Με τα φτερά του Αιόλου στην καρδιά της Καλντέρας

 

Είχα ταξιδέψει με τα καταμαράν στη Σαντορίνη κατά την περίοδο της Καραντίνας, έμεινα ικανοποιημένη αλλά αναρωτιόμουν πώς θα είναι σε κανονικές συνθήκες. https://mariasot.blogspot.com/2021/05/blog-post_31.html

Το φετινό καλοκαίρι έμεινα στο γενέθλιο νησί όλο τον Ιούλιο και αν και στα ΜΜΕ κυριαρχεί για τη Σαντορίνη η λέξη «υπερτουρισμός» και αν και πρέπει όλοι να σχεδιάσουμε προσεκτικά πώς θα διαχειριστούμε το θησαυρό αυτού του τόπου,  δεν διαπίστωσα κάτι χειρότερο από πέρσι. 

Στην Βλυχάδα όπου ξεκινούν οι κρουαζιέρες η κατάσταση ήταν οργανωμένη.

Στο δικό μας πλοίο, ιδιοκτησίας Santorini Star επέβαιναν 16 πελάτες κάθε φυλής και από κάθε γωνιά της γης (από ΗΠΑ, Ιταλία και Ελβετία μέχρι Ζιμπάμουε!) και τρία εξαιρετικά μέλη πλήρωμα ο Μυτιληνιός  καπετάνιος Δημήτρης,  ο Γιάννης και η -μόνη Σαντορινιά- Αγγελική (Angie) από το Εμπορείο. 

Είχε δυνατό μελτεμάκι 5-6 Μποφόρ που απέτρεπε αρκετούς από την εξόρμηση, αλλά ήταν για μένα ένας επιπλέον λόγος να δοκιμάσω την εμπειρία. 

Αν και κυκλοφορούν αμέτρητα σκάφη αυτή την εποχή της φουλ σαιζόν υπάρχει προγραμματισμός και πουθενά δε νοιώσαμε στριμωγμένοι, όπως νιώθεις στα διαφημισμένα σημεία του νησιού. 

Η Αγγελική σε ρόλο ξεναγού

Η Αγγελική μας έκανε την ενημέρωση με πολλά στοιχεία μύθου εύπεπτα για τους πελάτες, οι οποίοι μόλις μπήκαν στο σκάφος ξεκίνησαν με μπύρα και κρασί και  αφού περάσαμε από την Κόκκινη και Άσπρη παραλία, βουτήξαμε στ’ ανοικτά του κόλπου των Μέσα Πηγαδιών όπου είχε κάλμα -αν και τα ψάρια ίσως λόγω της φουρτούνας, ίσως λόγω του ότι τα πλοιάρια πια είναι πολλά δεν δελεάστηκαν από τα ψίχουλα, που έριξε ο Γιάννης για να κολμπήσουν γύρω μας- ενώ μόλις ανεβήκαμε μας περίμενε γευστική απόλαυση από τα χέρια της Αγγελικής.

Βγαίνοντας στο πέλαγο καλπάσαμε στο κύμα μέχρι ανάμεσα από τις Καμμένες, όπου και κάναμε μπάνιο όχι στο κλασσικό σημείο Ηot springs στον Αη Νικόλα στη Νέα Καμένη, αλλά απέναντι στο σημείο όπου -απ’ ότι μου ιστορούσαν οι παλιότεροι- πριν από την πρόσφατη έκρηξη του 1937 που ένωσε τα δύο νησιά της Νέας Καμένης, υπήρχε όρμος όπου έμπαιναν τα καίκια και με τα οξέα από το νερό που ανάβλυζε καθάριζαν τα ύφαλά τους.

Στα μαύρα βράχια της Καμένης κούρνιαζαν πολλά πουλιά για να προφυλαχθούν από την φουρτούνα, ενώ εγώ πρώτη φορά στη ζωή μου βούτηξα σε αυτό το σημείο του νησιού και αν και φυσικά το νερό δεν είναι ζεστό η εμπειρία παραμένει μοναδική.

Συνεχίσαμε προς Θηρασιά κι επειδή στον Κόρφο είχε ήδη πέσει ο ήλιος ελάχιστοι βούτηξαν στα μπλε νερά, όπου (από τα παιδικά μου χρόνια που μέσα από τη βάρκα με το γυαλί κοιτούσα το βυθό) ήξερα ότι σε αυτό το σημείο είναι πολύ βαθειά. 

Απολαύσαμε πλούσιο φρεσκομαγειρεμένο δείπνο κι έπειτα ανοίξαμε πανιά και  με τα φτερά του Αιόλου (πρωτοφανή για μένα εμπειρία) με ταχύτητα μεγαλύτερη της μηχανής, παραπλέοντας το Ασπρονήσι προσεγγίσαμε το Φάρο και μετά αράξαμε μεσοπέλαγα -πάνω από 10 πλεούμενα που όμως κανένα δεν εμπόδιζε το άλλο- για να θαυμάσουμε το ηλιοβασίλεμα με ένα ποτήρι σαμπάνιας στο χέρι και νόστιμα φρούτα που μας φίλεψαν γενναιόδωρα. 

Ξαπλωμένη στο κατάστρωμα είχα την ευκαιρία ν’ ακούσω τα θετικά σχόλια των συνεεπιβατών μου, που έλεγαν ότι είναι unique experience (μοναδική εμπειρία) και ότι το φαγητό ήταν ωραίο φτιαγμένο με αυθεντικά συστατικά. 

Παρά τη φετινή καθημερινή γκρίνια στα ΜΜΕ και τις αγχώδεις κουβέντες στα διαδικτυακά καφενεία νιώθω αισιόδοξη για το μέλλον του νησιού μας, που καταφέρνει να ικανοποιεί τόσο ετερόκλητους επισκέπτες, χάρη στις προσπάθειες ικανών και υπεύθυνων επαγγελματιών και εργαζομένων που πλουτίζουν το νησί μας με την ευγένεια και την προθυμία τους.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου