Χάσαμε το φίλο Θεόφιλο Ρόζεμπεργκ από τα ιδρυτικά μέλη της IPPNW στην Ελλάδα

 

με το Θεόφιλο 1988 ταξιδεύοντας για το Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της IPPNW στο Ρήνο

Με λύπη πληροφορηθήκαμε τον πρόωρο θάνατο του εξαιρετικού γιατρού και φίλου, Θεόφιλου Ρόζεμπεργκ.

Ο Θεόφιλος ήταν καθηγητής Ιατρικής και από τους πρώτους που εφάρμοσε την ελάχιστα επεμβατική «ρομποτική» χειρουργική στην Ελλάδα και χρημάτισε για πολλά χρόνια πρόεδρος των «Γιατρών του κόσμου» και του ΚΕΕΛΠΝΟ. 

Ο Θεόφιλος ήταν πρωτοπόρος και πάντα άνοιγε νέους δρόμους. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας μας (ελληνικός κλάδος της IPPNW) και μέλος των ΔΣ μας μέχρι το 1990, όταν στο ιατρείο του μας συγκέντρωσε και ιδρύσαμε τον ελληνικό κλάδο των «Γιατρών του κόσμου», «Medecins du Monde" στους οποίoους και αφιερώθηκε επί πολλά χρόνια, οργανώνοντας την Εταιρεία και ταξιδεύοντας σε πολλές αποστολές σε πληττόμενες περιοχές του πλανήτη. 

Σαν διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος σπουδών στο ΕΚΠΑ «Διεθνής Ιατρική - Διαχείριση κρίσεων υγείας» είχε συμβάλει στην εκπαίδευση αξιωματικών της Αστυνομίας, Λιμενικού και ΜΚΟ για την περίθαλψη των προσφύγων, από την πρώτη στιγμή, που ξεκίνησαν οι προσφυγικές ροές προς την Ελλάδα.

Ήταν άνθρωπος με όραμα και γνώσεις που ήξερε να εμπνέει και να πραγματοποιεί όσα αναλάμβανε. Χάρη στη δική του προτροπή ανέλαβα την ηγεσία της Εταιρείας μας σε μιαν εποχή δύσκολη και με βοηθούσε μέχρι το τέλος ειδικά στα προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών, σε ένα περιβάλλον, όπου σήμερα φοιτητές και καθηγητές ιατρικής δεν είναι πρόθυμοι να ασχοληθούν με ανθρωπιστικές δράσεις, που δεν αποφέρουν μόρια στην ανέλιξή τους.

Ήταν ακόμη άνθρωπος ήπιος και ταπεινός, με ήθος και ακεραιότητα, που παρ’ ότι είχε πολιτική ένταξη σεβόταν τους αντιπάλους και ποτέ δεν ήταν εμπαθής, παρ’ ότι άδικα έγινε στόχος για κομματικά οφέλη. Το 2008 όταν χρειάστηκα την ιατρική του φροντίδα, με χειρούργησε στο Λαικό νοσοκομείο. Ήταν η εποχή που οι συνήθεις ανεγκέφαλοι διέσυραν την σύζυγο του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή κα Νατάσα Παζαίτη, για τις δήθεν ανύπαρκτες ιατρικές της γνώσεις. Εκείνη την εποχή η Νατάσα ήταν βοηθός του Θεόφιλου, δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ σε εφημερίες (προς έκπληξή μου χωρίς αστυνομική προστασία) και ο Θεόφιλος μου μιλούσε πάντα για κείνη με τα καλύτερα λόγια. 

Ο Θεόφιλος ήξερε να διακρίνει το εφικτό από το ιδανικό και στόχευε πάντα σωστά, γιαυτό και ότι εκείνος ξεκίνησε καρποφόρησε και επιβιώνει. Παρ’ ότι προτίμησε να αφοσιωθεί στην δράση των «Γιατρών του Κόσμου» από την προληπτική εφαρμογή των Ιπποκρατικών αρχών, που εφαρμόζει η IPPNW, παρέμεινε δίπλα μας βοηθός και εμψυχωτής σε ότι του ζητούσαμε μέχρι το τέλος.

Στον αποχαιρετισμό του κλείνοντας την ακαδημαϊκή του καριέρα μίλησε αφήνοντας στους νεότερους την παρακαταθήκη του.

«Την Χειρουργική υπηρέτησα με ένα μάτι κριτικής πρωτοπορίας. Υιοθέτησα κάθε πρόοδο που είχε σαν στόχο την γρήγορη αποκατάσταση της υγείας και την ελαχιστοποίηση του πόνου και της ταλαιπωρίας του ασθενή. Με ικανοποίηση θυμάμαι ότι πρωτοστάτησα στην εισαγωγή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής στη χώρα μας στην δεκαετία του ‘80 και υπήρξα σταθερά υποστηρικτής της λεγόμενης “fast track” χειρουργικής. 

Σε αυτό συμφωνούσε με τον ιδρυτή της IPPNW και εφευρέτη του Απινιδωτή καρδιάς, Bernard Lown ο οποίος έλεγε «Do as much as possible for the patient, and as little as possible to the patient.»«Κάνε όσα περισσότερα μπορείς για τον ασθενή και όσα λιγότερα μπορείς στον ασθενή» 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εκατοντάδες φοιτητές μου. Στα μάτια τους βλέπω τους συνεχιστές του έργου και τους θεματοφύλακες των αρχών και των κανόνων της άσκησης της Ιατρικής με συμπόνια και κατανόηση για το δράμα του αρρώστου. Το απαρχαιωμένο και άκαμπτο σύστημα της ιατρικής εκπαίδευσης δεν μου επέτρεψε να τους πλησιάσω πάντα όπως θα έπρεπε και να μοιραστώ μαζί τους τις αγωνίες και τα όνειρά τους. Είμαι όμως ικανοποιημένος γιατί μπόρεσα μέσα από τα προγράμματα ανταλλαγών που για πολλά χρόνια συντόνισα, να ανοίξω τους ορίζοντες και να δώσω σε περισσότερους από πεντακόσιους νέους συναδέλφους την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τα μεγάλα ιατρικά κέντρα και πανεπιστήμια της Ευρώπης…

 Η εμπειρία μου από την άσκηση της ιατρικής με ελάχιστα μέσα στις πιο δύσκολες περιοχές με έπεισε ότι χρειάζεται και στη χώρα μας ένας αριθμός εξειδικευμένων στελεχών στην διαχείριση των μεγάλων κρίσεων στην υγεία. Η εξέλιξη των πραγμάτων και στην ίδια μας τη χώρα επιβεβαίωσε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο την επιλογή μου αυτή και σήμερα με καμάρι βλέπουμε δεκάδες απόφοιτους του Μεταπτυχιακού μας προγράμματος να στελεχώνουν τις υπηρεσίες αρωγής στους πρόσφυγες αλλά και σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς ανθρωπιστικής βοήθειας.

Πρόκειται αναμφίβολα για μία πρωτοποριακή προσέγγιση αυτής της “άλλης” ιατρικής, της ιατρικής των ευπαθών ομάδων πληθυσμού, της λεγόμενης «ιατρικής του δρόμου» που για πολλά χρόνια παρέμενε στο περιθώριο της επίσημης ιατρικής εκπαίδευσης. »

Το όραμά του θα εξακολουθεί να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί, γιατί ενσαρκώνει τις αρχές του Ιπποκράτη. 

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του -γιατρό και μέλος μας- Βάσω Κολύβα Ρόζεμπεργκ, τα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

πρόεδρος του ελληνικού κλάδου της IPPNW

αντιπρόσωπος της ICAN στην Ελλάδα