Η εκδίκηση των πεινασμένων


       Η εκδίκηση των πεινασμένων
      Η εκδίκηση των ζώων, λένε κάποιοι. Αγελάδες τρελές, κοτόπουλα με διοξίνη, χοιρινά αμφιβόλου ηθικής. Μήπως πρέπει να γίνουμε χορτοφάγοι; Όμως μήπως και τα χορταρικά είναι αθώα; Γενετικά μεταλλαγμένα λαχανικά, ντομάτες με ορμόνες, κολοκυθάκια με αντιβιοτικά, φρούτα με ζιζανιοκτόνα, ιχθύων τερατογενέσεις και ραδιενεργά χόρτα.
   Πανικός. Γέροντες ογδοηκοντούτεις μετά το άψογο τσεκ απ αναρωτιούνται «Κρεατόσουπα μπορώ να τρώω γιατρέ ή θα τρελαθώ κι εγώ;» Οι μανάδες προβάλουν τα στήθη και επιστρέφουν στο θηλασμό ή εφ’ όσον ανάλογη νόσος δεν ακούστηκε στο δυσεύρετο και πανάκριβο (τα οικολογικά προϊόντα πάντα ήταν υπερτιμημένα) γάλα γαϊδούρας. Τα μεγαλύτερα παιδιά στρέφονται στα πλαστικά ζαχαρωμένα γαριδάκια πάντα λάιτ.
    «Αχ! Τι καλά που τρώγαμε τότε στην κατοχή!» αναπολούν νοσταλγικά οι πρεσβύτεροι. «Κάθε φαγητό ήταν νόστιμο κι εγγυημένο. Τώρα όλα τα έχουμε και όλα μας σκοτώνουν.»
   Εκδίκηση των πεινασμένων τούτος ο πανικός των χορτάτων. Παιδιά του λιμού και παιδιά της αμφίβολης αφθονίας. Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δεν υπάρχει ασφάλεια στον παράδεισο του καταναλωτισμού. Όσους νόμους κι αν χτίζουν όσο ύψιστος νόμος παραμένει το κέρδος μη προσδοκάτε την επιστροφή στην αγνότητα. Ματωμένα τα χέρια μας από το στραγγαλισμό της φύσης.   Εξαγοράζουμε λέει το δικαίωμα ρύπανσης των υπανάπτυκτων, τους απειλούμε αν δεν τηρούν όσα τους επιβάλουμε. Οικολογικοί νόμοι σε βάρος των υπανάπτυκτων λαών.
    Η ζούγκλα της πολιτισμένης διεθνούς κοινωνίας. Χωρίς ενδοιασμό καταστρέφουν την περίσσεια των τροφών όταν οι τιμές είναι ασύμφορες, αδίστακτα μπουκώνουν ζώα και φυτά με σπέρματα θανάτου. Όχι για τη βελτίωση της ποιότητας ή της ποσότητας όπως υποστηρίζουν αλλά για τη μεγιστοποίηση του κέρδους.
    Ζούμε τον αιώνα του θριάμβου της ανεξέλεγκτης αγοράς, της δικτατορίας του παγκόσμιου κεφαλαίου Και πια δεν υπάρχει ελπίδα βεβαιότητας, αλλά αδιάλειπτη δυσπιστία. Μέχρι να συνηθίσουμε κι αυτό τον τρόμο. Χωρίς επιστροφή όλα μολυσμένα. Όσα στερούμε από το συνάνθρωπο, όσα καταναλώνουμε με βουλιμία.
  Ο θάνατος βρίσκεται μέσα μας παντοδύναμος. Ο μόνος δίκαιος θεός. Και για χορτάτους και για λιμασμένους. Το στερνό μάθημα της ανθρωπότητας.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης