Maria Sotiropoulou

Στα ψιλά πέρασε η είδηση ότι ο νεοζηλανδός Κρις Χάλαμ που υπεβλήθη στην πρώτη μεταμόσχευση χεριού στον κόσμο ακρωτηριάστηκε ξανά μη αντέχοντας τις παρενέργειες της ισόβιας θεραπείας που υποβάλλόταν για να κρατήσει το μόσχευμα. Και όμως το Σεπτέμβρη του 1998, πόσες τυμπανοκρουσίες, πόσα κανάλια και πόση δημοσιότητα, για το θαύμα της πρώτης πετυχημένης μεταμόσχευσης! «Κάνω αυτή την εξομολόγηση για να μάθουν όσοι ονειρεύονται ένα νέο άκρο ότι δεν αξίζει τον κόπο να ρισκάρουν τη ζωή τους» είπε ο μεταμοσχευθείς, ενώ ο γιατρός που τον χειρούργησε, Ζαν Μισελ Ντιμπενάρ υποστήριξε ότι ο ασθενής πράγματι θέλει να ακρωτηριαστεί ξανά «αν και δεν υπάρχει καμιά ένδειξη για κίνδυνο της ζωής του από το μόσχευμα ή τη θεραπεία». Αυτή η περίπτωση αναδεικνύει ένα από τα νέα διλήμματα της Ιατρικής. Η μεταμόσχευση χεριού υποτίθεται ότι έγινε για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου υγιούς κατά τα άλλα και όχι για να πειραματιστούν οι γιατροί στην εφαρμογή νέων θεραπευτικών μεθόδων. «Η μεν εγχείρησ...

                                           ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΙΜΑ           Τον ξαναθυμήθηκε την ώρα που ετοίμαζε μακαρόνια με κιμά.           -Nα γίνεται ψίχουλο ο κιμάς,  τη συμβούλευε. Θα τον λιώνεις      καλά με το κουτάλι.  Nα, έτσι. Έπειτα θα τσιγαρίζεις το κρεμμυδάκι      ψιλοκομμένο, θα τ' ανακατεύεις μαζί με τον κιμά, θα ρίχνεις και τη      ντομάτα κι έτοιμο.           -Προσοχή στα μακαρόνια,  συνέχιζε.  Πρέπει να βράζει καλά το      νερό όταν τα ρίχνεις, αλλιώς λασπώνουνε.           Απλώθηκε τέτοια γλύκα στη θύμησή  του.  Θάτανε δυο  η ώρα κι      είχε γυρίσει απ'  το σχολειό κι αυτός απ'  το γραφείο του, η μαμά      ήταν ακό...

                Sorry wrong diagnosis                            Χάιδεψε την κοιλιά της  ακριβώς εκεί στο  εξόγκωμα που θάταν      το  ποδαράκι  του;  ή  μήπως  το  κεφαλάκι  του;  και  χαμογέλασε      ευτυχισμένα.           -Επιτέλους.   Σίγουρα  τούτο   το   παιδί   θα   βγει  γερό,      οπωσδήποτε.           Ο  Γιώργος  από  τη  γωνιά  ετοιμάζοντας  τις  βαλίτζες, της      έστειλε ένα φιλί ανάμεσα στα δάχτυλά του.           -Λοιπόν έτοιμοι Αγάπη; Επιστροφή στη βάση μας.           Πόσο τους στοίχισε  τούτο το  ταξίδι ένας Θεός  το ξέρει. Ας      είναι ...

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Το τεθωρακισμένο 84337 «μορφωμένο» του Πολυτεχνείο... : Τι έγινε το άρμα μάχης που μπήκε εκείνη τη νύχτα στο Πολυτεχνείο; Το άρμα “υπηρέτησε” μέχρι την απόσυρσή του, σε μονάδες του Έβρου, απ΄ ό...

Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 www.youtube.com

Του Πολυτεχνείου το αδειανό πουκάμισο   Το Πολυτεχνείο ζει . Έτσι τελειώνουν συνήθως οι επετειακές ομιλίες.     Το Πολυτεχνείο πέθανε. Εκεί καταλήγουν οι επώνυμοι πού εκτίθενται στα τηλεοπτικά παράθυρα για να σχολιάσουν τα βίαια γεγονότα, που ξεσπούν κάθε χρόνο με αφορμή την επέτειο. Και οι δύο έχουν λάθος άποψη. Γιατί τo μήνυμα του Πολυτεχνείου παρ' ότι το κράτος προσπάθησε να το εγκλωβίσει σε μουσειακού χαρακτήρα εκδηλώσεις και οι περί τα Εξάρχεια αναρχικοί καπηλεύονται συστηματικά, μεταβάλλεται σαν κάθε ζωντανός οργανισμός σύμφωνα με την ιστορική πορεία. Φέτος βιώσαμε μιαν αναβίωση αυτού ακριβώς του πνεύματος με την αυθόρμητη εξέγερση του κόσμου στην εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, που καθόρισε τις αλλαγές.     Για να κατανοήσουμε όμως το μήνυμα τον Πολυτεχνείου χρειάζεται να μελετήσουμε τη γενιά που το ενσάρκωσε, τη γενιά που σήμερα χλευάζεται, επειδή ελάχιστοι την καπηλεύθηκαν. Είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν, ενώ ακόμη συνε...

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, ΕΙΡΗΝΟΔΡΟΜΟΣ_01 www.youtube.com

Ανείπωτο Ψαλιδίστε τους ήχους σε κορδέλες.  Γιορταστικούς παιάνες  υψώστε στο καρναβάλι. Μασκαρευτείτε.  Κάπου ανάμεσα στις μάσκες κρύβεται  τ’ αληθινό σας πρόσωπο.  Σχοινιά αγχόνης οι σερπαντίνες γυμνώνουν τις ελπίδες, Ποιός είναι αυτός;  Όλοι φορούν αγγελικές φτερούγες.  Καλυφτείτε. Ο κόσμος χαλαρά ξετυλίγεται στο φύσημα της Ιστορίας.  Φυλλορροεί χαρτοπόλεμος. Ενδυόμεθα τη χλεύη του κομφετί,  Καθώς τουρτουρίζουμε στη χιονοθύελλα,  Μεγάλες λέξεις, ηρωικές προσπάθειες, αστραφτερά ταξίδια τυλιγμένα στη χλεύη του χρόνου,  αόρατα, θαρρείς ανύπαρκτα.  Δεμένοι σαν τον Γκιούλιβερ,  από ασήμαντα ανθρωπάκια,  τις ίδιες μας τις προσδοκίες,  σταλιά σταλιά πεθαίνουμε. Φιλολογούμε, φιλοσοφούμε, κουτσομπολεύουμε, χωνεύουμε, χορεύουμε, πορευόμαστε, ονειρευόμαστε, μηρυκάζουμε, εικάζουμε, παλεύουμε, δουλεύουμε, μασκαρευόμαστε, κοκορευόμαστε, αφουγκραζ...

Ανείπωτο Ψαλιδίστε τους ήχους σε κορδέλες. Γιορταστικούς παιάνες υψώστε στο καρναβάλι. Μασκαρευτείτε. Κάπου ανάμεσα στις μάσκες κρύβεται τ’ αληθινό σας πρόσωπο. Σχοινιά αγχόνης οι σερπαντίνες γυμνώνουν τις ελπίδες, Ποιός είναι αυτός; Όλοι φορούν αγγελικές φτερούγες. Καλυφτείτε. Ο κόσμος χαλαρά ξετυλίγεται στο φύσημα της Ιστορίας. Φυλλορροεί χαρτοπόλεμος. Ενδυόμεθα τη χλεύη του κομφετί, Καθώς τουρτουρίζουμε στη χιονοθύελλα, Μεγάλες λέξεις,  ηρωικές προσπάθειες, αστραφτερά ταξίδια τυλιγμένα στη χλεύη του χρόνου, αόρατα, θαρρείς ανύπαρκτα. Δεμένοι σαν τον Γκιούλιβερ, Από ασήμαντα ανθρωπάκια, τις ίδιες μας τις προσδοκίες, Σταλιά σταλιά πεθαίνουμε. Φιλολογούμε, φιλοσοφούμε, κουτσομπολεύουμε, χωνεύουμε, χορεύουμε, πορευόμαστε, ονειρευόμαστε, μηρυκάζουμε, εικάζουμε, παλεύουμε, δουλεύουμε, μασκαρευόμαστε, κοκορευόμαστε, αφουγκραζόμαστε τα νεκροφάγα έντομα Πώς τραγανίζουν τα γυμνά μας κόκαλα. Ονειρευόμαστε το επιτύμβιο  «Μια καλή φωτ...

Marie -Πιερ Curie                         Μια ιδανική συζυγική συνύπαρξη      Κάθε άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκα ψάχνει για να βρει τη θέση του μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Και αν ο άνδρας καλείται να ξεπεράσει αμέτρητα εμπόδια όταν καλείται να καταπιαστεί με την αναζήτηση της βαθύτερης του κλίσης, η γυναίκα  έχει ν' αντιπαλέψει πρόσθετα με όλους τους κοινωνικούς κώδικες που της επιβάλουν μι συμπεριφορά, που τη φυλακίζουν σε στενά όρια. Κανείς άνθρωπος δεν είναι μονοσήμαντος. Και  αυτό   που λέμε ευτυχία δεν είναι παρά η εσωτερική αρμονία σε αυτές τις συχνά αλληλοαναιρούμενες παρορμήσεις μας, η σιγουριά ότι είμαστε σωστά τοποθετημένοι στον κόσμο, η βεβαιότητα ότι βρισκόμαστε από τη σωστή πλευρά στα σύνορα που χαράζει η καρδιά μας. Η γυναίκα παρά την υποστολή της σημαίας του φεμινισμού εξακολουθεί να ψάχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Δεν επιβάλλονται πια κανόνες συμπεριφοράς, αλ...

 Η Προσευχή     Οι μεγάλες ώρες αντιστέκονται τη νύχτα που μας διαλύει. Περαστικές οπτασίες οι νίκες, ουρανός η απελπισία μας, γιατί το αύριο ωκεανός μας κυκλώνει και το σκαρί μας αβέβαιο. Ανθρώπινα κοπάδια την έρημο ποτίζουν μ’ αίμα και δάκρυ.  Ο ύπνος μας βαθύς, γεμάτος εφιάλτες κι οι λέξεις άστοχες καμπανολαλιές στον ύμνο του Τίποτε. Τα τρομαχτικά οράματα των προφητών τύφλωσαν τα’ ακοίμητα βλέφαρα κι η ανάσα του πελάου μας πολιορκεί.  Να τραγουδήσουμε το χαμένο μέλλον, ξεχνώντας του χθες την παραφροσύνη μιας κι όμοιοι με θεοί παλέψανε υψώνοντας τη γροθιά στο πεπρωμένο μας. Λυπημένες αγάπες οι μέρες που θα ρθουν. Κόσμοι φανταχτερές σαπουνόφουσκες, λιμάνια ανήλιαγα, χάρτες μυστικοί καμένοι κι ένα σπυρί ρυζιού να ταξιδεύει στ’ άπειρο. Τα σύνορα των αδυναμιών μας ψήλωσαν φυλακίζοντας τις ελπίδες μας και το φως αδιάψευστος μάρτυρα των εγκλημάτων που θαρθούν μια και ποτέ δε στάθηκαν μια στάλα ν’ αναπαυθούν απ’ το μακάβριο έργο τους.  Νύχτα, σπλαχ...

Πιστεύω Πιστεύω λοιπόν στα μελλούμενα και τα χθεσινά, τα παντοτινά, όσα ονειρευτήκατε κι έλιωσαν στα χέρια σας σαν στάχτη, όσα κατακτήσατε και πετάξατε στη γωνιά, στις σπασμένες κούκλες και τα ξεχαρβαλωμένα τρενάκια, τα προδομένα αισθήματα, τα ταξίδια που ξεχάσατε και τη γεύση αηδίας του γιορταστικού σας τραπεζιού. Πιστεύω στις φανταχτερές βιτρίνες που καθρεφτίζουν εξαθλιωμένους ζητιάνους, στις γιγαντοαφίσες της πείνας και του πόνου που πουλούν φανταχτερά κουρέλια, στις χάντρες που βαφτίσατε επιτυχία και στα φέρετρα με τα τόσα κυβικά που βουίζουν στις λεωφόρους σας. Προσμένω τους κατεβασμένους διακόπτες με την αταραξία της λίμνης. Κι αν βγάζω τη γλώσσα στις ευχές σας κι αν σας χαϊδεύω στο σπαραγμό κι αν καταπίνω τα χάπια της αναβολής, πεισματικά σας αρνούμαι. Δεν είσαστε σεις οι περιπλανώμενοι μεσσίες της καινούριας μέρας. Δεν είναι το φως που μας προτείνετε προμήνυμα αυγής. Λουστήκαμε την επανάληψη της βαρβαρότητας με χρώματα ελπίδας φρούδας. Βουλιάξαμε κι αντιστεκόμαστε στην ά...

Και οδόντα αντί οδόντος Παιδιά του Κάιν ο περιούσιος λαός. Χορός του αίματος πάντα για τη Σαλώμη. Ζητεί την κεφαλήν των δικαίων επί πίνακος. Στη Βηθλεέμ η σφαγή των νηπίων κορυφώνεται. Ισοπεδωμένα όνειρα στη Τζενίν. Ο Ιορδάνης εστράφη προς τα οπίσω αρνούμενος μετά βδελυγμίας την σπονδήν του αίματος. Η Νεκρά θάλασσα εδικαιώθη. Η τιμή του τετιμημένου στα χρηματιστήρια της Γουόλ στρίτ. Ο χασάπης Σαρόν χαριεντίζεται στις αγορές του κόσμου. Οι τρομοκράτες της γης απειλούν τα πυροτεχνήματα της Ανάστασης. Γυμνοί βέβηλοι, χωρίς προσχήματα, οι λύκοι περιεβλήθησαν βοράν προβάτου. Τα θύματα του χθες υπερέβαλαν τον ζήλον των θητών. Διψούν για αίμα. Μα πώς να μονιάξουν οι άνθρωποι στην Παλαιστίνη, όπου ούτε οι θεοί  δε φαίνεται να χωρούν; Πώς να μοιράσουν την έρημο, το λιγοστό νερό, το βουερό αγέρα τα ιερά κτίσματα; Βαριά από μύθους, αίμα, δάκρυα κι απελπισιά η γη της επαγγελίας ολάκερης της ανθρωπότητας δεν έπαψε να διψά για ανθρώπινες ψυχές τόσους αιώνες. Όμως το πιο τραγικό ...

      Καράβι γιορταστικό ο χρόνος σημαίνει τις αλληγορίες του την ώρα που οι φράσεις ξεσχίζουν τ’ άμφια της εξουσίας. Με τις λέξεις φτυάρια ανοίγω το μνήμα των ονείρων μου. Εσύ, ρουτίνα,  θα τα εκτελέσεις. Οι γρίφοι μας ξεστομίζουν τις αλήθειες που λούφαξαν στη σκιά.       Αλήθεια! Πόσες αλήθειες με δικάζουν; Στις μάχες πάντα νικητής, ποτέ ζητιάνος. Παντοκράτορας, έλεγα στην πρώτη νιότη. Έμαθα σιγά σιγά σαν τον κλέφτη να γλυκαίνω τους πόθους με ξεροκόμματα στοργής. Ντυμένες σεμνά, κουκουλωμένες κάτω από σεντόνια οι πεθυμιές φτερούγισαν άσεμνες χειρονομίες, εκρήξεις ηδονής, λάμψεις πυρετικές στ' ανύπαρκτο. Η ψευδαίσθηση της μιας νύχτας βάραινε μια ζωή τα όνειρά μας.    Η δειλία γυμνώνει ξεδιάντροπα το κτήνος που μεταμορφώνεται στ’ ανθρώπινο κουκούλι. Το σιχαμερό κουκούλι που πνίγει όλους όσους ονειρευόμαστε το φτερωτό ταξίδι σ’ άλλους γαλαξίες. Κάπου κρυφά αιμορραγούμε. Ματωμένα πούπουλα στα χρυσά κάγκελα μαρτυρούν την απόπειρα δραπέτε...

"Ελευθεροτυπία" Σ' ευχαριστώ γιατί τίμησες το όνομά σου φωτο επιλογή δημοσιευμένων συνεργασιών μου