Ανακαλύπτοντας ξανά τη Σαντορίνη μου
Φέτος δέχθηκα για τη γιορτή μητέρας ένα καθυστερημένο δώρο από το γιο μου. Κρουαζιέρα με καταμαράν από τη Βλυχάδα στη Θηρασιά με την εταιρεία Santorini Star. Όλο το πρωί έβρεχε, αλλά τελικά η Σαντορίνη μου έκανε τη χάρη και άνοιξε ζεστό χαμόγελο από το μεσημέρι. Είχα ταξιδέψει από παιδί πολλές φορές με τα καίκια στην αγκαλιά της Καλντέρας ή από Περίσσα σε Καμάρι, αλλά αυτή η εμπειρία ήταν κάτι το αλλιώτικο. Υπάρχει ένας ολόκληρος νέος κόσμος που δραστηριοποιείται σε αυτό τον τομέα με επιτυχία κι ένας νέος κόσμος ταξιδιωτών που μεταμορφώνει τον κόσμο μας. Στο πανέμορφο πεντακάθαρο πλοίο μπήκαμε γυμνοπόδαροι και χωρίς μάσκες ένα ζευγάρι νέων Ρώσσων και ένα ζευγάρι νέων Γάλλων (όλοι δούλευαν σε πολυεθνικές) και το εξυπηρετικό πλήρωμα αποτελούσαν ο νεαρός καπετάνιος (συνεπώνυμος Ακρωτηριανός), ο Άλεξ Αλβανικής καταγωγής γεννημένος στην Ελλάδα και σπουδασμένος -όπως αποδείχθηκε- στην ίδια σχολή με την Γαλλίδα επιβάτισσα και η Μαριλία Πολωνέζα στην καταγωγή, που όπως ήδη μένει τέσσερα
