Maria Sotiropoulou

Βελιγράδι 1999 Οδοιπορικό στις βόμβες      Κατά την πρόσφατη συμμετοχή μου στο Φόρουμ της ICAN (21-22 Σεπτεμβρίου 2014) διαπίστωσα ότι οι δυτικοί και κυρίως εκείνοι που ασχολούνται με διεθνή θέμα τα και τον ΟΗΕ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ήταν επιβεβλημένη και τελικά σωστή η παράνομη επίθεση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999 και ακατανόητη η στάση των ελλήνων πολιτών (η ελληνική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Σημίτη πρωθυπουργό είχε απόλυτα συνεργασθεί με το ΝΑΤΟ. Επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν λάθος αυτός ο πόλεμος (όπως και κάθε πόλεμος) έψαξα τα παλιά μου κείμενα.  Και σήμερα εξακολουθούν να γίνονται φρικτοί πόλεμοι στη Συρία, την Ουκρανία, το Ιράκ. Πόλεμοι που προετοιμάζονται και υποβοηθούνται έξωθεν. Κανείς όμως πια δε σκέφτεται να επιβάλει συντονισμένα την τάξη, όπως με την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να το κάνουν στη Συρία, αλλά οι συνθήκες έχουν αλλάξει.  Δεν ξέρω πώς θα μπορούσαμε να προλάβουμε τους πολέμους, πώς θα μπορού...

Ποτέ ξανά   Κατά την πρόσφατη συμμετοχή μου στο Φόρουμ της ICAN (21-22 Σεπτεμβρίου 2014) διαπίστωσα ότι οι δυτικοί και κυρίως εκείνοι που ασχολούνται με διεθνή θέμα τα και τον ΟΗΕ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ήταν επιβεβλημένη και τελικά σωστή η παράνομη επίθεση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999 και ακατανόητη η στάση των ελλήνων πολιτών (η ελληνικής κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Σημίτη πρωθυπουργό είχε απόλυτα συνεργασθεί με το ΝΑΤΟ. Επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν λάθος αυτός ο πόλεμος (όπως και κάθε πόλεμος) έψαξα τα παλιά μου κείμενα.  Και σήμερα εξακολουθούν να γίνονται φρικτοί πόλεμοι στη Συρία, την Ουκρανία, το Ιράκ. Πόλεμοι που προετοιμάζονται και υποβοηθούνται έξωθεν. Κανείς όμως πια δε σκέφτεται να επιβάλει συντονισμένα την τάξη, όπως με την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να το κάνουν στη Συρία, αλλά οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσαμε να προλάβουμε τους πολέμους, πώς θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε δικαιότερο και δημοκρατ...

Θαλασσάκι μου!             Ήξερες ότι δεν υπάρχει ελπίδα κι όμως τα μάτια έκλεινες κι αφηνόσουν στο λίκνισμα των κυμάτων. Έμβρυο στη μήτρα του θανάτου πρόσμενες τον τοκετό σου στην αιώνια ανυπαρξία. Σύναζες σχολαστικά τα σύνεργα για το μοναχικό σου ταξίδι. Άχρηστα μικροαντικείμενα, φυλαχτά για τη λήθη. Μήτε φαί μήτε νερό. Μονάχα διαψεύσεις. Επιτυχίες κάλπικες, χειροκροτήματα κούφια, σκουληκιασμένους καρπούς άχρηστης γνώσης στο μόλο πέταξες.  Λερό μαντήλι η παντιέρα σου φτεροκοπά ανυπόμονα. Απέραντος ορίζοντας το τίποτε προστάζει τον απόπλου. Γυμνά κατάρτια και σπασμένα κουπιά. Άχρηστα τα ιστία και το τιμόνι. Κυβερνήτης τα ρέματα για κει όπου δεν υπάρχουν ακρογιάλια. Η μονοτονία των οριζόντων σμίγει με την πλήξη τ’ ουρανού που δακρύζει αστέρια στην απεραντοσύνη της θάλασσας.  Δεν τη φοβάσαι. Έμαθες από παιδί να της μιλάς. Να την κατηγορείς και να την κανακεύεις «Ροδόσταμο να γίνεσαι, θαλασσάκι μου» σα νά...

μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο της Τροίας όπου δεσπόζει αντίγραφο του Δούρειου Ίππου Ένα ταξίδι στη Μικρασία Το κείμενο αυτό είχε αποσταλεί όταν γράφτηκε (1992) στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με την οποία συνεργαζόμουν τότε και η οποία δεν τόλμησε να το δημοσιεύσει (πολύ «φιλοτουρκικό» για την τότε κοινή γνώμη.) Σήμερα πολλοί έλληνες έχουν επισκεφθεί επανειλημμένα την Τουρκία και καταλήγουν στα ίδια με μένα τότε συμπεράσματα. Η εικόνα των ελλήνων για τους τούρκους έχει πλήρως ανατραπεί όπως φαίνεται και από την επιτυχία των τουρκικών σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση. Ας ελπίσουμε ότι η ισλαμιστική επίθεση της κυβέρνησης Ερντογάν δε θα καρποφορήσει για ν’ ανατρέψει τις γέφυρες ανάμεσα στους λαούς που μόλις στήθηκαν. Δημοσιεύτηκε  1-1-1998 στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» Μετά την πρόσφατη νέα αιματηρή επίθεση τούρκων εξτρεμιστών κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την ασαφή καταδίκη της από την τουρκική κυβέρνηση με την τήρηση ίσων αποστάσεων «Και εσείς είχατε επιτεθεί ...

Άποψη της Αγκυρας με μοντέρνο εμπορικό κέντρο Περισσότερες γυναίκες κυκλοφορούν χωρίς μαντήλι παρά την προπαγάνδα Άγκυρα  20 χρόνια μετά Ήταν Σεπτέμβρης 1994 όταν είχα επισκεφθεί για τον εορτασμό της Παγκόσμιας ημέρας ειρήνης της Άγκυρας προσκεκλημένη του τουρκικού κλάδου της IPPNW και φιλοξενούμενη στο σπίτι του γενικού γραμματέα της οργάνωσης Derman Bozdok . Οι τούρκοι μας μοιάζουν σε πολλά, όπως πρόσφατα ανακαλύψαμε από τα τουρκικά σήριαλ. Παραμένουν φιλόξενοι και ευγενικοί. Το μέσο αστικό σπίτι που με φιλοξένησαν, στο δωμάτιο της μοναχοκόρης τους, ήταν ένα τριάρι σε μια γιγάντια πολυκατοικία στα όρια της πόλης, που τότε ήταν φθηνό. Με είχε παραξενέψει τότε ότι υπήρχε παροχή γκαζιού με κάτι γιγάντιες μπουκάλες στην είσοδο του κάθε διαμερίσματος και τ’ ότι μόλις μπεις βγάζεις τα παπούτσια σου και βάζεις παντόφλες. παραδοσιακό γυάλισμα παπουτσιών στο δρόμο Η Άγκυρα. αν και πρωτεύουσα είχε κάτι το επαρχιώτικο, σε σύγκριση με την Πόλη, που παραμένει  κορων...

Γεύσεις από Ιράκ Τα κείμενα που ακολουθούν δημοσιεύτηκαν στη στήλη "εξ αφορμής" της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ το Νοέμβρη του 2000. Δυστυχώς η καταστροφή που έφεραν οι συνεχείς πόλεμοι και η επιβολή της αμερικανικής πολιτικής σε αυτή τη χώρα συνεχίζεται.  Ένα αεροπλάνο στο Ιράκ Σε μια πρωτοβουλία του ΚΕΜΕ, των  ελλήνων Γιατρών χωρίς Σύνορα  και των Γιατρών κατά των Πυρηνικών ( IPPNW ) με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων και πολιτικών από όλο το κομματικό φάσμα της Ελλάδας καθώς και πολλών ΜΚΟ από το εξωτερικό αποφασίσαμε να σπάσουμε το εμπάργκο κατά του Ιράκ με ένα αεροπορικό ταξίδι κατευθείαν Αθήνα- Βαγδάτη, το πρώτο μετά τον πόλεμο του Κόλπου πριν από μια δεκαετία. Δεν ήταν εύκολο και ίσως να μη γινόταν χωρίς τις προσπάθειες, το κύρος και τις διασυνδέσεις της κας Μαργαρίτας Παπανδρέου. Μέχρι τη στιγμή που απογειωθήκαμε κανείς δεν πίστευε ότι θα το πετυχαίναμε γιαυτό και όλοι ξεσπάσαμε σε χειροκροτήματα τη στιγμή που το αεροπλάνο εγκατέλειψε τον αεροδιάδρομο του...