Το τίμημα της τουριστικής αξιοποίησης στη Σαντορίνη (και όχι μόνο)

Το τίμημα της τουριστικής αξιοποίησης.

Την καμαρώνουμε στις διαφημίσεις τη Σαντορίνη μας. Μοσχοπολουλάμε το «χρώμα» και την ιδιαιτερότητα, την ιερότητα του δειλινού από το ύψος της καλντέρας. Αποκρύπτουμε την υπόμνηση των επαναλαμβανόμενων καταστροφών. Διαγράφουμε ότι δε συμφέρει. Πολιορκούμε την ιστορία μη μας εκδικηθεί. 

Φυλακισμένη σε παντοειδείς κεραίες η Μονή του Προφήτη. Από το ύψος της ανάγλυφος πάντα ο χάρτης, η αδιατάραχτη γεωγραφία που σε ξαστεριά αγκαλιάζει τα γειτονικά νησιά απ’ την Ανάφη και την Αμοργό μέχρι την Κρήτη. 

Το ίδιο το νησί παραμορφώθηκε. Τα χωριά καταργήθηκαν, ο «Καποδίστριας» καταβρόχθισε τους οικισμούς σ΄ ένα δήμο, εκεί που υπήρχε θάλασσα κάμπου και νησιά οικοδομών τώρα ένας ωκεανός οικοδομών με μικρά παράθυρα οικοπέδων. 

Δόμηση σε πλάτος και βάθος. Πρωτεϊκή μεταμόρφωση από χρόνο σε χρόνο. Αγνώριστος ο τόπος που αγάπησες. Σαν πολυαγαπημένη που αποκτά τερτίπια πόρνης. Το τίμημα της τουριστικής αξιοποίησης. 

Ίσως λαθεύεις. Πριν ήταν φέουδο με λίγους εύπορους και άφθονη φτωχολογιά. Πριν ήταν η λέπρα, το τράχωμα, η πείνα. Τώρα όλοι κατέχουν περιουσίες. Όλοι ζουν από τον τουρισμό. Μεταμορφώθηκαν όπως και το νησί. Από κει που έμεναν νηστικοί για να φιλοξενήσουν τον ξένο, τώρα προσπαθούν να τον ληστέψουν με κάθε τρόπο. 

Πρώτα κάποιοι σπούδαζαν για να ξεφύγουν από την ένδεια. Τώρα αν και έχουν την οικονομική δυνατότητα, δε σπουδάζουν, επειδή η γνώση δεν φέρνει χρήμα και «γιατί να δουλέψει το παιδί, αφού βγάζει το μεροκάματο χωρίς γράμματα;». 

Παιδί της Β Λυκείου είπε ότι ποτέ δεν τους είχαν πάει με το σχολειό εκδρομή στην Αρχαία Θήρα επειδή έχει ποδαρόδρομο!!! δικαιολογία αδιανόητη για τα παλιά παιδιά της φτώχειας και κυρίως για τους καθηγητές τους.

 Όμως σε μια τουριστική περιοχή κανείς δε ζει με μόνο το μισθό κι ο καθηγητής πια δεν ξοδεύεται χωρίς κέρδος, όπως και οποιοσδήποτε άλλος υπάλληλος. Δικαστήρια αναβάλλονται επειδή δικαστής ήταν και ξενοδόχος και οι ιστορίες της Θέμιδος θα ξάφνιαζαν και τον Τσιφόρο. 

Η Σαντορίνη θεωρείται αξιοζήλευτη. Είναι η ακριβότερη περιοχή. Κάθε φτωχή περιοχή της Ελλάδας θάθελε να της μοιάσει. Η ίδια κομπάζει ότι κανείς δεν το μπορεί γιατί κανείς δεν έχει τόσα να επιδείξει. 

Και όμως! Μέχρι το τέλος της δικτατορίας δεν ήταν παρά τόπος εξορίας. Στην ιστορία της πέρασε πολλούς κύκλους. 

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ζούμε μιαν ακόμα φάση της σαν τη σελήνη. Μόνο που κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει αυτή η πανσέληνος.

Πρώτη δημοσίευση στη στήλη "Εξ αφορμής" εφημερίδα Η ΑΥΓΗ (9-9-2000)

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου