Εξαρτημένοι από την τεχνολογία



            Εξαρτημένοι από την τεχνολογία

   Παλιά τα μοναχικά μας ταξίδια συντρόφευαν  κάποια βιβλία και χαρτιά. Αργότερα -χάρη στην τεχνολογία- και η μουσική με τα ακουστικά μας. Τώρα πια αν και στη βαλίτζα μας κουβαλάμε και λαπτοπ και τάμπλετ είμαστε πλήρως εξαρτημένοι από τα κινητά, που είναι τα μοναδικά που μας συνδέουν με ότι ορίζουμε σαν προσωπική μας ζωη.
Μπαίνοντας στο πλοίο σήμερα κάποια στιγμή νόμισα ότι είχα ξεχάσει το κινητό μου. Παρακάλεσα ένα υπάλληλο της Εταιρείας να κάνω από το κινητό του κάποιο τηλεφώνημα, γιατί είχα χρόνο μέχρι τον απόπλου, για να μου το φέρουν από το σπίτι και ο άνθρωπος ευχαρίστως συναίνεσε. 
Το πρόβλημα είναι ότι όλοι πλέον αποθηκεύουμε τους αριθμούς των τηλεφώνων στις συσκευές ή το διαδίκτυο και κανείς δε θυμάται τον αριθμό του κινητού ακόμη και των πιο κοντινών του ανθρώπων, ενώ στα σταθερά τηλέφωνα (που κατακλύζονται από διαφημιστικά τηλεφωνήματα) οι περισσότεροι δεν απαντούν, καθώς οι πραγματικά δικοί μας άνθρωποι ξέρουν και το κινητό μας.
Κάποτε ήταν φυσική η αίσθηση της απομόνωσης. Τώρα νιώθουμε την ανάγκη να ενημερωνόμαστε έστω και από τίτλους, για τις ειδήσεις και τον καιρό μέσα από το κινητό μας που προς το παρόν είναι η μόνη συσκευή που συνδέεται παντού στο Ίντερνετ. Έτσι με φρίκη μου διαπίστωσα ότι χωρίς το κινητό θα ήμουν αποκομμένη όχι μόνο για τις 4-5 ώρες του ταξιδιού, αλλά για όλο τα διάστημα των διακοπών μου.
Βασικά είμαι μοναχικό πλάσμα, αλλά ξαφνιάστηκα διαπιστώνοντας ότι χωρίς το κινητό ένιωθα κάπως ανάπηρη. Παρατηρώντας, αργότερα, τους συνταξιδιώτες μου διαπίστωσα ότι και η συντριπτική τους πλειοψηφία ζούσε το ταξίδι μέσα από το κινητό, είτε βγάζοντας με παρέα σέλφι φωτογραφίες, είτε μοναχικά οι μεν ηλικιωμένοι παίζοντας τα διάφορα παιχνίδια, οι δε νεότεροι παρακολουθώντας ταινίες ή συνομιλώντας στην πανανθρώπινη Βαβέλ μέσω βιντεοκλήσεων.
Τελικά το κινητό είχε χωθεί σε μια γωνιά της τσάντας μου (τα κλειδιά και τα κινητά έχουν την τάση να εξαφανίζονται..) και η ανακάλυψή του μου επέτρεψε να επιβιβαστώ με ηρεμία στο πλοίο απολαμβάνοντας το ταξίδι, συντροφιά με τη μουσική, την ανάγνωση, την πληροφόρηση, τη σιγουριά της επαφής με τους αγαπημένους μου και το αίσθημα της συνύπαρξης στην παγκόσμια ιντερνετική οικογένεια.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης