Ιστορικές στιγμές

Ιστορικές στιγμές
Ζούμε ξανά ιστορικές στιγμές. Όπως τις έζησαν οι γονείς μας το 1940, όπως την ξαναζήσαμε την εποχή του Πολυτεχνείου. Όλοι οι έλληνες με μια καρδιά και ένα εθνικό στόχο. Το νέο στοιχείο η στοίχιση πίσω από μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, που επιτέλους ενσαρκώνει τις προσδοκίες όλων των ελλήνων. 
Συγκινητική η παγκόσμια αλληλεγγύη, που θυμίζει σε μας τους παλιούς την εποχή της Χούντας. Κάτι αλλάζει στην ατμόσφαιρα της Γηραιάς Ηπείρου. Κάτι που αν και ακόμη δεν άγγιξε τους κυβερνήτες, συνεπήρε ήδη τις καρδιές των πολιτών. Φυσάει ελπίδα σε μια περιοχή όπου ακόμη λυσσομανούν οι φλόγες του πολέμου.
 Δεν ήταν μόνο τα χρόνια της λιτότητας. Η ευμάρεια είχε διαβρώσει την αλληλεγγύη, ο καταναλωτισμός είχε καταστρέψει την συλλογικότητα, ο καπιταλισμός είχε παραμορφώσει τις νεανικές προτεραιότητες. Καθένας για τον εαυτό του και όποιος φάει τον άλλο ήταν οι κανόνες της αγοράς. Η χυδαιότητα των κανόνων του Κεφαλαίου  που δεν έχουν σχέση με τη δημοκρατική άμιλλα.
Οι έλληνες γονείς χρυσοπλήρωναν τα μεταπτυχιακά των παιδιών τους στο εξωτερικό για να καταλήξουν στο δίλημμα Ανεργία ή μετανάστευση. Ολόκληρες γενιές τρομοκρατήθηκαν ότι θα έλθουν οι κουμουνιστές να πάρουν τα σπίτια που οι γονείς με αίμα έχτισαν για να καταλήξουν με τον ΕΜΦΙΑ να γίνουν νοικάρηδες προς έξωση στο ίδιο τους σπίτι. Και η μεγαλύτερη προσβολή αυτό το "όλοι τα φάγαμε" να σπρώχνει όλο και περισσότερους σε μηδενιστικές απόψεις. 
Και να που ξαφνικά μια κυβέρνηση, δεν αλλάζει μετά τις εκλογές αυτά που προεκλογικά έταζε. Και να που νέοι άνθρωποι, με ορμή, γνώσεις και σύνεση στέκονται ισότιμα όρθιοι απέναντι στα θεριά της Ευρώπης και θυμίζουν σταθερά ξανά ποιοι είμαστε και τι μας χρωστούν, καταθέτουν σχέδιο και εργαλεία. Η αξιοπρέπεια αυτού του λαού είναι ότι δεν παζαρεύεται και αυτό το κατανοούν όλοι όσοι ελπίζουν στη διαπραγμάτευση των κανόνων και επειδή θέλουν την παραμονή της χώρας στο Ευρώ είναι πρόθυμοι να συμβάλουν στο μερίδιο που τους αναλογεί σε αυτή τη νέα προσπάθεια. 
Δεν ήταν οι δημοσκοπήσεις που λένε ότι πάνω από το 80% επικροτεί τη στάση της νέας κυβέρνησης. Είναι τα πρόσωπα των πολιτών κάθε ηλικίας και προέλευσης που χωρίς κομματικές σημαίες, παρά την παγωνιά συγκεντρώθηκαν αγκαλιάζοντας τον Άγνωστο και τη Βουλή για να υπερασπιστούν το Μέλλον της Ελλάδας. Και είναι τόσο βαριά η ευθύνη της νέας Κυβέρνησης που ενσαρκώνει τις προσδοκίες τόσων ελλήνων που ήταν φυσικό να σπάσει την αυτοσυγκράτηση στου νέου πρωθυπουργού στην έκφραση αληθινής συγκίνησης στην κατάληξη των κυβερνητικών δεσμεύσεων.
Δεν ξέρω αν υπάρχει θεός της Ελλάδας, αλλά επιτέλους ο άνεμος φυσά ούριος στις καρδιές των Ελλήνων. Και πάντα στην ιστορική μας διαδρομή μόνο ενωμένοι μεγαλουργήσαμε. Από το Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές μέχρι τις Βρυξέλλες.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης