Στη Μαλαισία




Στη Μαλαισία
«Η Μαλαισία είναι αμερικάνικο προτεκτοράτο» μου είπε ένας φίλος, ο μόνος που είχε κάποια ιδέα για τη χώρα. Οι περισσότεροι έλληνες έχουν μιαν ασαφή γεωγραφική άποψη και βάσει αυτής την κατατάσσουν στις υπανάπτυκτες. Την επισκέφθηκα το Νοέμβριο του 2000 με αφορμή συνέδριο της IPPNW.
στην Κουάλα Λουμπούρ με τον πρόεδρο του Μαλαισιανού κλάδου Ron Mcoy
Προτεκτοράτο ή μη έχει μια σημαία καρικατούρα της αμερικάνικης, έτσι που είναι ν’ απορείς πως δεν τους τρέχουν σε διεθνή δικαστήρια για παραποίηση εθνικού συμβόλου. Κόκκινες γραμμές και στη θέση των αστεριών των αμερικάνικων πολιτειών αυτοί χώρεσαν στο μπλε τετράγωνο τον ήλιο και το φεγγάρι. Και ήλιο ολόλαμπρο όχι μισερό σαν του ΠΑΣΟΚ.
 Εμείς τους σνομπάρουμε αλλά αυτοί παινεύονται ότι σε δυο χρόνια μόνο, θ’ ανήκουν στις αναπτυγμένες χώρες. Και δίκαια παινεύονται αφού μόλις το 1957 απέκτησαν ειρηνικά την ανεξαρτησία τους από τους εγγλέζους οι οποίοι και εδώ είχαν σπείρει ζιζάνια όπως στην Κύπρο ή τις Ινδίες διεκδικήσεις από τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία που ταλάνισαν τη χώρα μέχρι την ανατροπή του Σουκάρνο το 1966. Από τότε η λογική της ειρήνης επικρατεί των πολεμόχαρων κραυγών.
23 εκατομμύρια κάτοικοι σε μια δασώδη κατά 50% του εδάφους της σήμερα χώρα, μια χώρα με παράδοση πλούτου. Ανέκαθεν ήταν το κλειδί της Ανατολής, κέντρο διακομιδής των θησαυρών από τη Μάλακα παλιά και από τη Σιγκαπούρη αργότερα.
καουτσουκόδενδρο
Σήμερα πρώτη πλουτοπαραγωγκή πηγή της χώρας θεωρείται το λάδι του Κοκοφοίνικα, που εισήχθη πρόσφατα στη χώρα, αρχικά σαν καλλωπιστικό κι εγκλιματίστηκε τόσο ώστε να στηρίξει την οικονομία της χώρας, όταν το καουτσούκ (ένα άλλο εισαχθέν από τη Βραζιλία φυτό) του οποίου ήταν η πρώτη εξαγωγός αντικαταστάθηκε από το πλαστικό. Επειδή όμως το πλαστικό είναι πολύ εύφλεκτο η παραγωγή καουτσούκ συνεχίζεται και το 8% των δασών εξακολουθούν να είναι καουτσουκόδενδρα.
Στις φυτείες εργάζονται κυρίως οι πρόσφυγες που καταφθάνουν με πιρόγες από την Ινδονησία και γίνονται δεκτοί μετά πολλών επαίνων, όχι μόνο επειδή αποτελούν φθηνή εργατική δύναμη , αλλά επειδή οι λαοί είναι συγγενικοί και οι γλώσσες τους αμοιβαία κατανοητές επειδή έχουν κοινή ρίζα. Οι τεράστιες φυτείες ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρείες κυρίων βρετανικών συμφερόντων (το αντίτιμον της ελευθερίας!). Αμερικανικών συμφερόντων είναι τα εργοστάσια που είναι πολλά και μεγάλα (ανάμεσα τους και η αυτοβιομηχανία PROTON που ούτε εκείνοι ξέρουν ότι έχει ελληνικό όνομα) αφού η χώρα έχει πλούσιο υπέδαφος και σε κασσίτερο και πετρέλαιο.
Ο τουρισμός κατατάσσεται τέταρτος, αλλά οι υποδομές είναι καταπληκτικές. Πελώριοι αυτοκινητόδρομοι φροντισμένοι, όπου οι οδηγοί κυκλοφορούν πειθαρχημένα και πολιτισμένα (όταν κυκλοφορείς με την ομπρέλα στην άκρη του πεζοδρομίου όλοι οι οδηγοί κόβουν ταχύτητα να μη σε καταβρέξουν, σε αντίθεση με τους έλληνες που σε κάνουν παπί).
Το αεροδρόμιο της Κουάλα Λουμπούρ είναι το δέυτερο που κτίστηκε μετά την ανεξαρτησία, ενώ ήδη υπήρχε ένα από τους βρετανούς. Βρίσκετι σε απόσταση 10 χμ από την πρωτεύουσα και είναι από τα μεγαλύτερα και λειτουργικότερα του κόσμου.
  Η χώρα είναι ομοσπονδία και το πολίτευμα βασιλευομένη δημοκρατία μόνο που ο βασιλιάς εκλέγεται! κάθε 5 χρόνια από τους 9 σουλτάνους ενώ η κυβέρνηση κάθε 8 από το λαό. Ο σημερινός βασιλιάς έχει για βασίλισσά του την 4η και νεώτερη γυναίκα του. Ας σημειωθεί ότι σουλτάνος ήταν αυτός που πούλησε τη Σιγκαπούρη στους εγγλέζους κι έπειτα ο λαός του τον έδιωξε πυξ λαξ κι αυτός κατέφυγε στη Μάλακα, όπου ακόμη δείχνουν με αποστροφή τον τάφο του.
Σουλτάνος όμως ήταν και κείνος που ασπάστηκε το Ισλάμ για την αγάπη της Ινδονήσιας συζύγου του κι έκτοτε οι Μαλαίσιοι έγιναν μουσουλμάνοι. Παραμένουν μουσουλμάνοι αν και είναι ανεκτικοί σε άλλες θρησκείες. Τα τζαμιά τους είναι ταπεινά χωρίς προπέτεια και ψηλούς μιναρέδες, τα παλιότερα θυμίζουν εκκλησιές με πράσινες σκεπές και ασπροπράσινο καμπαναριό.
τζαμί στη Μαλαισία
Οι γυναίκες οδηγούν και δουλεύουν παντού, ακόμη και μπροστά σε κομπιούτερ με το μαντήλι στο κεφάλι. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι υπάρχει σύγκρουση κυβέρνησης ιερατείου, επειδή πριν λίγα χρόνια ψηφίστηκε νόμος, που τιμωρεί τις γιατρίνες που δεν ψηλαφούν τον άρρωστο με τα χέρια τους αλλά χρησιμοποιούν μολύβι ή άλλο μέσο για να μη κατηγορηθούν για μοιχεία.
 Είναι γνωστό ότι για το ισλαμικό δίκαιο μοιχεία δεν είναι η σεξουαλική πράξη, αλλά η οποιαδήποτε σωματική επαφή με ξένο άνδρα. Παρ όλα αυτά φαίνεται ότι ο λαός σέβεται τους σουλτάνους περισσότερο από τους πολιτικούς επειδή δε έγιναν υποχείρια των Βρετανών την εποχή της κατοχής όπως κάποιοι πολιτικοί. Παντού η Ιστορία μοιάζει και παντού θυμίζει παλίρροια.
Κουάλα Λουμπουρ παλιά πόλη

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης