Διεθνής απόδοση τιμής για τα 57 χρόνια Λαμπράκης

Διεθνής απόδοση τιμής για τα 57 χρόνια Λαμπράκης

Η 57η επέτειος της δολοφονίας Λαμπράκη θα τιμηθεί στις ΗΠΑ (27-5-2020) για πρώτη φορά με τις συντονισμένες εκδηλώσεις δύο τιμημένων με Νόμπελ Ειρήνης Οργανώσεων την IPPNW (1985) και ICAN (2017)  σε μια συγκυρία όπου η Πανδημία του Cobit-19 υπογράμμισε την ανάγκη απόδοσης ευγνωμοσύνης στους γιατρούς, που μένουν πιστοί στον Ιπποκρατικό όρκο και θυσιάζονται για την υγεία της ανθρωπότητας. 
Η ανάγκη απόδοσης τιμής στο Λαμπράκη προέκυψε επειδή αν και σήμερα ο Λαμπράκης αναγνωρίζεται παγκόσμια σαν μάρτυρας της Ειρήνης, ελάχιστοι νέοι γνωρίζουν την πραγματική του ιστορία σε αντίθεση με την εποχή, που ευρέως κυκλοφορούσε η ταινία  Ζ. 
Είχε προηγηθεί το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης (IPB) το οποίο του απένειμε μετά θάνατον το «Χρυσό Μετάλλιο της Ειρήνης» και καθιέρωσε «Μετάλλιο Γρ. Λαμπράκη» με την ανάγλυφη προτομή του, που απονέμεται σε εξαιρετικούς αγώνες για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία.
το μνημείο Λαμπράκη στην Παλλήνη
Σήμερα, σε κάθε πόλη και χωριό έχει κάποιο δρόμο ή πλατεία με τ' όνομά του και όλες οι πολιτικές παρατάξεις διεκδικούν μια θέση κάτω από τα οράματά του. Παραδόξως και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μας σε αριστερότερες κυβερνήσεις,  η Βουλή τίμησε το Λαμπράκη για πρώτη φορά στις 18 Ιουνίου 2013 επί κυβερνήσεως  ΝΔ, αφού κατά τις εκλογές της 6  Μαίου 2012 η ΝΔ είχε συμπεριλάβει το γιο του Θεόδωρο στα ψηφοδέλτια επικρατείας. 
Ο Γρ. Λαμπράκης παραμένει σύμβολο για όλους τους ειρηνιστές, αλλά ιδιαίτερα για μας, τους γιατρούς, όχι μόνο με τον μαρτυρικό του θάνατο. Ο Λαμπράκης είχε επίγνωση του κινδύνου, όταν έμπαινε μπροστά στις πορείες Ειρήνης, στην Αγγλία, τον Μαραθώνα ή όταν πέρασε το οδόστρωμα για να διαπραγματευθεί την αναίμακτη έξοδο των άλλων ειρηνιστών κείνο το τελευταίο βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Είναι πρότυπο για την ολοκληρωμένη ζωή του. Δεν ήταν ο αποτυχημένος γιατρός, που καταπιάστηκε με τα κοινά για να καλύψει κάποιες του φιλοδοξίες, αλλά αντίθετα ο πρωταθλητής, ο βαλκανιονίκης σε όλους τους τομείς, επιστήμη, αθλητισμό, πολιτική διορατικότητα.
Ένας υπεραθλητής,  ήταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφού στα έξι χρόνια, που έμεινε στους αθλητικούς στίβους, κέρδισε 12 πρώτες Βαλκανικές νίκες, πήρε 10 φορές τον τίτλο του Πανελληνιονίκη και έλαβε μέρος στην Ολυμπιάδα του 1936, στο Βερολίνο και στους Παγκόσμιους Φοιτητικούς αγώνες του 1937 στο Παρίσι. Όμως ο αθλητισμός δεν ήταν αυτοσκοπός για το Λαμπράκη. Τον έβλεπε σαν μέσο της παγκόσμιας συναδέλφωσης υπογραμμίζοντας τη φιλία που αναπτύσσεται στα στάδια ανάμεσα σε αθλητές ακόμη και εχθρικών χωρών .
Ο Λαμπράκης είχε να επιδείξει και μεγάλο, και σημαντικό επιστημονικό έργο, που και μόνο γι' αυτό θα αρκούσε να χαραχθεί στη μνήμη των συναδέλφων του.
Στις βιογραφίες του αναφέρονται πάνω από 40 επιστημονικές του εργασίες. Όμως και μόνο η πρωτοποριακή «Ενδοκρινολογία» του θα αρκούσε να τον καταξιώσει σαν επιστήμονα. Γιατί ο Γρ. Λαμπράκης είναι από τους προδρόμους της Ενδοκρινολογίας στη χώρα μας. Κατάφερε να γράψει επαρκέστατο σύγγραμμα Ενδοκρινολογίας μιαν ολόκληρη δεκαετία πριν αναγνωρισθεί η ειδικότητα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μόλις 38 χρόνων έγινε υφηγητής, σε μια εποχή που η Ιατρική ήταν κλειστή και οι υψηλές της θέσεις δυσπρόσιτες. 
Αλλά και ασκώντας την Ιατρική, ο Λαμπράκης βάδιζε στα χνάρια του Ιπποκράτη και αποτελεί πρότυπο του γιατρού ειδικά για τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν από τη σημερινή οικονομική κρίση. Από την Κατοχή κιόλας, στην Αθήνα πρωτοστατεί σε συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, ιδρύει την «Ένωση Ελλήνων Αθλητών» που ασχολήθηκε με τη συνέχιση με όλους τους τρόπους της αθλητικής κίνησης και την περίθαλψη αθλητών και μη, για να μην πεθάνουν της πείνας. Η κλινική «Λευκός Σταυρός» τέθηκε εξ ολοκλήρου στη διάθεση των επιτροπών συσσιτίων για την επιβίωση του ελληνικού λαού από τη γενοκτονία που του επέβαλαν οι Γερμανοί με τον λιμό. Χάρη στον Λαμπράκη οργανώθηκε η υγειονομική περίθαλψη και παρακολούθηση των αθλουμένων και δεν είναι λίγες οι ζωές που κερδήθηκαν χάρη στις προσπάθειές του.
Τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια αγωνίστηκε για τους ίδιους στόχους, σαν μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣ και αργότερα ίδρυσε έναν νέο υγειονομικό οργανισμό, το ΤΥΠΑ (Ταμείο Υγείας και Περίθαλψης Αθλητών) μιας κι ήταν ευαίσθητος στο δράμα των αθλητών που εγκαταλείπονται στην τύχη τους πριν καλά-καλά μαραθούν τα στέφανα της δόξας.
Στον εμφύλιο ο Γρ. Λαμπράκης, πιστός στον ιπποκρατικό του όρκο, δούλεψε νύχτα μέρα στο Νοσοκομείο «Έλενα», περιθάλποντας τους τραυματισμένους, αν και ήταν άρρωστος με ίκτερο. Με την υποχώρηση του ΕΛΑΣ βρέθηκε κατηγορούμενος για «αντεθνική δράση» (!) και φυλακίστηκε στου Γουδή. Τον Αύγουστο του 1949 ανοίγει στην Αθήνα την κλινική του (Πατησίων 50). Και εδώ συνεχίζει να δέχεται κάθε Τετάρτη χωρίς αμοιβή, ενώ συνεχίζει μια φορά τον μήνα να κατεβαίνει στην Τρίπολη, όπου στην κλινική του θείου του Κ. Τσουκόπουλου εξετάζει δωρεάν τους συμπατριώτες του. Ακόμη, όπως οι συναθλητές του αναφέρουν, ο Γρ. Λαμπράκης ποτέ δεν δεχόταν χρήματα από αθλητές. 
Ο Λαμπράκης εξακολουθεί και παραμένει σύμβολο για όλους μας, αν και δεν ήταν ο μόνος μάρτυρας της Ειρήνης. Είχε προηγηθεί η θυσία του Νίκου Νικηφορίδη. Ο Λαμπράκης έγινε μύθος και όχι χάρη στην πετυχημένη ταινία του Γαβρά που τον έκανε γνωστό παγκόσμια. Ανήκε στην πρωτοπορία και παραμένει επίκαιρος. Είχε συνειδητοποιήσει την απλοχωριά της Αριστεράς και κατέβηκε στις εκλογές στον Πειραιά με την ΕΔΑ (με παράνομο το ΚΚΕ) για να  εισπράξει θλίψη όπως αποτυπώθηκε στο ημερολόγιό του (πριμοδοτήθηκε ο Αντ. Μπριλλάκης και τ’ αποτελέσματα έφεραν πρώτο το Μπριλλάκη με 14.618 ψήφους και δεύτερο το Λαμπράκη με καταπιεσμένους, τους πολιτικούς εξόριστους, τους (από τότε) πλημμυροπαθείς των φτωχομαχαλάδων του Πειραιά, αν και δεν παραδεχόταν την ισοπέδωση του «μόνο η εργατιά είναι καλή», αλλά προπαγάνδιζε την αξία της μόρφωσης, το κύρος της επιστήμης. 
Εκείνος από τότε βροντοφώναζε για τη βαλκανική φιλία και την ανάγκη ελληνοτουρκικής συνύπαρξης, μιλούσε για την ευθύνη των επιστημόνων μπροστά στον πυρηνικό όλεθρο, σε μιαν εποχή που η εξουσία ήθελε τους επιστήμονες απολιτικούς «αφιερωμένους εις το έργον τους», άρα πειθήνια όργανά της. Ο Λαμπράκης είχε επίγνωση του κινδύνου, όταν έμπαινε μπροστά στις πορείες Ειρήνης, στην Αγγλία, το Μαραθώνα ή όταν πέρασε το οδόστρωμα για να διαπραγματευθεί την αναίμακτη έξοδο των άλλων ειρηνιστών κείνο το τελευταίο βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Δεν έμπαινε μπροστά για να τον πάρουν οι τηλεοπτικές κάμερες, επειδή ήταν ο βουλευτής. Χρησιμοποιούσε τη βουλευτική του ιδιότητα για ν’ ανοίγει δρόμο στους προοδευτικούς ανέμους. Και τους άνοιξε, κι ακολούθησε ο «χρυσούς αιώνας» των αντιπολεμικών διαδηλώσεων, η διεκδίκηση της λευτεριάς και της Δημοκρατίας, η αφύπνιση των νέων, οι Λαμπράκηδες, το τράνταγμα απ’ τα θεμέλια του συντηρητικού κράτους του Παλατιού και της Δεξιάς. Η οργισμένη ερώτηση του Καραμανλή «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο;» δεν ήταν παρά η αφετηρία των εξελίξεων.
Το Αντιπυρηνικό Κίνημα μετά τη δολοφονία του φούντωσε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Παντού στον κόσμο οργανωνόντουσαν πορείες και πολύμορφες δράσεις, που συχνά κατέληγαν σε συλλήψεις και τραυματισμούς διαδηλωτών. 
Δημιουργούνται Οργανώσεις κατά των πυρηνικών με πρωτοπόρους επιστήμονες στο εξωτερικό, όπως το Ίδρυμα Bernard RusselPugwashIPPNW, η Peaceboat (που μεταφέρει παγκόσμια το μήνυμα των Hibakusha) η ICAN και στην Ελλάδα, άλλες με σαφώς αντιπυρηνικό χαρακτήρα και άλλες με ευρύτερα ειρηνιστικό, όπως ο σύνδεσμος «Γρ Λαμπράκης», η ΕΕΔΥΕ, η ΚΕΑΔΕΑ, ΑΚΕ, ΠΕΑΚΒΑ, η ΠΑΚΑΒ, ΠΙΕΚΒΟ, ΕΓΑΚ η «Επιτροπή ειρήνης διανοουμένων καλλιτεχνών», πρωτοβουλίες κυβερνήσεων (όπως η πρωτοβουλία των 6) βουλευτών, δημάρχων όπως η Mayors for Peace, που μετά από πολύχρονους αγώνες έχουν σαν αποτέλεσμα στον ΟΗΕ τις Αντιπυρηνικές Συμφωνίες που ξεκίνησαν δειλά το 1968 με την πρώτη συμφωνία για τη μη διασπορά των πυρηνικών για να φθάσουν το 1995 στην ΝΡΤ και την πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών το 1996. 
Μετά την υπογραφή των αντιπυρηνικών συμφωνιών και την πραγματική μείωση των πυρηνικών κεφαλών παγκόσμια, πολλοί εφησύχασαν. Και όμως, to 2015 η IPPNW εξέδωσε επικαιροποιημένη μελέτη, στην οποία υπογραμμίζεται ότι ακόμη και ένας περιορισμένος πυρηνικός πόλεμος (Ινδία - Πακιστάν) θα προκαλούσε περιβαλλοντολογική αλλαγή, ικανή να προκαλέσει πυρηνικό λιμό με θύματα 2 δισ. ανθρώπους.
Στις 7 Ιουλίου 2017 στον ΟΗΕ υπερψηφίστηκε η  Συνθήκη για την Απαγόρευση των πυρηνικών όπλων Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons η οποία θα αποτελέσει τη νομική βάση για την πλήρη απαγόρευση των χειρότερων όπλων μαζικής καταστροφής. Με την ενεργή προσπάθεια των πολλών  διεθνών οργανώσεων που απαρτίζουν την ICAN η TPNW ήδη έχει υπογραφεί από 81 και επικυρωθεί από 38 κράτη μέλη. Θα τεθεί σε ισχύ μόλις επικυρωθεί από 50 κράτη μέλη
Τα δυστυχήματα στο Τσέρνομπιλ και τη Φουκουσίμα, απέδειξαν την έλλειψη κάθε ασφάλειας σε όλη την αλυσίδα της πυρηνικής τεχνολογίας, από την εξόρυξη μέχρι τα πυρηνικά απόβλητα και τη στενή σχέση ανάμεσα στα πυρηνικά εργοστάσια και τα πυρηνικά και ραδιενεργά όπλα. 
Ο Γρ. Λαμπράκης ήδη από το 1962 στην ομιλία του στο Συνέδριο Ειρήνης της Μόσχας ζητούσε «να τεθεί τέλος στις πυρηνικές δοκιμές, οι οποίες θα είναι ολέθριες για την υγεία του ανθρώπινου γένους» και κατέληγε στο επίκαιρο και σήμερα αίτημα για γενικό αφοπλισμό και τη δημιουργία αποπυρηνικοποιημένων ζωνών. 
Η απόφαση των  τιμημένων με Νόμπελ ειρήνης για τους αντιπυρηνικούς αγώνες τους οργανώσεων IPPNW και ICAN να τιμήσουν φέτος το Λαμπράκη διεθνώς, υπενθυμίζει ότι το όνειρο του Λαμπράκη «για να ζουν οι άνθρωποι χωρίς πολέμους και χωρίς φόβους» παραμένει και δικό μας όνειρο παγκόσμια.
 
