Maria Sotiropoulou

Χριστούγεννα στη Δίβρη Κάθε χρόνο ελπίζουμε για λευκά Χριστούγεννα, αλλά σχεδόν ποτέ δεν έρχονται. Ειδικά στη Δίβρη που κάθε χειμώνα γυμνωμένη από τα φύλλα των δένδρων χρειάζεται το χιόνινο παλτό για να καλύψει τις ρυτίδες της.  Τα τελευταία χρόνια τις γιορτινές μέρες πάντα τις περνάμε στη Δίβρη, που δεν έχει ούτε φανταχτερές βιτρίνες, ούτε .θορυβώδη ρεβεγιόν να επιδείξει. Μετά τα περσινά θλιβερά Χριστούγεννα, φέτος και η Δίβρη λαμπροστολίστηκε για τις γιορτές όχι μόνο τα μαγαζιά και τα ανοιχτά σπίτια στολίστηκαν αλλά και παραμονές Χριστουγέννων όχι μόνο άλλαξαν όλες τις λάμπες του κεντρικού δρόμου, αλλά κρέμασαν και πολύχρωμες γιρλάντες και διακοσμητικά, έτσι που ο περαστικός να νιώθει ότι περνά από φιλόξενο τόπο.  Ο καιρός -παρά τις προβλέψεις της ΕΜΥ- ήταν αστραφτερά γλυκός, αν και το τζάκι δε σβήνει καθόλου. Η επικίνδυνη κορφή του έλατου στην αυλή μας κόπηκε την χρήσιμη στιγμή κι έτσι μετά από αρκετά χρόνια στολίσαμε ένα δένδρο -υπερπαραγωγή στην είσοδο του Πνευματικού

"Φωνάξτε τη μαμμή" Στην τηλεόραση της Cosmote είχα την ευκαιρία αυτές τις μέρες να παρακολουθήσω ολόκληρη τη σειρά του BBC Call the Midwife ήτοι "Φωνάξτε τη μαμμή", που με αφορμή τις αναμνήσεις μιας μαίας (Jennifer Worth) περιγράφει τη ζωή και τις αλλαγές που επήλθαν στο φτωχό Ανατολικό Λονδίνο τις δεκαετίες 1950-60. Είναι εντυπωσιακό το πόσο αυτές οι ιστορίες έμοιαζαν με τις παιδικές μου αναμνήσεις. Η φτώχεια που όμως έσμιγε και δεν διαχώριζε τους ανθρώπους, το κουτσομπολιό και η κακοήθεια που συμπορεύονται με το γνήσιο ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη, ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο ρατσισμός που πάντοτε υπήρχαν και η ελπίδα που επιβιώνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.  Ήταν αποκαλυπτικό το πόσο η ιατρική πράξη στη Βρετανία, αλλά και σε μας μεταμορφώθηκε αυτά τα χρόνια. Πώς από τα συνήθη κρούσματα  Ευλογιάς,Διφθερίτιδας και Πολιομυελίτιδας καταφέραμε σήμερα, χάρη στην αντιβίωση και το μαζικό εμβολιασμό, να έχουμε ουσιαστικά εξασφαλίσει αυτές τις σοβαρές πα

Το Δημοτικό Σχολείο Ακρωτηρίου διδάσκει το θαύμα της συλλογικής προσπάθειας Μέρες γιορτινές ήλθε στα χέρια μου χριστουγεννιάτικος μποναμάς το πανέμορφο παραμύθι "Η ξεχασμένη γνώση" που γράφτηκε από τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Ακρωτηρίου Θήρας με αφορμή τον ιστορικό Φάρο. Το σημαντικό σε αυτή τη δουλειά είναι ότι αποτελεί σημαντικό αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας σε ένα νησί, που σήμερα ευημερεί χάρη στον τουρισμό, και που όμως οι μόνιμοι κάτοικοι δεν παύουν να ανατρέχουν στις ρίζες τους.  Όλα ξεκίνησαν από την πρωτοβουλία δυο Μεγαλοχωριανών της δασκάλας Αργυρώς Πιτσικάλη και της  εκδότριας Άννας Σαλιβέρου Βαγιανάκου ,  που ενέπνευσαν αυτή τη συναρπαστική δημιουργική προσπάθεια.  Το παραμύθι το έγραψαν οι μικροί μαθητές, οι οποίοι και το σχεδίασαν, εικονογράφησαν, τύπωσαν και βιβλιοδέτησαν με τις οδηγίες των δασκάλων τους.  Δεν είναι η πρώτη φορά που το Δημοτικό Σχολείο Ακρωτηρίου με καταπλήσσει με την υποδειγματική λειτουργία και τη  ποιότητα των μαθ