Maria Sotiropoulou

  60 χρόνια μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη επιτέλους εκδόθηκε ένα ογκώδες ιστορικό βιβλίο, που συνολικά αποδίδει της προσωπικότητά του εξετάζοντας όχι μόνο τις συνθήκες του θανάτου του, αλλά και τη λεπτομερή εξέλιξη της ζωής του, σκιαγραφώντας με επιστημονική και λογοτεχνική δεινότητα τις   κοινωνικές συνθήκες της εποχής.  Ο υπότιτλος «Ένας ειρηνιστής στη δίνη του εμφυλίου διχασμού» προαναγγέλλει αυτό που σήμερα κατοχυρώθηκε. Ότι δηλαδή ο Λαμπράκης δεν ανήκει σε κόμματα, αλλά στο παγκόσμιο κίνημα των αγωνιστών της ειρήνης.  Είχα την τιμή να είμαι ανάμεσα στους πρώτους που ασχολήθηκαν με το Λαμπράκη όταν το 1988 (25 χρόνια από το θάνατό του) η Πανελλήνια Ιατρική Εταιρεία κατά των πυρηνικών και Βιοχημικών όπλων (ελληνικός κλάδος της IPPNW) μου ανέθεσε να συγγράψω το βιβλίο «Γρηγόρης Λαμπράκης ο πρωτοπόρος ειρηνιστής γιατρός», https://mariasot.blogspot.com/2012/04/blog-post_03.html  με στόχο την διάσωση του επιστημονικού του έργου (που κατά τα προηγούμενα χρόνια καταστρεφόταν, επε

Η Μαρίζα Κωχ είναι γνωστή σαν καταξιωμένη τραγουδίστρια και όχι συγγραφέας. Το αυτοβιογραφικό της όμως αφήγημα «Το ξανθό κορίτσι της Σαντορίνης» αναδεικνύει το λογοτεχνικό της ταλέντο σε ύψη που θα ζήλευαν καταξιωμένοι συγγραφείς.  Το βιβλίο ήλθε στα χέρια μου δώρο από τον φίλο δικηγόρο, αλλά κυρίως ακάμαστο εργάτη της ανάδειξης της Σαντορίνης, επί χρόνια εκδότη και δημοσιογράφο των «Θηραικών νέων» και ιδρυτή του Λαογραφικού Μουσείου Μανώλη Λυγνό . Το βιβλίο ζωντανεύει μια Σαντορίνη απίστευτη για τους σημερινούς πολυάριθμους διεθνείς τουρίστες. Για μας τους Σαντορινιούς είναι μια αξιόπιστη ζωντανή καταγραφή της Σαντορίνης, τόπου εξορίας, της φτώχειας, αλλά και της κοινωνικής συνοχής.  Το βιβλίο ξεκινά με την περιγραφή της Οδύσσειας της ακτοπλοικής επικοινωνίας των Κυκλάδων με τους σκυλοπνίχτες της άγονης γραμμής, το ξεφόρτωμα με τις λάντζες κι έπειτα με την επικίνδυνη ανάβαση των γκρεμών καβάλα στα μουλάρια και το επίπονο ταξίδι μέχρι τα χωριά.  Γίνεται λεπτομερής περιγραφή των συνθη

  Εσπερινός στην Ποταμιώτισσα (1998) Στο Κατηχητικό Σχολείο θηλέων της Μεταμόρφωσης στη Σύρο πρωτογνώρισα τον τότε αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα (Ρίζο), 1925-2007,  ο οποίος για αγνωστους σε μένα λόγους διέκρινε μέσα από την παιδική μου αλαζονεία κάποια στοιχεία καλά, που τον έκαναν να με εκτιμήσει και ισόβια να σημαδεύει όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής μου με την ευλογία του.  1986 τελετή βράβευσης μου από το Σύλλογο Μεγαλοχωτιρών στον «Παρνασό» (τότε πρόεδρος ο παιδίατρος Βίκτωρ Ακύλας) Του χρωστώ το ότι χοροστάτησε στο γάμο μου σαν αρχιμανδρίτης και από το 1984 που χειροτονήθηκε μητροπολίτης Θηρας Αμοργού και νήσων κάθε χρονιά ιερουργούσε στον Εσπερινό της οικογενειακής μας εκκλησίας Ποταμιώτισσας παρά τον φόρτο που προκαλούσαν οι υποχρεώσεις του από μεγαλύτερες εκκλησίες (πχ ενοριακή στο Βόθωνα) και δυσκολεύοντας το πρόγραμμα του παπα Λευτέρη, που έπρεπε να ταιριάξει τα Σπερνά της Ποταμιώτισσας (νωρίτερα για τους Μεγαλοχωριανούς) με τις υποχρεώσεις του δεσπότη στα άλλα χωριά.  197

  Ανάμεσα στις φωτογραφίες του πατέρα μου ανακάλυψα τη συγκεκριμένη, που με συγκίνησε. Ήταν μετά το 1960 όταν ο εικονιζόμενος Γαβριηλ (Καλοκαιρινός) 1910-1983, μητροπολίτης Θήρας Αμοργού και Νήσων ήταν τοποτηρητής στην Σύρο. Πίσω της γράφει. «Αγαπητέ Νίκο με την φυναίκα σου και τις κόρες Σου σε χαιρετώ. Πάντα σε θυμάμαι βαδίζω ολοταχώς δια Θήραν δια του Θήρας. Θερμώς σε παρακαλώ τον μαθητήν Μιχαήλ Αποστόλου να μου τον προσέχης σαν παιδί σου, όπως με αγαπάς, να τον αγαπάς βοήθησέ τον όσον μπορε΄ςι. Θα σου το χρωστώ ευγνωμοσύνη Τον πατέρα του τον έχει βαπτίσει ο πατέρας μου εγώ τον πάντρεψα και συνεχίζω την πενευματική συγγένειαν. Τον Μιχάλη λοιπόν και τα μάτια σου. Θα σε περιμένω στη Σαντορίνη. ΣΤΕΚΑΣ» Ο υπογράφων το σημείωμα ΣΤΕΚΑΣ και εικονιζόμενος στην δεξιά πλευρά είναι ο Δωρόθεος από το 1965 μητροπολίτης Σύρου, Τήνου και Μυκόνου . Ο Δωρόθεος (1913-2001) ήταν ξεχωριστός ιεράρχης αφού όχι μόνο σαν ηγούμενος της ιεράς Μονής Τουρλιανής Μυκόνου κατά την Κατοχή περιέθαλπε και φυγάδευε