Η ανάρτηση στην Ιστοσελίδα - περιοδικό της IPPNW "Peace and Health" 

και στη αντιπυρηνική οργάνωση Nuclear Free Campaign μέλους της ICAN
https://content.sierraclub.org/grassrootsnetwork/team-news/2020/05/may-27-assassination-gregoris-lambrakis-greek-peace-activist

May 27 Assassination of Gregoris Lambrakis, Greek Peace Activist

Wednesday, May 27, 2020 | Comments (0)

On 27 May we honor the anniversary of  Lambrakis assasination in Thessaloniki. The life and death of Grigoris Lambrakis inspired the author Vassilis Vassilikos to write the political novel "Z". The title stands for the first letter of the Greek word "Zi" ("[He] Lives!") In 1969, the Greek-French film director Costa-Gavras made the film Z, which was a great success. "Z" appeared in graffiti all over Athens and became an international symbol for Peace and Democracy.

Grigoris Lambrakis (3 April 1912 – 27 May 1963) was a Greek politician, MP, physician, athlete and member of the faculty of the School of Medicine at the University of Athens and he is a martyr and inspiration for the International Peace and Antinuclear movement.

Lambrakis was a champion athlete throughout his life. He held the Greek record for long jump for twenty-three years (1936–1959). He also earned several gold medals in the Balkan Games, which took place annually, featuring competitors from Greece, YugoslaviaBulgariaRomania, and Turkey. He competed in the men's long jump and the men's triple jump at the 1936 Summer Olympics.[1]

During the Axis occupation of Greece during World War II (1941–44), Lambrakis participated actively in the Greek Resistance. In 1943 he set up the Union of Greek Athletes and organized regular competitions. He used the revenue from these games to fund public food-banks for the starving population.

After World War II, Lambrakis completed his medical studies and worked as a lecturer in the Department of Gynaecology. He wrote many scientific papers and the first Greek book of Endocrinology. He continued to help the poor by running a small private clinic for patients who were unable to afford medical care.

While not a Communist, Lambrakis' political and ideological orientation leaned towards the left. He was actively involved in the pacifist movement of his time He was elected to the Hellenic Parliament in the 1961 Greek legislative election as a Piraeus MP.[3]

That same year (1961), under his initiative, the Commission for International Détente and Peace (EDYE) was established in Greece. In his capacity as Vice President of EDYE, Lambrakis participated in international pacifist meetings and demonstrations despite frequent threats against his life. On 21 April 1963, the pacifist movement in Greece organized the First Pacifist Rally from Marathon to Athens. The police intervened, banned the rally and arrested many demonstrators (Mikis Theodorakis among them). Lambrakis, protected by his parliamentary immunity, marched alone and arrived at the end of the rally holding the banner with the peace symbol (photo), the one that he had previously held up during the Aldermaston rally in the United Kingdom while he was protesting near the Atomic Weapons Research Establishment (AWRE). Soon afterward, he too was arrested by the police.

On 22 May 1963, shortly after he had delivered the keynote speech at an anti-war meeting in Thessaloniki, two far-right extremists, Emannouel Emannouilides and Spyros Gotzamanis, driving a three-wheeled vehicle, struck Lambrakis with a club over the head in plain view of a large number of people and (allegedly) some police officers. He suffered brain injuries and died in the hospital five days later, on 27 May. The two men were arrested because of the reaction of a by-stander (Manolis Hatziapostolou, nicknamed Tiger) who jumped on their vehicle and fought with them.

The next day, in Athens, his funeral became a massive demonstration. More than 500,000 people rallied to protest against the right-wing government and the Royal Court, seen by many to support the activities of the right-wing extremists.

The events that followed the assassination of Lambrakis led to rapid political developments. Prime Minister Konstantinos Karamanlis resigned and left for Paris in July 1963. Soon thereafter, thousands of Greek youth founded a new political organization called the Lambrakis Democratic Youth. Mikis Theodorakis, one of Lambrakis' friends and fellow activists, was elected its first president. This leftist political organization played a decisive role in Greece's progressive movement of the 1960s

Lambrakis remained in the hearts of the Greek people as a national symbol of democracy, representing the struggle against political repression, Royal Court scandal, and international dependence. During the military dictatorship (1967-1974) it was forbitten even to speak about Lambakis. People were in prison because they possessed even his scientific papers.

In order to save his medical work and because he is an example for physicians who work for a nuclear free world the Greek Affiliate of IPPNW in 1988 asked Maria Arvaniti Sotiropoulou ,to write the book “Grigoris Lambrakis, the pioneer pacifist MD” https://mariasot.blogspot.com/2012/04/blog-post_03.html

On May 2013 Russel Foundation published the English translation of Panos Trigazis Book about Lambrakis. https://ippnwgr.blogspot.com/2013/05/book-in-english-about-gregoris-lambrakis.html

After the fall of the military dictatorship in 1974, numerous places, streets and squares throughout the country, have been named in honor of Grigoris Lambrakis.

The Marathon Peace Rally became an annual event in Lambrakis' memory every May. Also, the Athens Classic Marathon is run in memory of Grigoris Lambrakis every November. Documentary in Greek ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, ΕΙΡΗΝΟΔΡΟΜΟΣ_01 ...

► 30:32► 30:32

www.youtube.com/watch?v=vceIVV

 

Today the nuclear danger seems closer than ever and ICAN is promoting the  signing or ratification of  the Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons, the example peace martyrs like Lambrakis should be promoted world  wide.

Maria Arvaniti Sotiropoulou

 

The true story behind ‘Z’

Immortalized in a fictional film, the real Lambrakis is unforgotten by the Greek peace movement

By Maria Arvaniti Sotiropoulu

On 27 May every year, the Greek Affiliate of IPPNW and the Peace movement in Greece commemorate the anniversary of the assassination of Grigoris Lambrakis in Thessaloniki in 1963.

The life and death of Grigoris Lambrakis inspired the author Vassilis Vassilikos to write the political novel “Z”. The title stands for the first letter of the Greek word “Zi” which means “[He] Lives!”. In 1969, the Greek-French film director Costa-Gavras made the film Z, which found international acclaim. “Z” appeared in graffiti all over Athens and became an international symbol for peace and democracy. Unfortunately, the younger generation of peace activists today know little of the life and death of Lambrakis which could serve as an example to us all.

Grigoris Lambrakis (3 April 1912 – 27 May 1963) was a medical doctor, a Member of Parliament, an athlete and a member of the faculty of the School of Medicine at the University of Athens. He is also a peace martyr and inspiration for the international peace and anti-nuclear movement.

Grigoris Lambrakis, protected by his parliamentary immunity, marched alone in a 1963 pacifist rally after police banned it and arrested other demonstrators. (Photo: Wikimedia Commons)

Born into a poor family in the small village of Kerasitsa, Lambrakis was a champion athlete throughout his life. He held the Greek record for long jump for twenty-three years (1936–1959). He also earned several gold medals in the Balkan Games. He competed in the men’s long jump and the men’s triple jump at the 1936 Summer Olympics. He used athletics to promote, in difficult times, the brotherhood between Balkan nations, and he was a close friend of the Turkish champion in triple jump, Tafic.

During the Axis occupation of Greece  from 1941 to 1944, Lambrakis participated actively in the Greek Resistance. In 1943 he set up the Union of Greek Athletes and organized regular competitions. He used the revenue from these games to fund public food banks for the starving population.

After World War II, Lambrakis completed his medical studies and worked as a lecturer in the Department of Gynaecology. During his brief life he published more than 40 scientific papers and the first 3 volumes of a Greek book on endocrinology, at the time when there was no specialty of endocrinology in the country (1954-1956). He continued to help the poor by running a small private clinic for patients who were unable to afford medical care.

While not a Communist, Lambrakis’ political and ideological orientation leaned towards the Left. He was actively involved in the pacifist movement of his time and he was elected to the Hellenic Parliament in the 1961 Greek legislative election  as a Member of Parliament for Piraeus. 

That same year in 1961, under his initiative, the Commission for International Détente and Peace (EDYE) was established in Greece. In his capacity as Vice President of EDYE, Lambrakis participated in international pacifist meetings and demonstrations despite frequent threats against his life. On 21 April 1963, the pacifist movement in Greece organized the First Pacifist Rally from the town of Marathon to Athens. The police intervened, banned the rally and arrested many demonstrators. Lambrakis, protected by his parliamentary immunity, marched alone and arrived at the end of the rally holding the banner with the peace symbol, the same one that he had previously held up during the Aldermaston rally in the United Kingdom while he was protesting near the Atomic Weapons Research Establishment (AWRE). Soon afterward, he too was arrested by the police.

On 22 May 1963, shortly after he had delivered the keynote speech at an anti-war meeting in Thessaloniki, two far-right extremists, Emannouel Emannouilides and Spyros Gotzamanis, driving a three-wheeled vehicle, struck Lambrakis over the head with a club in plain view of a large number of people and, allegedly, some police officers. He suffered brain injuries and died in hospital five days later, on 27 May. The two men were arrested because of the reaction of a by-stander, Manolis Hatziapostolou, going by the nickname Tiger, who jumped on their vehicle and fought with them.

The next day in Athens, his funeral became a massive demonstration. More than 500,000 people rallied to protest against the right-wing government and the Royal Court.

Mikis Theodorakis
Internationally-known composer, Mikis Theodorakis, now 94, was a friend and ally of Lambrakis and became the first president of Lambrakis Democratic Youth. (Photo: Heinrich Klaffs/Wikimedia Commons)

The events that followed the assassination of Lambrakis led to rapid political developments. Prime Minister Konstantinos Karamanlis resigned and left the country for Paris in July 1963. Soon thereafter, thousands of Greek youth founded a new political organization called the Lambrakis Democratic Youth.  Mikis Theodorakis, one of Lambrakis’ friends and fellow activists, was elected its first president. This leftist political organization played a decisive role in Greece’s progressive movement of the 1960s.

Lambrakis remained in the hearts of the Greek people as a national symbol of democracy, representing the struggle against political repression, Royal Court scandal, and international dependence. During the military dictatorship in Greece (1967-1974) it was forbidden even to speak about Lambrakis. People were imprisoned even for possession of his scientific papers.

In order to save his medical work, and because he is an example for physicians who work for a nuclear free world, the Greek Affiliate of IPPNW in 1988 asked Maria Arvaniti Sotiropoulou to write the book “Grigoris Lambrakis, the pioneer pacifist MD”.

In May 2013, the Russel Foundation published the English translation of a book by Panos Trigazis about Lambrakis based on the book “Parasynthima Lambrakis” that Maria Arvaniti Sotiropoulou and Panos Trigazis wrote in 2004 about Lambrakis and the Peace movement.

The International Peace Bureau honored him after his death with the Golden Peace Medal and in 2015 created a “Lambrakis Peace Medal”.

After the fall of seven years of military dictatorship in 1974, numerous places, streets and squares throughout the country were named in honor of Grigoris Lambrakis and the Greek Parliament honored him unanimously in 2013.

The Marathon Peace Rally became an annual event in Lambrakis’ memory every May. The Athens Classic Marathon is run in memory of Grigoris Lambrakis every November. The organizers created a documentary presented on the 50 anniversary of his death.

Today at a time when the nuclear danger seems closer than ever and ICAN is promoting the signing or ratification of the Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons, the example of peace martyrs like Lambrakis should be promoted worldwide.

Maria Arvaniti Sotiropoulou is President of the Greek Affiliate of IPPNW and representative of ICAN in Greece and the author of the book “Grigoris Lambrakis, the pioneer pacifist MD”.

Headline photo by Danipogi/Shutterstock.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

«Motherboard connected» Θεατρικό έργο των Γεωργίας Μπίρμπα- Στέλλας Αρκέντη

Άυλη πολιτιστική κληρονομιά και τα θρησκευτικά μας έθιμα