Maria Sotiropoulou

 Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε πλήρης ημερών και δόξης, όλβιος, όπως ευχόταν ο Σόλων για κάθε άνθρωπο. Αντίθετα με τον άλλο μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη, το Μάνο Χατζηδάκη, ο Μίκης έζησε πολλά χρόνια και μπήκε στην προσωπική ζωή κάθε έλληνα ανεξάρτητα από τις πολιτικές προτιμήσεις, έτσι που σήμερα όλοι νιώθουμε ότι χάσαμε ένα δικό μας αγαπημένο. Η δική μας γενιά, του Πολυτεχνείου, τον γνώρισε τραγουδώντας, τη Μαργαρίτα, σαν ένα ημιπαράνομο συνθέτη κι αργότερα κατά την Χουντική επταετία, σαν τον κατ’ εξοχήν αντιστασιακό, που έπρεπε να γίνεις παράνομος για να ακούσεις ή τραγουδήσεις. Τα τραγούδια του μας σημάδεψαν και μας διαμόρφωσαν και η μαχητική του πορεία μας ενέπνευσε. Όταν βρισκόμουν στο Λονδίνο για μετεκπαίδευση μόνο το άκουσμα των τραγουδιών του και ειδικά του [«άσματος των ασμάτων» https://youtu.be/K9oXXboppqk μαλάκωνε τον πόνο της νοσταλγίας. Αργότερα είχα την τύχη να συμπορευθώ μαζί του όταν τόσο προφητικά, στα χνάρια του Γρηγόρη Λαμπράκη είχε δημιουργήσει το «Σύνδεσμο της Ελληνοτουρκ

Είχα τη χαρά να παρευρεθώ στην ξενάγηση που πραγματοποιήθηκε από τον δημοσιογράφο, και αφοσιωμένο μελετητή της ιστορίας της Σύρου Παναγιώτη Κουλουμπή  στο   Στρατόπεδο «Λοχαγού Ζαφείρη Απόστολου», στην « Έκθεση Ιστορικής Μνήμης 1923-1934» η οποία δημιουργήθηκε το 2014 χάρη στην έμπνευση και με την επιμέλεια του φίλου Σαντορινιού  αρχαιολόγου Λευτέρη Ζώρζου , ο οποίος εκείνη την εποχή υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και κάτω από τις ξύλινες σανίδες των παλιών κτιρίων αποκάλυψε το συγκινητικό αποτύπωμα της προσφυγιάς των ορφανών αρμενόπουλων και ελληνόπουλων, που επιβίωσαν από την Μικρασιατική Καταστροφή.  Ανάμεσα στα προσωπικά αντικείμενα που βρέθηκαν μέσα στα πατώματα υπάρχουν διάφορα σημειώματα, στοιχεία καταγραφής, παιχνίδια, πολλά αυτοσχέδια χειροτεχνήματα, κατασκευασμένα από πηλό, ξύλο ή κόκκαλα, κουμπιά, πούλια από πιάτα και πολλά τμήματα από ρούχα. Όπως αναφέρεται σε επιστολή του πρώτου διευθυντή του ορφανοτροφείου  George   White , «17.000 παιδιά περίπου μισά Ελληνόπουλα κα