Συνθήκες απαγόρευσης Χημικών

Οι συνθήκες απαγόρευσης χημικών και η απροθυμία της Ελλάδας

Η πρώτη απαγόρευση χρήσης χημικών όπλων έγινε με τη Διακήρυξη των Βρυξελών το 1874 και ακολούθησε η Διακήρυξη της Χάγης το 1899 στις οποίες «απαγορευόταν η χρήση βλημάτων με ασφυχτικά και δηλητηριώδη αέρια».

Ακολούθησε το Πρωτόκολλο της Γενεύης το 1925 που καταδίκαζε σαφώς την χρήση χημικών και βακτηριολογικών όπλων, αλλά δεν απαγόρευε την έρευνα και αποθήκευση των χημικών όπλων.

40 χώρες ανάμεσά τους και οι ΗΠΑ περίμεναν 50 χρόνια για να επικυρώσουν το ανωτέρω πρωτόκολλο, ενώ το Ιράκ είχε υπογράψει τη Σύμβαση. Ενδεικτική της υποκρισίας των κρατών είναι η απόφαση 2603Α ΧΧΙV του ΟΗΕ (16-12-1969) στην οποία 80 κράτη συνυπέγραψαν την απαγόρευση κάθε χημικού όπλου (και των δακρυγόνων) Πορτογαλία, ΗΠΑ και Αυστραλία καταψήφισαν ενώ 36 χώρες απείχαν, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

Το 1972 υπογράφεται η Σύμβαση της Γενεύης για τα βιολογικά όπλα και τις τοξίνες και από τις δύο τότε υπερδυνάμεις η οποία συνέχισε να ισχύει με ανανέωση κάθε 5ετία μέχρι το 1985 οπότε με πρωτοβουλία Ρήγκαν Γκορμπατσόφ υπεγράφη πλήρης απαγόρευση χημικών και βιολογικών όπλων.

Ακολούθησε η απόφαση 41/58 Β του ΟΗΕ (3-12-1986) όπου στη Γενική Συνέλευση ψήφισαν 101 υπέρ, 11 κατά και 43 αποχές (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) ενώ στο Παρίσι (11-1-1989) το Ιράκ και άλλες 148 χώρες υπέγραψαν και καταδίκασαν την παραγωγή και χρήση χημικών όπλων.

Στην Ελλάδα το 1994 επικυρώθηκε η απαγόρευση ανάπτυξης, παρασκευής, χρήσης και φύλαξης των χημικών όπλων για πολεμικούς σκοπούς, αλλά σαφώς αναφέρεται ότι δεν απαγορεύεται η χρήση τους για «σκοπούς διατήρησης δημόσιας τάξης».

Έτσι παρατηρείται σήμερα το παράδοξο ουσίες επικίνδυνες για την υγεία των εχθρών να χρησιμοποιούνται ευρύτατα κατά των κατοίκων της ίδιας μας της χώρας.

Τα "δακρυγόνα" είναι επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία (καρκίνοι, οφθαλμολογικές και αναπνευστικές νόσοι, δερματοπάθειες γαστρεντερίτιδες και αποβολές) πρέπει να θεωρούνται απαγορευμένα τόσο για τον πόλεμο, όσο και κατά την ειρήνη. Οι επίσημες δικαιολογίες ότι χρησιμοποιούνται με αραίωση, σε ανοιχτό χώρο, πάντα κατά υγιών ανθρώπων και ποτέ σε επαφή δεν ισχύουν, αντίθετα εισχωρούν παντού και επιμολύνουν διαρκώς περιοχές ( πχ Εξάρχεια) όπου κατοικούν γέροι, παιδιά και άρρωστοι, ενώ είναι επιβλαβή και για τους ίδιους τους αστυνομικούς, που αν και δεν τα εισπνέουν άμεσα αλλά με τις μάσκες, τα απορροφούν από το δέρμα. Γιαυτό και πρέπει να καταργηθούν άμεσα.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου