Στην οικονομική κρίση περισσότερο.
«Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος». Σύμφωνοι.
Κακώς οι Κασσάνδρες με την ανατολή των φαστφουντάδικων προέβλεπαν την εξαφάνιση οδόντων και εντέρου (μετά την ήδη ατροφία των φρονιμίτων και της σκωληκοειδούς) από το ανθρώπινον είδος, με την καθιέρωση τροφών αποτελουμένων από δισκία επιθυμητών γεύσεων με τις αναγκαίες θρεπτικές ουσίες.
Οποία πλάνη! Το φαγητό δεν είναι τροφή αλλά ιεροτελεστία. Φαστ φουντ της χοληστερίνης της απελευθέρωσης, κυριλέ μετά κηρίων για ακριβοπληρωμένο υποκατάστατο ρομαντισμού, πανσπερμία εθνικών γεύσεων για κάθε βαλάντιο, από πακέτο για το σπίτι μέχρι σερβίρισμα σε κορμιά ημίγυμνων νεανίδων, που προσφέρονται αφιλοκερδώς να χρησιμοποιηθούν σα σερβίτσιο σε «γεύματα εργασίας» εχόντων και κατεχόντων.
Ο Σουητώνιος δε ντρεπόταν να ομολογεί το πάθος του για το κύρος του καλού φαγητού. Το αγαπημένο του ήταν η «πίτα της Αθηνάς» που είχε για υλικά μυαλά παγωνιού και φασιανού, γλώσσες ροδόχρωμου φλαμίγκο και συκώτια λούτσου ψιλοκομμένα μέσα σε γάλα λάμπραινας. Ακούγεται από άνοστο έως αηδιαστικό. Σημασία δεν έχει η γεύση αλλά ο συμβολισμός . Για να φας «πίτα της Αθηνάς» έπρεπε νάσαι πλούσιος και ισχυρός, Μια γλώσσα ροδόχρωμου φλαμίγκο στοίχιζε όσο τρία τουλάχιστον αρνιά και για κάθε πίτα χρειάζονταν τουλάχιστον 20 τέτοιες γλώσσες. Σε κάθε μπουκιά του ο Βιτέλιος έλιωνε την αξία τουλάχιστον 150 γευμάτων πληβείων, έτσι που κάθε του μπουκιά ήταν επίδειξη δύναμης και πολιτική πράξη.
Η ίδια άποψη εικονογραφήθηκε στη διαφήμιση ποτού που τελειώνει στο μέσον ερωτικού γεύματος κι ο αμφιτρύωνας μ’ ένα νεύμα προκαλεί την εκτόξευση πυραύλων, απογείωση ελικοπτέρων, κατάπλου υποβρυχίων και επιδρομή κομάντος για να καταλήξει το μπουκάλι του ελιξιρίου στο δίσκο του πανευτυχούς έμπιστου σερβιτόρου απ’ όπου ένα στραβοπάτημα αρκεί για να το συντρίψει στο έδαφος προκαλώντας το ίδιο αδιάφορο νεύμα του πανίσχυρου οικοδεσπότη που θα κινήσει την ίδια προφανώς διαδικασία. Το κύρος του πλούτου. Περισσότερο την εποχή της οικονομικής κρίσης.
Κάθε επιθυμία είναι πραγματοποιήσιμη, κάθε μέσον εφικτό. Βιομηχανίες τροφίμων που έχουν σχέση με τα φάρμακα ήδη εισέβαλλαν στην παρθένα αγορά της Κίνας αλλάζοντας τις διαιτητικές συνήθειες για να προκαλέσουν το γνωστό κύμα της υπερχοληστεριναιμίας που θα επιβάλει σε δεύτερη χρυσοφόρα φάση την κατανάλωση των φαρμάκων τους. «Φιλάνθρωπες» βιομηχανίες γάλακτος προπαγάνδιζαν τη πανάκεια του μπιμπερό σε χώρες του Τρίτου κόσμου προκαλώντας αμέτρητους θανάτους από κακή αποστείρωση σε χώρες όπου ο μητρικός μαστός ήταν η μόνη σωστή βρεφική διατροφή.
Τροφές υγιεινές, διαιτητικές, παχυντικές, εξωτικές. «Και του πουλιού το γάλα» σερβιρισμένο κατά τις ορέξεις μας με ονοματολογία βρίθουσα σεξουαλικών αποχρώσεων για να πουλά καλύτερα.
Δεν τρώμε γιατί πεινάμε, αλλά γιατί έτσι υπάρχουμε. Κάθε μπουκιά μας ισοδυναμεί με τη ζωή χιλιάδων λιμοκτονούντων και αυτό δεν το αγνοούμε. Αντίθετα αυτό νοστιμεύει το γεύμα μας.
Δεν τρώμε για να επιβιώσουμε, αλλά για να νιώσουμε δυνατοί.
Η Αθηνά ήταν η θεά της Σοφίας. Δεν την έκανε τυχαία πίτα ο Σουητώνιος. Σε «γεύματα εργασίας» συχνά πάνω σε χαρτοπετσέτες οι ισχυροί συνεχίζουν να διαμελίζουν τον κόσμο σε ζώνες ελέγχου. Εμείς με μια σοκολάτα παρηγοριόμαστε.
Με μια πίτα Αθηνάς ή Αφροδίτης γινόμαστε συνένοχοι. Παύουμε να νιώθουμε την απειλή ότι θα μας καταβροχθίσουν.
Ανήκουμε στους προνομιούχους λέμε.
Ποιος είπε ότι οι άνθρωποι δεν είναι κανίβαλοι;
Κακώς οι Κασσάνδρες με την ανατολή των φαστφουντάδικων προέβλεπαν την εξαφάνιση οδόντων και εντέρου (μετά την ήδη ατροφία των φρονιμίτων και της σκωληκοειδούς) από το ανθρώπινον είδος, με την καθιέρωση τροφών αποτελουμένων από δισκία επιθυμητών γεύσεων με τις αναγκαίες θρεπτικές ουσίες.
Οποία πλάνη! Το φαγητό δεν είναι τροφή αλλά ιεροτελεστία. Φαστ φουντ της χοληστερίνης της απελευθέρωσης, κυριλέ μετά κηρίων για ακριβοπληρωμένο υποκατάστατο ρομαντισμού, πανσπερμία εθνικών γεύσεων για κάθε βαλάντιο, από πακέτο για το σπίτι μέχρι σερβίρισμα σε κορμιά ημίγυμνων νεανίδων, που προσφέρονται αφιλοκερδώς να χρησιμοποιηθούν σα σερβίτσιο σε «γεύματα εργασίας» εχόντων και κατεχόντων.
Ο Σουητώνιος δε ντρεπόταν να ομολογεί το πάθος του για το κύρος του καλού φαγητού. Το αγαπημένο του ήταν η «πίτα της Αθηνάς» που είχε για υλικά μυαλά παγωνιού και φασιανού, γλώσσες ροδόχρωμου φλαμίγκο και συκώτια λούτσου ψιλοκομμένα μέσα σε γάλα λάμπραινας. Ακούγεται από άνοστο έως αηδιαστικό. Σημασία δεν έχει η γεύση αλλά ο συμβολισμός . Για να φας «πίτα της Αθηνάς» έπρεπε νάσαι πλούσιος και ισχυρός, Μια γλώσσα ροδόχρωμου φλαμίγκο στοίχιζε όσο τρία τουλάχιστον αρνιά και για κάθε πίτα χρειάζονταν τουλάχιστον 20 τέτοιες γλώσσες. Σε κάθε μπουκιά του ο Βιτέλιος έλιωνε την αξία τουλάχιστον 150 γευμάτων πληβείων, έτσι που κάθε του μπουκιά ήταν επίδειξη δύναμης και πολιτική πράξη.
Η ίδια άποψη εικονογραφήθηκε στη διαφήμιση ποτού που τελειώνει στο μέσον ερωτικού γεύματος κι ο αμφιτρύωνας μ’ ένα νεύμα προκαλεί την εκτόξευση πυραύλων, απογείωση ελικοπτέρων, κατάπλου υποβρυχίων και επιδρομή κομάντος για να καταλήξει το μπουκάλι του ελιξιρίου στο δίσκο του πανευτυχούς έμπιστου σερβιτόρου απ’ όπου ένα στραβοπάτημα αρκεί για να το συντρίψει στο έδαφος προκαλώντας το ίδιο αδιάφορο νεύμα του πανίσχυρου οικοδεσπότη που θα κινήσει την ίδια προφανώς διαδικασία. Το κύρος του πλούτου. Περισσότερο την εποχή της οικονομικής κρίσης.
Κάθε επιθυμία είναι πραγματοποιήσιμη, κάθε μέσον εφικτό. Βιομηχανίες τροφίμων που έχουν σχέση με τα φάρμακα ήδη εισέβαλλαν στην παρθένα αγορά της Κίνας αλλάζοντας τις διαιτητικές συνήθειες για να προκαλέσουν το γνωστό κύμα της υπερχοληστεριναιμίας που θα επιβάλει σε δεύτερη χρυσοφόρα φάση την κατανάλωση των φαρμάκων τους. «Φιλάνθρωπες» βιομηχανίες γάλακτος προπαγάνδιζαν τη πανάκεια του μπιμπερό σε χώρες του Τρίτου κόσμου προκαλώντας αμέτρητους θανάτους από κακή αποστείρωση σε χώρες όπου ο μητρικός μαστός ήταν η μόνη σωστή βρεφική διατροφή.
Τροφές υγιεινές, διαιτητικές, παχυντικές, εξωτικές. «Και του πουλιού το γάλα» σερβιρισμένο κατά τις ορέξεις μας με ονοματολογία βρίθουσα σεξουαλικών αποχρώσεων για να πουλά καλύτερα.
Δεν τρώμε γιατί πεινάμε, αλλά γιατί έτσι υπάρχουμε. Κάθε μπουκιά μας ισοδυναμεί με τη ζωή χιλιάδων λιμοκτονούντων και αυτό δεν το αγνοούμε. Αντίθετα αυτό νοστιμεύει το γεύμα μας.
Δεν τρώμε για να επιβιώσουμε, αλλά για να νιώσουμε δυνατοί.
Η Αθηνά ήταν η θεά της Σοφίας. Δεν την έκανε τυχαία πίτα ο Σουητώνιος. Σε «γεύματα εργασίας» συχνά πάνω σε χαρτοπετσέτες οι ισχυροί συνεχίζουν να διαμελίζουν τον κόσμο σε ζώνες ελέγχου. Εμείς με μια σοκολάτα παρηγοριόμαστε.
Με μια πίτα Αθηνάς ή Αφροδίτης γινόμαστε συνένοχοι. Παύουμε να νιώθουμε την απειλή ότι θα μας καταβροχθίσουν.
Ανήκουμε στους προνομιούχους λέμε.
Ποιος είπε ότι οι άνθρωποι δεν είναι κανίβαλοι;
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου