ένα λουλούδι στη μνήμη Γρηγόρη Λαμπράκη

Για τα 50 χρόνια από το θάνατο του Λαμπράκη 

Ένα λουλούδι στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη στον τάφο του στο στο Α Νεκροταφείο Αθηνών

50 χρόνια από τη δολοφονία του ηγέτη του κινήματος ειρήνης και βουλευτή της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη.

Για να τιμήσουν τη μνήμη του Γρ. Λαμπράκη, στελέχη του φιλειρηνικού κινήματος και της Δ.Ν.Λαμπράκη μας μαζεύτηκαν στο Α΄ Νεκροταφείο την Τετάρτη ώρα 11 π.μ. να αφήσουν ένα γαρύφαλλο στον τάφο του πρωτοπόρου αγωνιστή γιατρού, μαραθωνοδρόμου της ειρήνης και αγωνιστή της δημοκρατίας.

Να επαναδιακηρύξουν ότι ο Λαμπράκης Ζει!

Να επαναδεσμευτούν ότι συνεχίζουν να πορεύονται στα βήματά του και ότι τιμούν τα ιδανικά και τις αξίες για τα οποία θυσιάστηκε.

Η πρωτοβουλία ανήκει στην Πανελλήνια Ιατρική Εταιρεία κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής και υποστηρίζεται από τους: Τάκη Μπενά, Γραμματέα της Δ.Ν. Λαμπράκη, Νίκο Κιάο, Γραμματέα του Συνδέσμου Νέων «Μπέρτραντ Ράσσελ», Ανδρέα Θεοφίλου, Βασίλη Κωτούλα, Στέφανο Ληναίο, Αριστείδη Μανωλάκο, Μαρία Αρβανίτη-Σωτηροπούλου, Στέλιο Μπαμπά, Νίκο Μανιό, Γιάννη Μαμουζέλο, Χρήστο Σαββάκη, Σωτήρη Σιώκο, Γιάννη Στρατή, Πάνο Τριγάζη, Θανάση Τσουκνίδα.

παρέστησαν και οι βουλευτές Ανδρέας Ξανθός (Ρεθύμνου) Κώστας Ζαχαριάς (Αρκαδίας) και Κώστας Δερμιντζάκης

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, Πάνος Τριγάζης Στέφανος Ληναίος, Γιώργος Δολιανίτης

«Ο Λαμπράκης ζει» έγραφε ένα πανό στο Α' Νεκροταφείο, όπου τελέστηκε το μνημόσυνο για τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη. Την τελετή οργάνωσαν στελέχη του φιλειρηνικού κινήματος και της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. 

Αρκετοί ήταν αυτοί που έδωσαν το παρών στο μνημόσυνο, τιμώντας τον άνθρωπο-σύμβολο, τον γιατρό, τον αθλητή, τον πολιτικό. Οι παρευρισκόμενοι, συγκινημένοι, αναφέρθηκαν στον άνθρωπο που πρωτοστάτησε για την καθιέρωση της Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης, στην πολιτική του δράση, αλλά και στα επιστημονικά του επιτεύγματα ως γιατρού, αλλά και στις αθλητικές του επιδόσεις ως βαλκανιονίκη και για πολλά χρόνια κατόχου του πανελληνίου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος.

«Τον κόσμο δεν τον αλλάζουν οι εξουσίες, αλλά οι άνθρωποι που μένουν πιστοί στις ιδέες τους και δίνουν ακόμα και τη ζωή τους», επισήμανε ο ηθοποιός, Στέφανος Ληναίος.

Ως σύμβολο και μάρτυρα της ειρήνης, αλλά και ένα διαχρονικό παράδειγμα για τους γιατρούς, χαρακτήρισε τον Λαμπράκη η Μαρία Αρβανίτη-Σωτηροπούλου, εκπρόσωπος των «Γιατρών κατά της Πυρηνικής Απειλής». 

«Εκτός από τις θέσεις του υπέρ του πυρηνικού αφοπλισμού, ήταν από τους πρώτους που μίλησε για την καταστροφική για την υγεία πυρηνική ενέργεια» είπε η κ. Σωτηροπούλου.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, γιατρός Ανδρέας Ξανθός, θύμισε πως ο Γρηγόρης Λαμπράκης αφιέρωνε μια ημέρα τη βδομάδα για να εξετάζει άπορους ασθενείς και το κοινωνικό του έργο παίρνει ιδιαίτερη αξία σήμερα, που μεγάλη μερίδα του πληθυσμού αποκλείεται από βασικές υποδομές της Υγείας.

«Αναπαύεται σε ωραία γειτονιά, μεταξύ του Νικηφόρου Μανδηλαρά, του Σωτήρη Πέτρουλα, του Λουκή Ακρίτα, ενώ παραδίπλα κείται ο Βασίλης Τσιτσάνης» ανέφερε η κ. Σωτηροπούλου κατά την αποχώρησή της από τον τάφο του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο επίσης βουλευτής της ΕΔΑ, Γιώργος Τσαρουχάς, δέχθηκαν δολοφονική επίθεση, στις 22 Μαΐου 1963, βγαίνοντας από τη συγκέντρωση της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν ομιλητές.  Μέλη παρακρατικών οργανώσεων είχαν ήδη συγκεντρωθεί με επιθετικές διαθέσεις σε όσους προσέγγιζαν την εκδήλωση, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις δεν επενέβαιναν, παρά τις διαμαρτυρίες των διοργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη. Ένα τρίκυκλο, με οδηγό τον Σπύρο Γκοτζαμάνη και συνεπιβάτη τον Εμμανουήλ Εμμανουηλίδη, έπεσε πάνω τους, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό τους. Λίγες ημέρες μετά, στις 27 Μαΐου, ο Λαμπράκης εξέπνευσε.

Η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη πυροδότησε το ήδη τεταμένο πολιτικό κλίμα, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μιλούν για «οργανωμένο σχέδιο». Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία με συνθήματα κατά του κράτους και του παρακράτους.

Ο μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης, τότε ανακριτής, εκτός από τους φυσικούς δράστες, παρέπεμψε σε δίκη την ηγεσία της χωροφυλακής της Θεσσαλονίκης για ηθική αυτουργία. Τελικά, τριάμισι χρόνια μετά, καταδικάστηκαν 9 από τους 31 κατηγορούμενους, ανάμεσά τους οι Γκοτζαμάνης και Εμμανουηλίδης, καθώς και ο Ξενοφών Γιοσμάς, συνεργάτης των Γερμανών στην Κατοχή και πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης ,στην οποία συμμετείχε ο Γκοτζαμάνης.

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
παρουσίαση στην ΕΣΗΕΑ 

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Στις 22 Μαΐου 2013 συμπληρώνονται 50 χρόνια από την δολοφονία του βουλευτή της αριστεράς και αγωνιστή της ειρήνης και της δημοκρατίας Γρήγορη Λαμπράκη, και τον Ιούνιο 50 χρόνια από την ίδρυση της ΔΝ Λαμπράκη.

Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη συνδέει αγώνες και αιτήματα πολλών δεκαετιών του Ελληνικού λαού. Υπήρξε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, πολυβαλκανιονίκης, υφηγητής της Ιατρικής, βουλευτής από το 1961, εκλεγμένος στην Α’ Πειραιά, ηγετική μορφή του κινήματος ειρήνης, οδοιπόρος του Ολντερμάστον και του Μαραθώνα.

Ευρύτατα έχει αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη η μορφή του Λαμπράκη να πορεύεται από τον Μαραθώνα, στις 21 Απρίλη 1963, κρατώντας το πανό του Ολντερμάστον με τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» στη μία όψη και “GREECE” στην άλλη. Πορεία που είχε απαγορευθεί από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή και η πραγματοποίηση της αποτέλεσε πράξη πολιτικής ανυπακοής, στις τότε συνθήκες, κινητοποιώντας χιλιάδες πολίτες, με κορυφαίους διανοούμενους και πολλούς νέους ανάμεσα τους.

Ένα μήνα μετά τον άθλο του Μαραθώνα, ο Γρηγόρης Λαμπράκης έπεφτε στη Θεσσαλονίκη, ύπουλα χτυπημένος από το φασιστικό παρακράτος, με συνένοχο και το τότε κράτος της δεξιάς.

Η δολοφονία του πυροδότησε ένα πλατύ κίνημα διαμαρτυρίας στην Ελλάδα και αλληλεγγύης με τον ελληνικό λαό στο εξωτερικό.

Ο ελληνικός λαός ξεσηκώθηκε, μετατρέποντας την κηδεία του Λαμπράκη, σε μεγάλο λαϊκό ποτάμι που η Αθήνα είχε να δει από την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς. Η συνέχεια ήταν μια «δημοκρατική παλίρροια», ιδιαίτερα στο χώρο της νέας γενιάς, με κύριο εκφραστή του το κίνημα των Λαμπράκηδων, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη. Ο λαϊκός εκείνος ξεσηκωμός, συνέχεια και κορύφωμα των δημοκρατικών αγώνων του «1-1-4», του 15% για την Παιδεία και των αγώνων για εθνική ανεξαρτησία, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Ελληνικός Μάης του ‘63», συνοδεύτηκε από μια πολιτιστική άνοιξη και στο πολιτικό επίπεδο οδήγησε στην ήττα της ΕΡΕ στις εκλογές του Νοέμβρη 1963 και του Φλεβάρη 1964. Ανεκόπη, όμως, βίαια η δημοκρατική ανέλιξη του τόπου αρχικά με το παλατιανό πραξικόπημα του 1965 και η εκτροπή κορυφώθηκε με το αμερικανόμπνευστο στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου 1967.

Θεωρούμε ότι η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη εξακολουθεί να εμπνέει και να κινητοποιεί. Χρειαζόμαστε το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του, ιδιαίτερα σήμερα που η ελληνική κοινωνία συνθλίβεται μέσα σε μια πολυδιάστατη διεθνή και ευρωπαϊκή καπιταλιστική κρίση, την οποία εκμεταλλεύονται οι νεοναζί, κερδοσκοπώντας πολιτικά και σκορπώντας τον φόβο και το ρατσιστικό μίσος για τους μετανάστες.

50 χρόνια μετά, το σύνθημα «Ο Λαμπράκης ζει» διατηρεί την αξία και το εξεργετικό του μήνυμα στο ακέραιο.

Ο Λαμπράκης Ζει γιατί παραμένουν ζωντανά τα οράματά του, μέσα στους σύγχρονους αγώνες για τη δημοκρατία, την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία.

Ζει μέσα στις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης που αναπτύσσονται σε όλη την Ελλάδα.

Ζει και ως σύμβολο ενότητας της αριστεράς, την οποία υπηρέτησε και ο ίδιος συμπαρατασσόμενος με την ΕΔΑ στα δύσκολα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια.

Ζει στους αγώνες για ενωμένη και ανεξάρτητη Κύπρο, χωρίς ξένους στρατούς και ξένες βάσεις, γέφυρα ειρήνης με την πολύπαθη Μ. Ανατολή, όπου μαίνεται ο πολυαίμακτος εμφύλιος πόλεμος της Συρίας και εξακολουθεί να ματώνει η Παλαιστίνη υπό την Ισραηλινή κατοχή.

Ζει στους αγώνες για ένα ειρηνικό και αλληλέγγυο μέλλον όλων των λαών της Βαλκανικής, μακριά από ιμπεριαλιστικές πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε», ανιστόρητους μεγαλοϊδεατισμούς και εθνικιστικά μίση.

Ο Λαμπράκης Ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, απαιτώντας «Ποτέ πια πόλεμος – Ποτέ πια φασισμός», «ΟΧΙ άλλη Χιροσίμα» - ΟΧΙ άλλο Τσέρνομπιλ – ΟΧΙ άλλη Φουκουσίμα».

Μάης 2013

Kατερίνα Παλιού, Βασίλης Κωτούλας, Πάνος Τριγάζης, Νίκος Κούνδουρος, Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, Ανδρέας Ξανθός, Σωτήρης Σιώκος

ο Νίκος Κούνδουρος ενθουσιώδης ιστορεί 

παρουσίαση της διακήρυξης στην ΕΣΗΕΑ O μεγάλος μας σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος διηγείται πώς με το Μίκη Θεοδωράκη σε μια βάρκα ξεκίνησαν τους Λαμπράκηδες