Μνήμη Δωροθέου Α ( Στέκα) μητροπολίτη Σύρου
Πίσω της γράφει.
«Αγαπητέ Νίκο με την φυναίκα σου και τις κόρες Σου σε χαιρετώ. Πάντα σε θυμάμαι βαδίζω ολοταχώς δια Θήραν δια του Θήρας. Θερμώς σε παρακαλώ τον μαθητήν Μιχαήλ Αποστόλου να μου τον προσέχης σαν παιδί σου, όπως με αγαπάς, να τον αγαπάς βοήθησέ τον όσον μπορε΄ςι. Θα σου το χρωστώ ευγνωμοσύνη Τον πατέρα του τον έχει βαπτίσει ο πατέρας μου εγώ τον πάντρεψα και συνεχίζω την πενευματική συγγένειαν. Τον Μιχάλη λοιπόν και τα μάτια σου. Θα σε περιμένω στη Σαντορίνη. ΣΤΕΚΑΣ»
Ο υπογράφων το σημείωμα ΣΤΕΚΑΣ και εικονιζόμενος στην δεξιά πλευρά είναι ο Δωρόθεος από το 1965 μητροπολίτης Σύρου, Τήνου και Μυκόνου .
Ο Δωρόθεος (1913-2001) ήταν ξεχωριστός ιεράρχης αφού όχι μόνο σαν ηγούμενος της ιεράς Μονής Τουρλιανής Μυκόνου κατά την Κατοχή περιέθαλπε και φυγάδευε Έλληνες και Άγγλους αντιστασιακούς,. αλλά και κατά την διάρκεια της δικτατορίας (σαν δεσποτης πια) με σειρά επιστολών του προς τον δικτατορικό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Κοτσώνη ζητούσε άδεια να επισκεφθεί τους εξόριστους στη Γυάρο κάτι που πραγματοποίησε προκαλώντας αντιδράσεις , αλλά και κατέθεσε πρόταση για την απελευθέρωση των εξορίστων του νησιού. αίτημα το οποίο ο Ιερώνυμος απέρριψε . Αυτό ίσως ήταν αναμενόμενο, αφού κατά την εκλογή του Δωροθέου στην μητρόπολη Σύρου συνυποψήφιος και επιλογή των ανακτόρων ήταν ο Ιερώνυμος ο οποίος παραδόξως δεν εξελέγη.
Όπως είπε ο νυν Σύρου Δωρόθεος Β στην ομιλία του το 2021, κατά το Μνημόσυνο 20 χρόνων από την αποδημία του προκατόχου του
«Όταν πολλοί ιερείς υπεχρεώθησαν, με το πιστόλι επάνω στο γραφείο τους, κατ’ εντολή της τότε κυβερνήσεως, να υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους, στο γραφείο της Μητροπόλεως επάνω – έχοντας κρύψει τον π. Γρηγόριο Μαραγκό στο άλλο γραφείο για να έχει μάρτυρα τι είπε – είπε στο Διοικητή: «Εγώ δεν πρόκειται να παραιτηθώ. Ας κάνουν ανακρίσεις, ας κάνουν δικαστήριο… και αν βρεθώ ένοχος, ας με απομακρύνουν από τη Μητρόπολή μου. Εγώ από δω δεν φεύγω…. Τότε έγραψε ο Δήμαρχος Σταύρος Βαφίας στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α’ «Το καράβι που θα έρθει να πάρει το Δεσπότη μας από τη Σύρο, δεν θα δέσει στους κάβους του λιμανιού»… Γι’ αυτό οι συριανοί ποτέ δεν με πίκραναν. Το έλεγε μέχρι τέλος της ζωή του».
Ο Δωρόθεος ήταν φίλος του πατέρα μου, ίσως από τα χρόνια της Κατοχής όταν και οι δύο δρούσαν για την Αντίσταση https://mariasot.blogspot.com/2012/01/blog-post_3349.html , σχέση που δυναμώθηκε κατά τα χρόνια που οι γονείς μου υπηρετούσαν σαν καθηγητές στο γυμνάσια Σύρου κα ο Δωρόθεος ήταν ακόμη αρχιμανδρίτης.
Ο Πατέρας μου πάντα φρόντιζε για τα παιδιά που από τη Σαντορίνη ή τα άλλα νησιά ερχόντουσαν στη Σύρο για να τελειώσουν το Γυμνάσιο. Γι'αυτό κι εδώ ο Δωρόθεος του ζητά να προσέχει τον μαθητή Μιχαήλ Αποστόλου. «
Το σημείωμα απευθύνεται τόσο στον πατέρα μου όσο και στην μητέρα και τις κόρες. Θυμάμαι τον Δωρόθεο με συγκίνηση γιατί ήταν απλός και προσιτός, ανοικτοκαρδος και ασύμβατα για δεσπότη πληθωρικός. Για την οικογένεια μας ήταν πάντα μέλος της. Του Αγίου Νικολάου ο Δεσπότης Σύρου επισκεπτόταν πάντα το σπίτι μας για την ονομαστική γιορτή του πατέρα μου με όλη την κουστωδία και μαυριζε το σαλόνι από τα ράσα.
Ο Δωρόθεος, τότε αρχιμανδρίτης, από την εξώπορτα κατευθυνόταν στην κουζίνα μας όπου σαν μάγος ξεκρεμαγε από το λαιμό του κάτω από τα ράσα το δώρο του για τη γιορτή, μιαν αρμαθιά μοσκοβολιστά λουκάνικα Μυκόνου. Για μένα η παρουσία του ήταν σαν επανάσταση στο αυστηρό πρωτόκολλο της εκκλησίας, που μου έθετε απαγορεύσεις λόγω του φύλου μου και που φυλάκιζε με καθωσπρεπισμό και τάξεις τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ο Δωρόθεος ανήκει στους ελαχιστους δασποτάδες,, που χωρίς να διχάζει κέρδισε το σεβασμό την αγάπη του ποιμνίου της εκκλησίας, με τις πράξεις και την απλότητα του χαρακτήρα του.
Η υστεροφημια του παγιώθηκε. Για μένα παραμένει μια χαμογελαστή ανάμνηση για το πώς θα μπορούσε να ήταν η εκκλησία αν εκτός απο λιβάνι μοσκοβολούσε και λουκάνικο Μυκόνου.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου