβολισμό τα Χριστούγεννα γίνονται γιορτή ολάκερης της ανθρωπότητας, που τόσο έχει ανάγκη για ελπίδα κατά τους ζοφερούς χρόνους, που διανύουμε παγκόσμια.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου