"Θαυματουργό" λάδωμα

"Θαυματουργό" λάδωμα

Με αφορμή τη σύλληψη των δυο γυναικών που βανδάλιζαν τα εκθέματα στο Βυζαντινό και το Μπενάκειο Μουσείο, επειδή "Οι εικόνες θέλουν λάδι για να θαυματουργήσουν" θυμήθηκα μια πραγματική  ιστορία, που μου είχε αφηγηθεί ο πατέρας μου.

Το δάκρυ του Αρχάγγελου

 Στο Μεγαλοχώρι της Σαντορίνης το σπίτι της θείας Φλώρας ήταν απέναντι από τον εκκλησάκι του  αγίου Ευθύμιου (που τον θεωρούσαν κάτι ανάμεσα σε φύλακα άγγελο του σπιτιού και μέλος της οικογένειας) και έτσι ήταν φυσικό τα κορίτσια της οικογένειας να φροντίζουν καθημερινά, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς ν' ανάβουν τα καντήλια. 

Εκείνο το βράδυ ήταν η σειρά της τότε 15χρονης Ουρανίας να φροντίσει τον άγιο Ευθύμιο. Σκούπισε καλά καλά, αφού ράντισε πρώτα με νερό το χωματένιο δάπεδο, ξεσκόνισε και πέρασε με πετρέλαιο τα στασίδια, φυσικά και δεν μπήκε στο Ιερό (αφού ήταν γυναίκα), αλλά φρόντισε να καθαρίσει και τις εικόνες (αφού δεν είχε εκείνη την ημέρα Περίοδο) άλλαξε το νερό και το λάδι σε όλα τα καντήλια κι άναψε ένα δίπλα στην πόρτα για να δείχνει τον ίσιο  δρόμο στον κάθε προσκυνητή . 

Ένιωθε πολύ χαρούμενη εκείνο το βραδάκι η Ουρανία και τελειώνοντας ασπάστηκε όλα τα εικονίσματα με το αίσθημα του ανθρώπου που τελείωσε με επιτυχία ένα σημαντικό έργο. 

Καθώς πήγε να ασπαστεί την εικόνα του αρχάγγελου Μιχαήλ, που φύλαγε με το σπαθί του την πλαϊνή πύλη του Ιερού τα μάτια του Αρχάγγελου (ίσως ξεφλουδισμένα) καρφώθηκαν στα δικά της. 

-Σα να πονάνε τα ματάκια του Αρχάγγελου!! συλλογίστηκε με τρυφερότητα και αυθόρμητα, όπως θάκανε θεραπευτικά για κάθε παιδί που θα βρισκόταν στην φροντίδα της, βούτηξε το δάκτυλό της στο καντήλι κι άλειψε τα μάτια του Αρχάγγελου για να μη πονάει. Το ότι το δάκτυλο της παρέσυρε και λίγο νερό κάτω από το λάδι, ούτε που το πρόσεξε. Σταυροκοπήθηκε ευλαβικά και γύρισε στο σπίτι με την καρδιά γεμάτη ευλογία. 

Αμέσως μετά η ευσεβέστατη κυρα Μαριγούλα πέρασε κι αυτή να προσκυνήσει τον άγιο Ευθύμιο για καληνύχτα. Σταυροκοπιόταν κι έκανε μετάνοια μπροστά από κάθε εικόνισμα πριν να προσκυνήσει και καθώς σήκωσε το κεφάλι μπροστά από τον Αρχάγγελο πάγωσε από τρόμο. 

Τα μάτια του Αρχαγγέλου έλαμπαν και δυο δάκρυα κυλούσαν στο νεανικό του πρόσωπο. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Μιχαήλ -σε αντίθεση με το Γαβριήλ που είναι προάγγελος Ευαγγελισμών- σαν ψυχοπομπός είναι κομιστής θανάσιμων δεινών και δίκαια η Μαριγούλα τρομοκρατήθηκε κι έσπευσε στο σπίτι του παπά διαλαλώντας σε όλη τη διαδρομή το θαύμα, έτσι που φθάνοντας μπροστά από το σπίτι του παπά είχε ήδη συγκεντρωθεί το μισό θεοσεβούμενο χωριό..

- Θαύμα, παπά μου, είπε κλαίγοντας. τρέξε να δεις με τα ίδια σου τα μάτια. Ο Αρχάγγελος κλαίει. Το λέει ξεκάθαρα. Ποιος ξέρει τι θα γίνει πάλι; Σεισμός; Λιμός; Το ηφαίστειο; Θανατικό; Πόλεμος; Ο Θεός μας τιμωρεί για τις αμαρτίες μας. Να τρέξουμε να δεηθούμε να προλάβουμε. 

Θέλοντας και μη ο παπάς έσπευσε, σήμαναν οι καμπάνες όλων των ναών του χωριού και όλοι μαζί με το κερί στο χέρι διαπίστωσαν ότι η μαρτυρία της κυρα Μαριγούλας ήταν αληθινή. 

Ο Αρχάγγελος πραγματικά έκλαιγε. Κανείς δε σκέφθηκα να του σκουπίσει τα δάκρυα. Όλοι γονάτισαν κι άρχισαν με γοερούς λυγμούς την παράκληση, που θα γινόταν ολονυχτία για να σπεύσουν ο Αρχάγγελος και ο οικοδεσπότης άγιος Ευθύμιος και η Παναγιά, (που προστατεύει το χωριό) να μεσολαβήσουν στο Θεό να Του αλλάξουν την καταδικαστική για κείνους απόφαση.

Όπως ήταν φυσικό, ανάμεσα στους πρώτους που έτρεξαν στον άγιο Ευθύμιο για την ολονύχτια δέηση ήταν και όλη η οικογένεια της θείας Φλώρας, ανάμεσά τους και η Ουρανία, που έκανε και τις περισσότερες ματάνοιες.

Μονάχα το πρωί, όταν επέστρεψαν ξενυχτισμένοι  στο σπίτι, η Ουρανία δειλά δειλά μίλησε στη μάνα της.

-Μάνα, της είπε. Εγώ ξέρω ποιος έκανε τον Αρχάγγελο να κλαίει και διηγήθηκε βήμα βήμα τη θεραπεία της στα ματάκια του εικονίσματος.

-Σιωπή! τη συμβούλεψε σοφά η μάνα της. Κακομοίρα μου, μη σου ξεφύγει κάτι. Μη πεις σε κανένα τίποτε.

Έτσι και έκανε η Ουρανία, μέχρι που μεγάλωσε πολύ οι χρόνοι άλλαξαν, δεινά ήλθαν και πέρασαν και μόνο όταν γέρασε το διηγήθηκε σαν παραμύθι στα εγγόνια της. 

Άλλωστε το εικόνισμα (μάλλον η πόρτα) του Αρχάγγελου του αγίου Ευθυμίου απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα στο ευσεβές πλήρωμα -δεχόταν τακτικά πια τάματα και τα αφιερώματα- αφού, χάρη στα δάκρυά του και την ευλαβική ανταπόκριση των πιστών, το θαύμα έγινε και καμιά καταστροφή δεν έπληξε -τουλάχιστον εκείνο το χρόνο= το ευπαθές στις καταστροφές νησί μας.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου