Πού θα παρκάρουμε και φέτος τα παιδιά της Ελλάδας;

Πού θα παρκάρουμε και φέτος τα παιδιά της Ελλάδας;
  
 Ο Έλληνας -ότι και αν συμβεί- θα συνεχίσει να στύβει και την πεντάρα για «να μη λείψει κάτι του παιδιού». Από το Μαιευτήριο μέχρι τα ιδιωτικά μαθήματα και από τα πάρτι γενεθλίων μέχρι τα μετεκπαιδευτικά στο εξωτερικό οι Έλληνες έβρισκαν τον τρόπο να κάνουν τα παιδιά τους να ζουν σα βασιλόπουλα. Σήμερα που οι περισσότεροι πολυμαθείς τριαντάρηδες νέοι βολεύονται με το χαρτζιλίκι μιας δουλειάς 500 Ευρώ, όσοι καταφέρνουν να ξεφύγουν και να δημιουργήσουν δική τους οικογένεια συνεχίζουν το γονικό πρότυπο και κακομαθαίνουν τα παιδιά από την κούνια.
 Κάποτε οι εικοσάχρονες πρωτομάνες πελάγωναν, μόλις έμεναν μόνες συνήθως στο σπίτι με τη φροντίδα του νεογέννητου και τις συμβουλές των γιαγιάδων. Η ανατροφή του μωρού ήταν αποκλειστικά γυναικεία ενασχόληση. «Γιαυτό και οι άνδρες δε θηλάζουν» έλεγαν αυτάρεσκα οι πατεράδες. 
Οι περισσότερες γυναίκες θήλαζαν μέχρι την εποχή της χειραφέτησης και της εξόδου της γυναίκας στην αγορά εργασίας, οπότε το μπιμπερό με τις ευλογίες των γιατρών και των βιομηχάνων μετετράπη σε ευλογημένο τρόπο σίτισης. Την ίδια εποχή εμφανίστηκαν και οι πάνες μιας χρήσης, που απάλλαξαν μεν τις γυναίκες από την επαχθή διαδικασίας καθαρισμού των βρεφικών απόβλητων, αλλά ήδη προκάλεσαν όγκους δυσθεώρητων σκουπιδιών, που κάθε άνθρωπος συσσωρεύει από τη στιγμή της γέννησής του. H επιστροφή στη μόδα του θηλασμού έγινε με ολομέτωπη επίθεση από τους γιατρούς, ψυχολόγους και ΜΜΕ. Οι γυναίκες που τεκνοποιούν μετά τα 30 συνήθως για 1-2 φορές νιώθουν την ανάγκη να συνδεθούν στενότερα με το παιδί τους κατά τους 2-3 μήνες, που παίρνουν σαν άδεια μητρότητας, ενώ και οι άνδρες πλέον μοιράζονται την εμπειρία.
 Παρ’ ότι η ηλικία των γονιών ανέβηκε κατά μια δεκαετία από τα πρότυπα της προηγούμενης γενιάς, οι σημερινοί γονείς αποδεικνύονται λιγότερο έτοιμοι από τους τότε 20-30ρηδες γονείς τους. Παρ’ ότι έχουν διαβάσει και οι δυο προκαταβολικά τα ειδικά βιβλία, έχουν παρακολουθήσει μαζί ειδικά σεμινάρια και έχουν κατεβάσει από το ίντερνετ κάθε είδους πληροφορία, φοβούνται ν’ αγγίξουν το νεογέννητο και τρομοκρατούνται με την παραμικρή απόκλιση από τις συμβουλές των ειδικών, τις οποίες αντιμετωπίζουν σαν απαράβατη Βίβλο. Δυσπιστούν στην εμπειρία των γιαγιάδων, που συχνά έχουν μεγαλώσει 3-4 παιδιά. Ενώ παλιότεροι πολιτισμοί αξιοποιούσαν την αυτοματοποιημένη πια γνώση της πείρας, η σημερινή τεχνολογία εμφανίζει το φαιδρό θέαμα, της πολύτεκνης γιαγιάς να μη μπορεί να ξεπλύνει, όπως καλά ξέρει, το γυμνό μωρό  στο νιπτήρα, επειδή οι δυο γονείς προσπαθούν να εφαρμόσουν στην πράξη το συχνά αναξιόπιστο  ιντερνετικό savoire vivre.
 Αν και -ή ίσως επειδή- όλα είναι πιο καθαρά και πιο εύκολα (αποστειρωτήρες, θήλαστρα, είδη μιας χρήσης παντού) οι νέοι κανόνες απαιτούν πχ για τον καθαρισμό του προσώπου του μωρού νερό δις αποστειρωμένο!! Για τα ρουχαλάκια του ο αττικός ηλιόλουστος ουρανός δεν θεωρείται αξιόπιστος λόγω νέφους, αλλά προτιμάται το στεγνωτήριο μετά την πλύση σε ειδικό πρόγραμμα του πλυντηρίου με ειδικό σαπούνι και διπλό σιδέρωμα μετά. Προφανώς υπάρχουν κανόνες αντισηψίας για τους πρώτους μήνες της ζωής του κάθε νεογνού, όμως κανένα βρέφος δε γεννιέται για να ζει σε αποστειρωμένο περιβάλλον.
Είναι παράξενο γιατί ενώ πιστεύαμε ότι οι υπερπροστασία των γονιών της περασμένης γενιάς ίσως ατονούσε -τουλάχιστον μετά την οικονομική κρίση-, οι σημερινοί γονείς δείχνουν ακόμη πιο υπερπροστατευτικοί προς τα βλαστάρια τους, με τη σιγουριά της έξτρα βοήθειας των γιαγιάδων, που συνταξιοδοτούνται για να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους. Επειδή για όσους τυχερούς έχουν δουλειά, η άδεια μητρότητας γρήγορα τελειώνει και η υπερπροστατευτική μαμά παρκάρει το μικρό στο σπίτι της μαμάς ή της πεθεράς, η οποία (σύμφωνα με τα ισχύοντα ωράρια εργασίας) θα αναλάβει αποκλειστικά το μεγάλωμα των εγγονιών της.
Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα ωράρια εργασίας η κατάσταση στην ελληνική οικογένεια είναι χειρότερη από κείνη που απεικόνιζε ο Θανάσης Βέγγος στην ταινία, όπου ο ένας δούλευε πρωί κι ο άλλος νύχτα για να κρατούν τα παιδιά. 
Σήμερα οι πολυσπουδασμένοι νέοι που είναι τυχεροί να έχουν δουλειά δουλεύουν από τις 9 το πρωί μέχρι τουλάχιστον τις 5 το απόγευμα. Έτσι τα παιδιά, που γυρίζουν το αργότερο στις 3 από τα (ολοήμερα) σχολεία δε θα είχαν πού να πάνε, αν δεν υπήρχαν οι παππούδες, ενώ το πρόβλημα επιδεινώνεται το καλοκαίρι, που η περίοδος των σχολικών διακοπών γίνεται βραχνάς, γιατί δεν υπάρχει κοινωνική πρόνοια απασχόλησης. Οι ευκατάστατοι καλούνται να πληρώσουν υπερβολικά υψηλό τίμημα για κέντρα καλοκαιρινού πάρκιν παιδιών, οι περισσότεροι δήμοι επιτρέπουν τη συνέχεια λειτουργίας των σχολείων σαν χώροι φύλαξης παιδιών με 70 ευρώ τίμημα την εβδομάδα για όσο διάστημα υπάρχουν αρκετά παιδιά, ενώ οι πιο τυχεροί έχουν παππούδες στο χωριό κατά τα παλιότερα πρότυπα.
Κατά τ΄ άλλα το κράτος πάντα λέει ότι ενδιαφέρεται να λύσει το δημογραφικό πρόβλημα. Και πάλι σε βάρος των γιαγιάδων.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου



Σχόλια

  1. Παναγιώτης Φλαούνας Ποσο μεγαλες αληθειες εκφραζεις Μαρια που δυστυχως τεινουν να γινουν κανονας και στη γενια που ως μορφωμενη που ειναι θα επρεπε να εχει αναθεωρησει πολλα πραγματα για την ανατροφη των παιδιων της. Δυστυχως οι κοινωνικες προκαταληψεις εξακολουθουν να ειναι παρουσες και σε αυτο το θεμα!. Εδω φθανουν σε ηλικια γαμου και ο υπερπροστατευτισμος καλα κρατει! .

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης